Παρασκευή 1 Ιανουαρίου 2010

Πρωτοχρονιά στον Αρειανό Όλυμπο -3-


Μέρος Δεύτερο





Ενώ τα μέλη του group διασκορπίστηκαν εδώ και εκεί, εγώ ξάπλωσα σε ένα μεγάλο κόκκινο βράχο. Με τη ευκαιρία τράβηξα και μία μεγαλόπρεπη φωτογραφία στον Αρειανό Ουρανό με το ταχυσκάφος να λάμπει σε τροχιά γύρω από τον Άρη όπως το αφήσαμε όταν κατεβήκαμε με τον θαλαμίσκο.
Είχα ηρεμήσει και σκεφτόμουνα το πόσο χαλαρό θα ήταν αυτό το ταξίδι αφού οι ταξιδιώτες δεν κινδύνευαν ούτε να τους πατήσει αυτοκίνητο, ούτε να την ανάψει κανένας κουκουλοφόρος ούτε να τους ροπαλιάσει κανένας μπάτσος.



Ξαφνικά, μέσα στην ηρεμία μου, βλέπω έναν τύπο από το group να στήνει ένα αντίσκηνο και μερικές καρέκλες σκηνοθέτη. Στο τραπεζάκι άπλωσε μπύρες, ούζο, φραπέδες, μεζέδες, τζατζίκι, greek salads και άλλα σχετικά.
- Ρε φίλε, τι κάνεις εκεί. Δεν θα πας για περιήγηση? τον ρώτησα.
- Να εδώ με κάτι φίλους θα τα τσούξουμε λίγο. Θέλεις κανα ποτήρι.
- Φίλε, δεν πίνω "εν ώρα υπηρεσίας" του απάντησα, ως τυπικότατος επαγγελματίας ξεναγός.

Αθάνατε Έλληνα, σκέφτηκα. Ξόδεψες μιά περιουσία για νάρθεις στον Άρη και κάθεσαι και πίνεις καφέδες? Μέχρι και στο Άρη, αραλίκι, μέχρι και στο Άρη, φραπεδιά! Φοβερός λαός. Καλοπερασάκιας μέχρι κόκκαλο. Και μετά σου λένε κρίση. Ποιά κρίση?


Είχα σχεδόν αποκοιμηθεί όταν άκουσα υστερικές κραυγές χαράς. Τινάχτηκα από την θέση μου και είδα την χοντρή του group να χοροπηδάει, πάνω σε μιά ζυγαριά, μέσα στον θαλαμίσκο.


- Τι έπαθες, κυρά μου, και ουρλιάζεις?
- Θεέ μου! Έχασα 40 κιλά σ'αυτό το ταξίδι! Ήμουνα 60 και είμαι 20!
- Δεν έχασες κιλά, κυρία μου. Είναι η βαρύτητα. Η βαρύτητα του Άρη είναι περίπου τρείς φορές μικρότερη από εκείνη της Γης.
- Δεν μας παρατάς και συ και η βαρύτητα. Εγώ κοιτάω τι λέει η ζυγαριά και πως νοιώθω εγώ. Νοιώθω ελαφριά σαν πουλάκι!
- Τι πουλάκι, κυρία μου, που χλαπάκιασες όλα τα κρουασάν και τα γλυκά του ταχυσκάφους?
- Πω, πω, .. θα σκάσουν οι φίλες μου στην Ελλάδα από την ζήλεια τους.
- Ναι, θα σκάσουν απ' τα γέλια, συμπλήρωσα.

Τι να της πεις τώρα. Την άφησα στην χαρά της και ξαναξάπλωσα στον βράχο. Δεν πρόλαβα, όμως να τεντωθώ και μιά φωνή ήχησε στα αυτιά μου.

- Κύριε ξεναγέ, που έχει λουλούδια? Θέλω να μαζέψω μερικά για την ανηψιά μου.
- Κυρία μου, ο Άρης δεν έχει ζωή. Στην Ελβετία βρίσκεστε?
- Ναι, αυτό το κατάλαβα, δεν υπάρχουν ζώα. Εγώ για λουλούδια ενδιαφέρομαι.
- Κυρία μου, δεν υπάρχουν άνθη εδώ. Στο σχολείο, στην βιολογία πόσο βαθμό παίρνατε?
- Και τι θα πάω στην ανηψιά μου?
- Τι να σας πω. Μόνο πέτρες έχει. Πάρτε της κάνα κοτρώνι!



Πήγα πάλι προς το βράχο όταν άκουσα και πάλι μια φωνή. Έμεινα άναυδος. Ένας τύπος με πλησίασε με σύνεργα ψαρικής στα χέρια.
- Θέλω να ψαρέψω μου λέει.
- Καλά, ρε φίλε, ήρθες στον Άρη για ψάρεμα? Γιατί δεν πήγαινες στην Κάλυμνο να πιάσεις και σφουγγάρια? Νερό δεν υπάρχει στον Άρη. Δεν τόπαμε?
- Για νερό είπαμε. Ποτάμι όμως?
Και επειδή η βλακεία είναι ανίκητη (κι αυτό τόπαμε) πήγα στο θαλαμίσκο πήρα την μισή προμήθεια νερού την έριξα σ'ένα χαντάκι και τον πήρα φωτογραφία, ψαρεύοντας, να την δείχνει στην γιαγιά του να τον θαυμάσει. Καλά που δεν μου ζήτησε και ψάρια!



Συνεχίζεται ...

Πηγή:



6 σχόλια:

Φεγγαρολουστη είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Φεγγαρολουστη είπε...

Καλη Χρονια με υγεια, αγαπη και οτι αλλο επιθυμεις.

Ρομαντικη...ναι
Ολα τα ζω με το συναισθημα...ναι. Εσυ με τη λογικη -λες- δεκτο και πολυ φυσικο αφου ασχολεισαι με πρακτικες θεωριες, φυσικη, μαθηματικα, κ.λ.π Καλη η λογικη αλλα καποιες φορες χρειαζεται και το συναισθημα..εκεινο που σε παρασερνει...που σε αφυπνιζει...που σε κανει να ρισκαρεις...να κανεις την υπερβαση.
Γιατι οπως λεει κι η αγαπημενη Αλκυονη Παπαδακη, Για ολα τα ομορφα πραγματα στη ζωη πρεπει να τζογαρεις...μονο οι μουμιες ειναι ασφαλεις στις προθηκες τους...

Φεγγαρολουστη...ναι γιατι η Σεληνη εχει κατι μαγικο σαν την κοιτας..
Ενα φεγγαρι..ιδιος ουρανος...ναι γιατι σ οποια γωνια του κοσμου κι αν σταθεις, ενα φεγγαρι τον ιδιο ουρανο θα δεις...και γιατι ειναι ο τιτλος του 3ου μου βιβλιου.
Κυπρος...ενα χρυσοπρασινο φυλλο ριγμενο στο πελαγο... ενα μικρο νησι..η πατριδα μου!Για μενα; Πανεμορφη!

Φλυαρος εσυ; Εγω;

Καλο σου βραδυ, να σαι παντα καλα.

IonnKorr είπε...

"Φεγγαρόλουστη"!!!



Ωραίο παρωνύμιο! Πολύ εντυπωσιακό. Μεθυστικό, θα έλεγα. Τι κρύβεται όμως πίσω του?
Είδες καμιά φορά οι λέξεις πως παρασύρουν!!


Κοίταξε την αντίθεση:

"IonnKorr"! Τι όνομα! άοσμο, άχροο, άγευστο. Δεν παρασύρει, δεν έλκει.



"Συναίσθημα"!!!

Άλλη υπέροχη λέξη.


Τι έμαθα στην ζωή μου?

- Όταν η ρομαντική λέει "συναίσθημα"
το λέει εύκολα. Μπορεί να είναι αέρας και να χαθεί την άλλη μέρα, την άλλη στιγμή.

- Όταν ο λογικός λέει "συναίσθημα" το λέει δύσκολα, σπάνια, ποτέ. Όταν όμως το πει τότε δεν υπάρχει φυσικό φαινόμενο να το ανατρέψει.

Αυτά, άγνωστη "πρωτοχρονιάτικη" φίλη.

Σταλαγματιά είπε...

Μια χαρά τους βλέπω :)))

Επισκέψεις δέχονται να πάω;

:))
Καλή χρονιά γεμάτη με ότι αγαπάς και ονειρεύεσαι !!

IonnKorr είπε...

Καλή χρονιά και σε σένα Σταλαγματιά.

Μπερδεύτηκα. Ποιοί Να δέχονται επισκέψεις? Οι Αρειανοί?

Φεγγαρολουστη είπε...

IonnKorr...εισαι ελευθερος να πιστευεις οτι θελεις..ειμαι αυθεντικη και ειμαι περηφανη γι αυτο κι ας εσπασα τα μουτρα μου πολλες φορες πανω σε πλατες λογικων...Να σε πεισω δεν μπορω κι ουτε υπαρχει λογος. Φαινεται γνωρισες πολλους λαθος ανθρωπους, ψευτικους, υποκριτες...και γω το ιδιο αλλα δεν σημαινει οτι δεν υπαρχουν και οι αλλοι οι αληθινοι..Εδω μεσα στην μπλογκοσφαιρα οπως την αποκαλεις.. ο καθε ενας καταθετει ενιοτε την ψυχη του και αλλοι την καθε ανωμαλια τους...
Ολοι αν το ψαξεις καπου στο βαθος της ψυχης τους ψαχνουν παρεα στην μοναξια τους...
Να σαι παντα καλα και αν μου επιτρεπεις¨ μην εισαι ποτε απολυτος στη ζωη σου...
Και το παρανωμιο σου ειναι ομορφο στα δικα μου αυτια τουλαχιστον..ο καθενας αντιλαβανεται τον κοσμο με τον δικο του τροπο...