The Rivers Of Belief (Οι Ποταμοί της Πίστης)

Πριν βάλω το επόμενο μέρος  της σειράς για το Σύμπαν (Μέρος 10)
να τονίσω την φοβερή δυσκολία που έχουν οι Άνθρωποι με Πίστη
να κατανοήσουν την Λογική (και ιδιαίτερα την Επιστήμη).
Π.χ. δέχονται ως δόγμα ότι:
ο Θεός είναι καλός (ή κακός) και δίκαιος (ή άδικος)
Από που προκύπτουν αυτά?
Γιατί να μην συμβαίνει τίποτα από αυτά
και ο Θεός, απλά, "να κοιτά το Συμφέρον του"???
(όπου Συμφέρον = Λογικό Αίτιο)

Ακολουθούν οι στίχοι του άσματος: "Rivers of Belief" των Enigma.


A: Way To Eternity 

...quem quaerimus adjutorem, 

nisi te, Domine. 

Sancte Dues, Sancte Fortis, 

Sancte misericors Salvator, 

amarae morti ne tradas nos. 

B: Hallelujah 

Turn off the light, 

take a deep breath, 

and relax, relax... 

Turn off the light, 

take a deep breath, 

relax ... 

C: The Rivers Of Belief 

Take me back to the Rivers of Belief 

Take me back to the Rivers of Belief 

my friend 

I look inside my Heart 

I look inside my Soul 

I promise You 

I will return 

And when the Lamb opened the Seventh Seal 

silence covered the Sky 

Take me back to the Rivers of Belief

Take me back to the Rivers of Belief 

my friend 

I look inside my Heart 

I look inside my Soul 

I'm reaching out for You 

Lets hope one day 

We'll rest in Peace 

on my Rivers of Belief

Οι άνθρωποι έχουν ριζωμένη βαθιά στην ψυχή τους την Πίστη σε έναν Θεό.

Δεν μπορούν να αποδεχθούν το γεγονός ότι αυτός "δεν δίνει δεκάρα" για αυτούς.

Ουσιαστικά η Πίστη δεν στηρίζεται στην Λογική.

Είναι απλά θέμα Εγκεφαλικής Δομής.

Η ανάγκη του Ανθρώπου να πιστέψει σε ένα Θεό
που ενδιαφέρεται γι αυτόν,
απλά, πηγάζει από την άγνοια και την ανασφάλειά του

Οι Θρησκείες εκμεταλλεύονται ακριβώς αυτήν την Ανθρώπινη Ανάγκη.

Ο Δημιουργός εκτός από την Πίστη πρόσφερε και την Λογική στους Ανθρώπους.
Είχε τους λόγους του???

Πρέπει τα Θρησκευτικά να αντικατασταθούν στα σχολεία από την Θρησκειολογία??

Με αφορμή ένα σχόλιο του Gip,

στην προ-προηγούμενη ανάρτηση

σκέφτηκα και πάλι

πόσο επίκαιρο είναι το θέμα

του μαθήματος των Θρησκευτικών?

Πρέπει να συνεχίσει να διδάσκεται,

να καταργηθεί

ή να αντικατασταθεί από την Θρησκειολογία??

---------------------------------------

Το σχόλιο του Gip είναι το εξής:

"Με το σκεπτικό ότι το μάθημα στη σημερινή του μορφή αποτελεί κατήχηση, το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο προτείνει να διδάσκονται οι μαθητές βασικές αρχές του Ισλάμ, του Βουδισμού και του Καθολικισμού για να μη νιώθουν «άβολα» (!) όταν έρχονται σε επαφή με αλλόθρησκους


Μιλώντας στο «ΘΕΜΑ» ο σύμβουλος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου κ. Σταύρος Γιαγκάζογλου εξηγώντας το νέο μοντέλο του μαθήματος, το οποίο θα παραδοθεί το επόμενο διάστημα στην υπουργό Παιδείας κυρία Αννα Διαμαντοπούλου, επισημαίνει ότι πρέπει να διευρυνθεί και να μην αφορά μόνο στην ορθόδοξη θρησκεία.

«Ολες οι γνωστές θρησκείες, όπως επί παραδείγματι ο Βουδισμός, ο Προτεσταντισμός, ο Καθολικισμός και ο Ισλαμισμός, πρέπει να διδάσκονται στα σχολεία» επισημαίνει ο ειδικός σύμβουλος και συνεχίζει: «Θα ήταν σωστό οι μαθητές να μπορούν να επισκέπτονται στο πλαίσιο του μαθήματος των Θρησκευτικών και ένα τζαμί και όχι μόνο τις εκκλησίες».


Οπως εξηγεί ο σύμβουλος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, οι μαθητές έρχονται ολοένα και συχνότερα σε επαφή με ξένους συμμαθητές τους και πρέπει να είναι ενήμεροι για τη θρησκεία τους, προκειμένου να μην τους ξενίζουν οι διαφορετικές καταστάσεις.


ΠΟΥΘΕΝΑ στον κόσμο δεν γίνονται αυτά. Ούτε στην Σουηδία, Ολλανδία, Δανία με τις τόσο ανοιχτες και προοδευτικές κοινωνίες."
------------------------------------------------------

Ακολουθούν και άλλοι προβληματισμοί:

Στις μέρες μας γίνεται όλο και περισσότερο λόγος για τη θέση και σκοπιμότητα του μαθήματος των Θρησκευτικών στη Μέση Εκπαίδευση.
Γι' αυτό το λόγο πολύ συχνά συντάσσονται νέα αναλυτικά προγράμματα, εκδίδονται τα αντίστοιχα προς αυτά εγχειρίδια και προτείνονται σύγχρονοι τρόποι διδασκαλίας του μαθήματος.


Υπάρχει όμως μια πλευρά του θέματος, που δεν έχει διερευνηθεί, ιδιαίτερα στον ορθόδοξο χώρο. Η πλευρά αυτή συγκεντρώνει τις επικρίσεις εκείνων που αμφισβητούν τη θέση των Θρησκευτικών στο σχολικό χώρο.
Πρόκειται για το αν και κατά πόσο η διδασκαλία του μαθήματος αυτού είναι δυνατόν να συμβιβαστεί με την ελευθερία της σκέψης του μαθητή η οποία, όπως είναι γνωστό, προσδιορίζει σε μεγάλο βαθμό το χαρακτήρα της σχολικής αγωγής και μάθησης.

Θεολόγοι και νομικοί έχουν τεκμηριώσει ότι η θρησκευτική κατήχηση από το σχολείο αντίκειται στις αρχές της ελευθερίας της συνείδησης, καθώς και στον ορθολογισμό που αποτελεί θεμέλιο της μετάδοσης γνώσεων. Τα αλλόθρησκα ή άλλων δογμάτων παιδιά στα σχολεία δεν είναι το μόνο πρόβλημα. Υπάρχει στην εποχή μας μεγάλος αριθμός παιδιών που ανήκουν στο ορθόδοξο χριστιανικό δόγμα, αλλά η οικογένειά τους πιστεύει ότι η θρησκεία είναι ιδιωτικό θέμα συνείδησης.


Μήπως λοιπόν δεν είναι πλέον στην εποχή μας η κατήχηση έργο του δημόσιου σχολείου αλλά, όπως στον υπόλοιπο δημοκρατικό κόσμο, είναι βασικό έργο της Εκκλησίας;


Μήπως το σχολείο θα έπρεπε να διδάσκει Θρησκειολογία και Ιστορία των Θρησκειών;

---------------------------------------

Η αντίθετη άποψη: Πόσο Έλληνες θα γίνονται οι νέοι χωρίς Ιστορία και Θρησκευτικά;

Το τελευταίο διάστημα ακούμε κάποια πράγματα, που αναφέρονται στην Παιδεία και δεν πιστεύουμε στ’ αυτιά μας. Διερωτώμαστε και λέμε, είναι δυνατό να λέγονται, να σχεδιάζονται και να ετοιμάζονται να τα εφαρμόσουν στα ελληνικά σχολεία; Να γίνουν, δηλαδή, προαιρετικά τα μαθήματα της Ιστορίας και των Θρησκευτικών, στην Β’ και στην Γ’ Λυκείου;


Παράγοντες του Υπουργείου Παιδείας, μάλιστα, υποστηρίζουν με έμφαση: Αν δεν γίνουν αυτά τα μαθήματα προαιρετικά, δεν θα βγει η πασιέντζα, την οποία ρίχνει το Υπουργείο για να μειώσει τα υποχρεωτικά μαθήματα σε έξι ή επτά!


Πρώτα-πρώτα, γιατί να χωρίζουμε τα μαθήματα σε υποχρεωτικά και προαιρετικά, επιλογής. Όλα τα μαθήματα πρέπει να είναι υποχρεωτικά. Έπειτα ορίζουμε μαθήματα επιλογής, εκείνα τα μαθήματα που μας προσδιορίζουν σαν Έθνος, σαν Ελληνορθόδοξο λαό. Παραμέρισμα της Ιστορίας και των Θρησκευτικών σημαίνει αφελληνισμός…

Αν παραμερισθεί η Ιστορία, η ένδοξη Ελληνική Ιστορία και τα Θρησκευτικά, που είναι μαθήματα ηθοπλαστικά και φρονηματιστικά, οι νέοι δεν θα μπορούν να γαλουχηθούν Ελληνοπρεπώς.


Ο αείμνηστος Ακαδημαϊκός Στρατής Μυριβήλης γράφει: «Είναι μοιραίο για το Έθνος μας, τα θρησκευτικά του ζητήματα να είναι αδιάσπαστα συνδεδεμένα με την ιστορική μοίρα του λαού μας. Η Ελληνική Ορθοδοξία, είτε το θέλουμε είτε όχι, έχει ταυτισθεί με την εθνική μας υπόσταση, δηλαδή με την ελευθερία μας». Έχει γίνει δηλαδή εθνική θρησκεία, όπως το Δωδεκάθεο του Ολύμπου ήταν η εθνική θρησκεία των αρχαίων προγόνων μας.


Η Ιωάννα Τσάτσου γράφει: «Ολόκληρη η Ελλάδα είναι ένα μεγάλο γαλάζιο εικονοστάσι της Ορθόδοξης Χριστιανοσύνης. Και πλανάται πολύ μακράν της πραγματικότητος – της ιστορικής και της σύγχρονης πραγματικότητος – όποιος υπόπτως πιστεύει και ευμεθόδως διαδίδει άλλα. Ορθοδοξία και Ελληνισμός είναι ΕΝΑ.

Δεν είναι δυνατόν να χωρίσουμε την Ορθοδοξία από τον Ελληνισμό και τον Ελληνισμό από την Ορθοδοξία. Το παρελθόν το μακρινό αλλά και το πρόσφατο είναι γεμάτα άσβεστες μνήμες, ιστορικά γεγονότα, που μας θυμίζουν κάθε στιγμή αυτόν τον συμπαγή δεσμό. Όποια σελίδα της ιστορίας και αν ξεφυλλίσουμε, θα ιδούμε ολοζώντανη την Ελληνορθοδοξία, σε πνεύμα ένα και σάρκα μία. Χωρίς την Ορθοδοξία ο Ελληνισμός σίγουρα θα είχε αφανισθεί».


Τρανότατη απόδειξη αυτών έχουμε τις περιπτώσεις εκείνες όπου εξισλαμίσθησαν Έλληνες, και έπαψαν να είναι Έλληνες. Για παράδειγμα, οι Μουσουλμάνοι της Θράκης κάποτε ήταν Έλληνες…


Ο Γάλλος λόγιος Ζακ Λακαρριέρ γράφει: «Για τον Έλληνα η Ορθοδοξία είναι το σπίτι του».

Εάν ο σταδιακός περιορισμός των θρησκευτικών καταλήξει στον εξοστρακισμό της Ορθοδοξίας από την Παιδεία και από τη ζωή των Ελλήνων πολιτών θα σημάνει τον αφελληνισμό των Ελλήνων.


Αλλά και το μάθημα της Ιστορίας τα τελευταία χρόνια απαξιώνεται και κάποια γεγονότα διαστρεβλώνονται. Διαφαίνεται σχέδιο αφαίρεσης δομικών στοιχείων που διαμορφώνουν την εθνική συνείδηση των παιδιών. Γίνεται συνεχής προσπάθεια να ενταχθούν αποσπασματικά και επιλεκτικά γεγονότα της Νεότερης Ιστορίας στην Ευρωπαϊκή.


Με την απαξίωση των δύο αυτών μαθημάτων η Παιδεία μας χάνει τον χαρακτηρισμό «Εθνική».


Αλλά, έχουμε και νέα απόφαση του Υπουργείου Παιδείας: Η αγγλική γλώσσα θα διδάσκεται από την πρώτη τάξη (Α’) του δημοτικού Σχολείου! Με τον τρόπο αυτό το παιδί θα προετοιμάζεται να δώσει εξετάσεις για Κρατικό Πιστοποιητικό Γλωσσομάθειας κ.λπ.


 Όπως γνωρίζουμε, όμως στην Α’ Δημοτικού το παιδί μαθαίνει το ελληνικό αλφάβητο. Αν τώρα προστεθεί και το αγγλικό αλφάβητο συγχρόνως η σύγχυση είναι βεβαία. Έτσι το παιδάκι των έξι ετών δεν θα μάθει τίποτε. Αλλά δεν έχει σημασία. Αρκεί οι δύο γλώσσες να είναι ισόβαθμες…
Το κακό βέβαια, δεν σταματάει εδώ. Το μάθημα των Αρχαίων Ελληνικών γίνεται μάθημα επιλογής στο Λύκειο. Εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς τι αρχαία θα μαθαίνουν οι μαθητές…


ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΕΜΟΣ

Posted on Οκτωβρίου 31, 2010 by ellas

Πηγή: ΠΡΩΙΝΟΣ ΛΟΓΟΣ
--------------------------------------------

Πολλές και διάφορες απόψεις.
Όμως τα Θρησκευτικά:
- Εθίζουν τον μαθητή στην αναμονή του θαύματος.

- Να αντιπαθεί την Γνώση και να τα περιμένει όλα από τον Ουράνιο Θεό.

Σατιρίζοντας τον Θεό: Μα γιατί δεν τον σκέφτεται κανείς αυτόν τον έρμο???

Το απόκοσμο φως, μιας ακόμη "θεϊκής μέρας", τον ξύπνησε απαλά.
Τεντώθηκε τείνοντας τα χέρια και τα πόδια του.

- Ωχ, τι κάνω, γαμώτο μου. Αφού δεν έχω χέρια και πόδια!

Αυτό το καταραμένο όνειρο, κάθε βράδυ, το ίδιο πάλι, συνεχώς τα τελευταία 100.000 χρόνια.
Μα ... να βλέπει στο όνειρό του ότι είναι άνθρωπος! Ποιός, αυτός ο Θεός???

Μα ... πως του κόλλησε αυτό? Μήπως πρέπει να το κοιτάξει?
Μα, τι στο διάολο συμβαίνει? Μήπως παθαίνει "ανθρωπίτιδα"? Μα, το ίδιο όνειρο συνέχεια?
- Τέλος πάντων, σκέφτεται, θα το δω αργότερα.

Αλλά, να, τώρα τούρχεται η επιθυμία να φάει κάτι για πρωινό!
- Μα οι Θεοί δεν τρώνε, μονολογεί. Οι άνθρωποι τρώνε. Α .. όσο πάω και χειροτερεύω!

Με απόγνωση βλέπει την νέα μέρα να ξημερώνει. Τι θα κάνει πάλι? Τίποτα. Εδώ και 13, 7 δισεκατομμύρια χρόνια που έφτιαξε το Σύμπαν δεν κάνει τίποτα και πλήττει αφάνταστα.
Θυμάται τότε, τα προηγούμενα 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια που το σχεδίαζε και συγκινείται. Τότε ήταν χαρούμενος. Δημιουργούσε. Τώρα τι κάνει? Τεμπελιάζει και βαριέται.

Αποφασίζει να ανοίξει την τηλεόραση. Βαριεστημένος, "πιάνει" (... με την σκέψη) το τηλεκοντρόλ.
Αμέσως εμφανίζεται το "God TV".
- Ένα κανάλι μόνο. Το ίδιο πάντα, σκέφτεται με θλίψη. Και οι άνθρωποι να έχουν εκατοντάδες. Ούτε zapping δεν μπορεί να κάνει κανείς.

- Σπρώχνει το πλήκτρο "zoom" στην θέση "up".
Μεγάκοσμος. Αμέσως, εμφανίζονται στην οθόνη τεράστιοι Γαλαξίες που συγκρούονται συντριβόμενοι μέσα σε τεράστια νέφη διαγαλαξιακού αερίου.
Μα πόσο βαρετές μπορούν να είναι αυτές οι εικόνες. Τις βλέπει συνεχώς εδώ και 13 δις χρόνια. Έπηξε πια. Τα ίδια και τα ίδια.

- Στρέφει το πλήκτο "zoom" στο down.
Μικρόκοσμος. Ηλεκτρόνια που στριφογυρίζουν μέσα στα άτομα, φωτόνια που διατρέχουν αέναα το Ενδοσυμπαντικό Κενό.
Μα πόσο πολύ τα έχει βαρεθεί αυτά. Δεν βλέπονται πια. Ναι, αυτός τα δημιούργησε. Με κόπο και χρόνο. Αλλά τώρα κουράστηκε πια να τα κοιτάζει.

- Απηυδισμένος, σπρώχνει το πλήκτο "zoom" στην μεσαία θέση.
Μακρόκοσμος. Πλανήτης Γη. Οι άνθρωποι ετοιμάζονται να γιορτάσουν τα Χριστούγεννα.
- Ίσως, οι άνθρωποι οι μόνοι που έχουν κάποιο ενδιαφέρον σε αυτό το ρημάδι το Σύμπαν που δημιούργησα, σκέφτεται φωναχτά.

Η εικόνα της οθόνης αρχίζει να εμφανίζει ναούς των διαφόρων θρησκειών.
- "Δόξα σε σένα Παντοδύναμε, Παντογνώστη, Πάνσοφε, πανταχού Παρόντα, τα πάντα Πληρούντα, Θεέ".  
Μα πως του τι σβουρίζει να του λένε τέτοια. Λες και δεν ξέρει τις ιδιότητές του και πρέπει να τον ενημερώνουν οι άνθρωποι. Από αυτούς περιμένει να μάθει τις δυνατότητές του? Χώρια που του φαίνεται γλύψιμο μέχρι αηδίας. Μα δεν είναι αηδιαστικό να σε γλύφουν συνέχεια??

Η οθόνη τώρα δείχνει γήπεδα, αρένες ...
- Γ@%ώ τον Θεό σου
- Γ@#ώ τον Χριστό σου 
Πως του την βιδώνει όταν τον βρίζουν χωρίς λόγο.
- Βρε μεταξύ σας τσακώνεστε εμένα βρίζετε? σκέφτεται αλλά θυμάται ότι και αυτός μερικές φορές είναι αθυρόστομος και δείχνει κατανόηση.

Τώρα η οθόνη δείχνει σπίτια.
- Θεέ μου δώσε μου.
- Θεέ φέρε μου.
Μα τον έχουν πρήξει με το δώσε, δώσε. Δεν αντέχει να τα ακούει άλλο.
- Όχι, ρε, δεν σας δίνω. Ας το διάολο πια. Με ζαλίσατε με τα παρακάλια σας.
Δεν θέλει να βρίζει αλλά μερικές φορές δεν κρατιέται.

- Ελεήμονα, Πανάγαθε Θεέ, σώσε με.

Μα ... τον πιάνουν τα γέλια. Μα εδώ και 100.000 χρόνια τούχουν "πάρει τα αυτιά". Το μόνο που ακούει συνέχεια είναι αυτά. Μα ποιός τους είπε ότι καλός, αγαθός και ελεήμονας? Μα δεν βλέπουν γύρω τους. Λοιμοί, καταποντισμοί, δυστυχία, πείνα ...

Τώρα η οθόνη δείχνει πάρκα, παραλίες, πλατείες ...
Ακούγονται γέλια. Άνθρωποι σε παρέες κάνουν βόλτες και παίζουν παιγνίδια. Φαίνονται ευτυχισμένοι.

Κλείνει την τηλεόραση. Τον πιάνει το παράπονο. Όλοι οι άνθρωποι μόνον τον εαυτό τους σκέφτονται. Και όλο ζητάνε, ζητάνε. Αυτόν δεν τον σκέφτεται κανένας. Πως νοιώθει? Αν στεναχωριέται? Κανείς δεν αναρωτήθηκε. Μα, γιατί δεν τον σκέφτεται κανείς αυτόν τον έρμο?

Και η ευτυχία. Του είναι άγνωστη. Νοιώθει απελπισία. Είναι τόσο μόνος. Θέλει να πει τον πόνο του. Σε ποιόν όμως? Έλα ντε. Ποιός θα τον καταλάβει αυτόν. Ποιός καταλαβαίνει τι ζόρι είναι να ζεις αιώνια χωρίς σκοπό. Μα να ζεις μόνος, μια αιωνιότητα, δεν είναι βάρος ασήκωτο? Και να μην μπορείς ούτε να αυτοκτονήσεις!!

Ρίχνει μια ματιά στο Σύμπαν. Το κοιτάζει με μίσος. Έτσι τούρχεται να του ρίξει μία να το κάνει σκόνη! Να μην αφήσει ρουθούνι! Αλλά συγκρατιέται. Και μετά πως θα σπάει την μονοτονία του.

Η μέρα αρχίζει να περνάει. Απλώνεται και πάλι η απόκοσμη νύκτα.
Άντε να κοιμηθεί και πάλι. Να ονειρευτεί για πολλοστή φορά πως είναι άνθρωπος. Μπας κι έτσι μειώσει την απόγνωση ...

Υ.Γ. Βρε Θεέ, μην αρχίσεις και βαράς. Μην το παίρνεις τοις μετρητοίς. Μια πλάκα κάναμε να σκοτώσουμε την ώρα μας. χα..χα..


Ωχ ... η Ελίτσα με ξεμπρόστιασε. Για δείτε εδώ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!