Φίλοι, σας έβαλα και το Porto Rico του Παπακωνσταντίνου, στο τέλος της ανάρτησης.
[το πήρα από την Ηώ (που επίσης το έκλεψε κατευθείαν από τον τραγουδιστή), καθώς σκέφτηκα ότι, ενδεχομένως, ταιριάζει και εδώ]
Έχετε αναρωτηθεί ποτέ πόσο "συνηθισμένη" και προβλέψιμη, βαρετή και ανιαρή ζωή ζούμε στις πόλεις της Γης?
Πόσο "παγκοσμιοποιημένα" και "ομογενοποιημένα" είναι πλέον όλα?
Κάποτε οι χώρες, οι πόλεις, οι λαοί, ο τρόπος ζωής διέφεραν.
Τώρα, όπου και να πας συναντάς τα τρία στοιχεία από τα οποία αποτελείται ο Σύγχρονος Κόσμος δηλ. μπετόν, τούβλα, άσφαλτος. (Εκείνα των αρχαίων, δηλαδή πυρ, γη και ύδωρ, ξεχάστε τα!)
Παντού λεωφορεία, παντού τραίνα, παντού αεροπλάνα, παντού αυτοκίνητα, παντού κινητά τηλέφωνα, παντού πορείες και διαδηλώσεις, παντού διαμαρτυρίες, παντού σύλλογοι προστασίας ζώων, φυτών και μυκήτων, παντού τα ίδια και τα ίδια.
----
1) Πάμε στην Ευρώπη.
- Κράτος: Γαλλία.
- Δείτε το Παρίσι όπως είναι (και ξεχάστε τον Πύργο του Άιφελ που βλέπουν οι τουρίστες).
----
2) Πάμε στην Αφρική.
- Κράτος: Κένυα.
- Δείτε το Ναϊρόμπι, μία τυπική Αφρικανική πόλη
(σε τι διαφέρει από τις Ευρωπαϊκές και τις Αμερικανικές?)
----
3) Πάμε στην Ωκεανία.
- Κράτος: Αυστραλία
- Δείτε το Σίδνεϋ (αν σου πουν ότι βλέπεις μια Αμερικανική πόλη, ενδεχομένως το πιστέψεις)
----
4) Πάμε στην Ανατολική Ασία.
- Κράτος: Κίνα
- Δείτε το Πεκίνο (και ξεχάστε το "παλάτι του Αυτοκράτορα" που βλέπουν οι τουρίστες)
----
5) Πάμε στην Νησιωτική Ασία.
- Κράτος: Ινδονησία
- Δείτε τη Τζακάρτα
----
6) Πάμε στην Βόρεια Αμερική.
- Κράτος: ΗΠΑ
- Δείτε το Νέα Υόρκη (και ξεχάστε το Μανχάτταν που βλέπουν οι τουρίστες)
----
Τώρα το μόνον στοιχείο που κάνει την διαφορά και δίνει το "τοπικό χρώμα" είναι το "επίπεδο φτώχειας" της κάθε περιοχής. Όλα τα άλλα είναι παραλλαγές του ίδιου σκηνικού.
Είναι πολύ μελαγχολικό να ξέρεις ότι δεν υπάρχει τίποτα πλέον να δεις, που να σου κάνει εντύπωση!
.
Ενώ τα μέλη του group διασκορπίστηκαν εδώ και εκεί, εγώ ξάπλωσα σε ένα μεγάλο κόκκινο βράχο. Με τη ευκαιρία τράβηξα και μία μεγαλόπρεπη φωτογραφία στον Αρειανό Ουρανό με το ταχυσκάφος να λάμπει σε τροχιά γύρω από τον Άρη όπως το αφήσαμε όταν κατεβήκαμε με τον θαλαμίσκο.
Είχα ηρεμήσει και σκεφτόμουνα το πόσο χαλαρό θα ήταν αυτό το ταξίδι αφού οι ταξιδιώτες δεν κινδύνευαν ούτε να τους πατήσει αυτοκίνητο, ούτε να την ανάψει κανένας κουκουλοφόρος ούτε να τους ροπαλιάσει κανένας μπάτσος.
Ξαφνικά, μέσα στην ηρεμία μου, βλέπω έναν τύπο από το group να στήνει ένα αντίσκηνο και μερικές καρέκλες σκηνοθέτη. Στο τραπεζάκι άπλωσε μπύρες, ούζο, φραπέδες, μεζέδες, τζατζίκι, greek salads και άλλα σχετικά.
- Ρε φίλε, τι κάνεις εκεί. Δεν θα πας για περιήγηση? τον ρώτησα.
- Να εδώ με κάτι φίλους θα τα τσούξουμε λίγο. Θέλεις κανα ποτήρι.
- Φίλε, δεν πίνω "εν ώρα υπηρεσίας" του απάντησα, ως τυπικότατος επαγγελματίας ξεναγός.
Αθάνατε Έλληνα, σκέφτηκα. Ξόδεψες μιά περιουσία για νάρθεις στον Άρη και κάθεσαι και πίνεις καφέδες? Μέχρι και στο Άρη, αραλίκι, μέχρι και στο Άρη, φραπεδιά! Φοβερός λαός. Καλοπερασάκιας μέχρι κόκκαλο. Και μετά σου λένε κρίση. Ποιά κρίση?
Είχα σχεδόν αποκοιμηθεί όταν άκουσα υστερικές κραυγές χαράς. Τινάχτηκα από την θέση μου και είδα την χοντρή του group να χοροπηδάει, πάνω σε μιά ζυγαριά, μέσα στον θαλαμίσκο.
- Τι έπαθες, κυρά μου, και ουρλιάζεις? - Θεέ μου! Έχασα 40 κιλά σ'αυτό το ταξίδι! Ήμουνα 60 και είμαι 20! - Δεν έχασες κιλά, κυρία μου. Είναι η βαρύτητα. Η βαρύτητα του Άρη είναι περίπου τρείς φορές μικρότερη από εκείνη της Γης. - Δεν μας παρατάς και συ και η βαρύτητα. Εγώ κοιτάω τι λέει η ζυγαριά και πως νοιώθω εγώ. Νοιώθω ελαφριά σαν πουλάκι! - Τι πουλάκι, κυρία μου, που χλαπάκιασες όλα τα κρουασάν και τα γλυκά του ταχυσκάφους? - Πω, πω, .. θα σκάσουν οι φίλες μου στην Ελλάδα από την ζήλεια τους. - Ναι, θα σκάσουν απ' τα γέλια, συμπλήρωσα.
Τι να της πεις τώρα. Την άφησα στην χαρά της και ξαναξάπλωσα στον βράχο. Δεν πρόλαβα, όμως να τεντωθώ και μιά φωνή ήχησε στα αυτιά μου.
- Κύριε ξεναγέ, που έχει λουλούδια? Θέλω να μαζέψω μερικά για την ανηψιά μου.
- Κυρία μου, ο Άρης δεν έχει ζωή. Στην Ελβετία βρίσκεστε?
- Ναι, αυτό το κατάλαβα, δεν υπάρχουν ζώα. Εγώ για λουλούδια ενδιαφέρομαι.
- Κυρία μου, δεν υπάρχουν άνθη εδώ. Στο σχολείο, στην βιολογία πόσο βαθμό παίρνατε?
- Και τι θα πάω στην ανηψιά μου?
- Τι να σας πω. Μόνο πέτρες έχει. Πάρτε της κάνα κοτρώνι!
Πήγα πάλι προς το βράχο όταν άκουσα και πάλι μια φωνή. Έμεινα άναυδος. Ένας τύπος με πλησίασε με σύνεργα ψαρικής στα χέρια. - Θέλω να ψαρέψω μου λέει. - Καλά, ρε φίλε, ήρθες στον Άρη για ψάρεμα? Γιατί δεν πήγαινες στην Κάλυμνο να πιάσεις και σφουγγάρια? Νερό δεν υπάρχει στον Άρη. Δεν τόπαμε? - Για νερό είπαμε. Ποτάμι όμως?
Και επειδή η βλακεία είναι ανίκητη (κι αυτό τόπαμε) πήγα στο θαλαμίσκο πήρα την μισή προμήθεια νερού την έριξα σ'ένα χαντάκι και τον πήρα φωτογραφία, ψαρεύοντας, να την δείχνει στην γιαγιά του να τον θαυμάσει. Καλά που δεν μου ζήτησε και ψάρια!
Βρίσκομαι στο Canaveral, το γνωστό κοσμοδρόμιο στην Φλόριντα. Είμαι σε υπερένταση. Σε λίγο θα ξεκινήσει το "πρώτο διαστημικό ταξίδι" για τον πλανήτη Άρη που θα γίνει με τα υπερσύγχρονα ταχυσκάφη της νεοσύστατης NASA Airlines. Η Αμερικάνικη κυβέρνηση (σαν ένδειξη της υπερβολικής αγάπης που τρέφει για την Ελλάδα) αποφάσισε, σύσσωμη, να το προσφέρει σε ένα ελληνικό group.
Κλασσικά με την προηγούμενη τεχνολογία, ένα ταξίδι προς τον Κόκκινο Πλανήτη απαιτεί χρόνο περίπου έξι μηνών (και όταν οι θέσεις Γης και Άρη είναι ευνοϊκές) αλλά το ταχυσκάφος της NASA Airlines θα το κάνει σε τρείς ώρες.
Γύρω μου θα αρχίζουν να συρρέουν, σε λίγο, οι Έλληνες (στην πλειοψηφία τους) ταξιδιώτες που θα συμμετάσχουν στο ταξίδι αυτό.
Η ώρα είναι 5 μμ, και αν όλα πάνε καλά, θα είμαστε σε τρείς ώρες (στις 8 μμ) στην επιφάνεια του Άρη και στην συνέχεια θα φτάσουμε στις 12 μμ, ακριβώς, στην κορυφή του Όλυμπου, του υψηλότερου όρους του Ηλιακού συστήματος, για να γιορτάσουμε εκεί την Πρωτοχρονιά του 2010.
Εγώ, από ότι καταλάβετε, θα είμαι ο ξεναγός τους και πρέπει να σας πω ότι διαθέτω όλα τα προσόντα που απαιτούνται για αυτό την αποστολή. Είμαι ευγενής, ψύχραιμος, υπομονετικός, εγκρατής και μειλίχιος.
Και, ενώ, οι πρώτοι ταξιδιώτες αρχίζουν να συρρέουν, κτυπάει το κινητό μου. Είναι δυό από τις επίδοξες συνεπιβάτιδες.
- Περιμένουμε τόση ώρα στο αεροδρόμιο και ακόμη να σας δούμε?
- Που περιμένετε κυρίες μου? Τι ... στο Ελευθέριος Βενιζέλος? Βγάλατε εισιτήρια με ... την Ολυμπιακή? Κυρίες μου, στο Canaveral είπαμε. Στον Άρη πάμε, όχι στις Κυκλάδες. Καλά, πάρτε ένα ταξί και ελάτε. Δίπλα είμαστε.
Συγνώμη για την ειρωνία αλλά μερικοί άνθρωποι σε κάνουν να βγείς απ' τα ρούχα σου.
Στο μεταξύ, οι συνταξιδιώτες μου έχουν μαζευτεί στην είσοδο του αεροδρόμιου. Μερικοί μου ζητούν να τους βγάλω μερικές φωτογραφίες. Ε... τέτοιο ταξίδι και να μην αποθανατίσεις την αναχώρηση?
Έχουν φορέσει και τις κόκκινες στολές στους! Ασορτί με τον "κόκκινο πλανήτη"! Πήραν θέσεις, κατά ομάδες, μπροστά από το διαφημιστικό πανώ της κεντρικής αίθουσας αναμονής.
Ευτυχώς, θυμήθηκαν να βγάλουν τις κάσκες, για να φαίνονται τα πρόσωπά τους (ώστε, όταν γίνουν χούφταλα, να τους βλέπουν και να τους καμαρώνουν τα εγγόνια τους).
Με τις γυναίκες βέβαια, δεν ξεμπεδεύεις τόσο εύκολα. Οι γυναίκες αρέσκονται στην φωτογράφιση. Θέλουν να βγούν και μόνες τους. Μία ήθελε δίπλα στη σημαία.
- Ξεναγέ φέρε μου μια ελληνική σημαία, μου φωνάζει.
- Ελληνική, δεν έχουμε κυρία μου. Μας τις έκαψαν οι διαδηλωτές του Δεκέμβρη. Βολέψου τώρα με μιά αμερικάνικη και αν ζοριστείς, την καίς και εσύ αργότερα, στην πορεία στην Αμερικανική πρεσβεία.
Μία άλλη, περισσότερο όμορφη, ήθελε φωτογράφηση με πιο "ελαφριά ενδυμασία". Έβγαλε την στολή της αλλά κράτησε τις μπουκάλες οξυγόνου. (Θα τις πέρασε για αξεσουάρ φωτογράφισης φαίνεται.) Τι να κάνω. Με τρεμάμενα χέρια την φωτογράφησα κι αυτή.
Σε λίγο το σούπερ-σκάφος μας άνοιξε τα ηλιακά φτερά του, προκειμένου να απορροφήσει την απαιτούμενη ηλιακή ενέργεια, και εξακοντίστηκε προς τον Άρη.
Καθώς φεύγουμε, από τον πλανήτη μας, όλοι έβγαλαν τις φωτογραφικές τους κάμερες, από τα φινιστρίνια, και φωτογράφησαν την Γη.
- Σωστά σκέφτηκα, δεν ξέρετε αν την ξαναδείτε. Το ταξίδι αυτό έχει και ρίσκο του. Αν χαλάσει το σκάφος και δεν μπορέσουμε να επιστρέψουμε να έχετε, τουλάχιστον, μια φωτογραφία της να την βλέπετε που και που.
Τα μεγάφωνα του ταχυσκάφους αρχίζουν να μεταδίδουν μερικές χρήσιμες πληροφορίες: Το μικρό μέγεθος του Άρη, που συνεπάγεται μικρήβαρύτητα, δεν του επέτρεψε να διατηρήσει την ατμόσφαιρά του. Καθώς η ατμόσφαιρα διέρρευσε στο διάστημα, μειώθηκε η ατμοσφαιρική πίεση και το υγρό νερό είτε εξατμίστηκε είτε διέρρευσε στο υπέδαφος και στους πόλους του πλανήτη. Έτσι ο Άρης έγινε ένας ερημικός και άνυδρος πλανήτης με μια αραιή ατμόσφαιρα, όπως τον γνωρίζουμε σήμερα. Ο Άρης βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση εδώ και τουλάχιστον 500 εκατομμύρια έτη.
Όμως τα μέλη του group δεν φάνηκε να ενδιαφέρονται. Τι αναισθησία, σκέφτηκα.
Όλοι κάθησαν μπροστά στις τεράστιες τηλεοράσεις του ταχυσκάφους και οι μεν άντρες παρακολουθούσαν ένα ποδοσφαιρικό αγώνα ενώ οι γυναίκες την εκπομπή της Μενεγάκη σε επανάληψη.
Σε λίγο είχαν όλοι αποκοιμηθεί και εγώ τριγυρνούσα στο σκάφος με νεύρα τεντωμένα.
Καθώς πλησιάζαμε στον Άρη, σήμανα εγερτήριο.
Πήρα το μικρόφωνο:
- Δείτε πόσο όμορφος είναι ο ερυθρός πλανήτης κάτω από το σκάφος.
- Καλά ρε ξεναγέ μας ξύπνησες για να δούμε την θέα? Δες την εσύ.
Ήταν η φωνή του "έξυπνου" του group. Πάντα σε κάθε εκδρομή υπάρχει και ένας τέτοιος. Πολύ μου την δίνουν αυτοί οι τύποι αλλά λόγω ευγένειας αγνόησα το γεγονός.
Όταν τελικά σηκώθηκαν όλοι περάσαμε στον "θαλαμίσκο προγείωσης". Ακολούθησε η προγείωση στην επιφάνεια του Άρη.
Η πόρτα του θαλαμίσκου άνοιξε και επιτέλους πατήσαμε όλοι στην Αρειανή επιφάνεια. Η στιγμή ήταν συγκλονιστική. Το έδαφος ήταν πετρώδες και καλυπτόταν από μία λεπτή κόκκινη σκόνη.
Επίσης κοκκινωπός ήταν και ο Αρειανός ουρανός.
Τους έδωσα τρείς ώρες διορία να περιηγηθούν στην περιοχή, γύρω από το σημείο προσγείωσης.
Μετά θα συγκεντρωνόμασταν για να πάμε στο τελικό προορισμό μας τον Όλυμπο.
Στην Αράχωβα, στο Περτούλι? Στο Λονδίνο, στην Νέα Υόρκη?
Στην Νότια Αμερική, στην Αυστραλία?
Στην Αρκτική? στην Ανταρκτική?
Ακυρώστε το αμέσως!
Ο IonnKorr σας προσφέρει το ταξίδι της ζωής σας.
Το ταξίδι που θα σας μείνει αξέχαστο!.
Θα γίνετε συν-ταξιδιώτες σε ένα φοβερό πρωτοχρονιάτικο ταξίδι.
Ένα ταξίδι στον Όλυμπο!!!
Υπάρχουν, όμως, 30 βουνά στη Γη με την "ονομασία" "Όλυμπος". Σε ποιό από όλα? Αν πάει το μυαλό σας στο περιθρύλητο Θεσσαλικό όρος αποτύχατε!
Δεν εννοούμε κανένα από αυτά τα μίζερα βουναλάκια.
Εννούμε το υψηλότερο όρος, όχι της Γης, αλλά του Ηλιακού Συστήματος!
Σημειώστε ότι το Έβερεστ είναι: - 3 φορές υψηλότερο απο τον Θεσσαλικό Όλυμποκαι - 6 φορές υψηλότερο απο την Πάρνηθα ενώ ο Αρειανός Όλυμπος είναι: - 3 φορές υψηλότερος απο το Έβερεστ, - 9 φορές υψηλότερος απο τον Θεσσαλικό Όλυμπο και περιπου - 18 φορες υψηλότερος απο την Πάρνηθα!
Η ανάρτηση, με όλες τις σχετικές πληροφορίες
αναμένεται εντός των προσεχών ημερών.
Παρακαλώ περιμένετε!
Εσείς, στο μεταξύ, ετοιμάστε βαλίτσες, κουβέρτες, κονσέρβες και
ότι άλλα συμπράγκαλα έχετε γιατί θα αναχωρήσουμε πάραυτα.
Όποιος προλάβει επιβιβάζεται!
E... και μην ξεχάσετε να προμηθευτείτε
τον σχετικό "ορειβατικό εξοπλισμό".
Εμ, τι νομίζατε, έτσι θα σας άφηνα?
Να κάνετε πρωτοχρονιά εδώ, μες στην μιζέρια?
Υ.Γ. Και μην ακούτε αυτούς που λένε ότι τάχατες ο IonnKorr είναι φυσικός, δεν ξέρει από ξεναγήσεις και άλλα τέτοια παραπλανητικά. Ο IonnKorr είναι ξεναγός και μάλιστα από τους καλύτερους. Θα το διαπιστώσετε σύντομα.
Ενώ τα μέλη του group διασκορπίστηκαν εδώ και εκεί, εγώ ξάπλωσα σε ένα μεγάλο κόκκινο βράχο. Με τη ευκαιρία τράβηξα και μία μεγαλόπρεπη φωτογραφία στον Αρειανό Ουρανό με το ταχυσκάφος να λάμπει σε τροχιά γύρω από τον Άρη όπως το αφήσαμε όταν κατεβήκαμε με τον θαλαμίσκο.
Ξαφνικά, μέσα στην ηρεμία μου, βλέπω έναν τύπο από το group να στήνει ένα αντίσκηνο και μερικές καρέκλες σκηνοθέτη. Στο τραπεζάκι άπλωσε μπύρες, ούζο, φραπέδες, μεζέδες, τζατζίκι, greek salads και άλλα σχετικά.
- Κύριε ξεναγέ, που έχει λουλούδια? Θέλω να μαζέψω μερικά για την ανηψιά μου.
Βρίσκομαι στο Canaveral, το γνωστό κοσμοδρόμιο στην Φλόριντα. Είμαι σε υπερένταση. Σε λίγο θα ξεκινήσει το "πρώτο διαστημικό ταξίδι" για τον πλανήτη Άρη που θα γίνει με τα υπερσύγχρονα ταχυσκάφη της νεοσύστατης NASA Airlines. Η Αμερικάνικη κυβέρνηση (σαν ένδειξη της υπερβολικής αγάπης που τρέφει για την Ελλάδα) αποφάσισε, σύσσωμη, να το προσφέρει σε ένα ελληνικό group.
Στο μεταξύ, οι συνταξιδιώτες μου έχουν μαζευτεί στην είσοδο του αεροδρόμιου. Μερικοί μου ζητούν να τους βγάλω μερικές φωτογραφίες. Ε... τέτοιο ταξίδι και να μην αποθανατίσεις την αναχώρηση?
Σε λίγο το σούπερ-σκάφος μας άνοιξε τα ηλιακά φτερά του, προκειμένου να απορροφήσει την απαιτούμενη ηλιακή ενέργεια, και εξακοντίστηκε προς τον Άρη. 
