Γενική Σχετικότητα

'''Γενική θεωρία της Σχετικότητας''' είναι η θεωρία βαρύτητας που προτάθηκε απο τον Einstein, και η οποία περιγράφει την βαρυτική δύναμη μέσω των καμπυλώσεων του χωρόχρονου παρουσία Ύλης.

1. Εισαγωγή

Ως βασική αρχή της θεωρίας θεωρείται η ισοδυναμία των επιταχυνόμενων συστημάτων αναφοράς με συστήματα που ευρίσκονται εντός βαρυτικού πεδίου.

Τον Νοέμβριο του 1915, ο Einstein παρουσίασε τη θεωρία της Γενικής Σχετικότητας σε μια σειρά διαλέξεων ενώπιον της Πρωσσικής Ακαδημίας Επιστημών. Η τελευταία διάλεξη προκάλεσε αναστάτωση στον επιστημονικό κόσμο, καθώς ο Einstein παρουσίασε μια θεωρία που αντικαθιστούσε τον νόμο του Ισαάκ Νεύτωνα για τη Βαρύτητα. Διότι σύμφωνα με τη θεωρία αυτή, η βαρύτητα οφείλεται στις καμπυλώσεις του χωρόχρονου και δεν είναι απλά μία δύναμη, όπως υποστηρίζει η κλασσική νευτώνεια θεωρία.

Η Γενική Σχετικότητα έδωσε το έναυσμα για μια νέα επιστήμη, την Κοσμολογία.

2. Συνοπτική Ανάλυση

Πριν από τον 20ό αιώνα όλες οι θεωρίες της Φυσικής υπέθεταν ότι ο Χώρος και ο Χρόνος είναι απόλυτοι. Μαζί διαμόρφωναν ένα υπόβαθρο μέσα στο οποίο κινείται η Ύλη. Ο ρόλος μιας θεωρίας της Φυσικής ήταν απλά να περιγράφει πώς θα αλληλεπιδρούσαν τα διαφορετικά είδη της ύλης το ένα με το άλλο και, με αυτόν τον τρόπο, θα πρόβλεπαν τις κινήσεις τους.

Με την ανάπτυξη της ειδικής και της πιο πρόσφατης Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας στις αρχές του 20ού αιώνα, ο ρόλος του Χώρου και του Χρόνου στις νέες θεωρίες της φυσικής άλλαξαν δραματικά.

Αντί της ύπαρξης ενός παθητικού υπόβαθρου, ο Χώρος και ο Χρόνος άρχισαν να αντιμετωπίζονται ως δυναμικές οντότητες του Σύμπαντος, ικανοί να αλλάξουν εξ αιτίας της ύλης που βρίσκεται μέσα τους και εν συνεχεία να επιδράσουν με τη σειρά τους στον τρόπο που συμπεριφέρεται η Ύλη.

Στην Γενική Θεωρία Σχετικότητας, ο Χωρόχρονος είναι καμπύλος εξ αιτίας των επιδράσεων της ύλης. Έτσι, η Ευκλείδια Γεωμετρία λόγω της καμπυλότητας του Χωρόχρονου παύει να ισχύει πλέον σε μεγάλες κλίμακες. Οι γωνίες ενός τριγώνου γενικά δεν είναι πια 180°, ο λόγος του μήκους της περιφέρειας ενός κύκλου προς τη διάμετρό του δεν είναι γενικά π, και άλλα. Αυτή η καμπυλότητα έχει επιπτώσεις εν συνεχεία και στη συμπεριφορά της ύλης.

*Στη Νευτώνεια Κλασσική Φυσική ένα σωματίδιο στο οποίο δεν επιδρά καμιά δύναμη θα κινηθεί πάνω σε μια ευθεία γραμμή.

*Στον καμπύλο Χωρόχρονο όμως οι ευθείες γραμμές του ευκλείδιου χώρου κάμπτονται, γραμμές που αρχικά είναι παράλληλες στη συνέχεια τέμνονται, ενώ τα σωματίδια όταν δεν ενεργούν πάνω τους δυνάμεις φαίνονται να κινούνται κατά μήκος καμπύλων τροχιών.

Στην Γενική Θεωρία Σχετικότητας, ο Χωρόχρονος είναι καμπύλος εξ αιτίας των επιδράσεων της ύλης. Έτσι, η Ευκλείδια Γεωμετρία λόγω της καμπυλότητας του Χωρόχρονου παύει να ισχύει πλέον σε μεγάλες κλίμακες. Οι γωνίες ενός τριγώνου γενικά δεν είναι πια 180°, ο λόγος του μήκους της περιφέρειας ενός κύκλου προς τη διάμετρό του δεν είναι γενικά π, και άλλα. Αυτή η καμπυλότητα έχει επιπτώσεις εν συνεχεία και στη συμπεριφορά της ύλης.

.
3. Αρθρογραφία
*Ειδική Σχετικότητα
*Συστολή Χώρου
*Διαστολή Χρόνου