Κατακλυσμός (Deluge)

Πολλοί άνθρωποι 

ακούγοντας την λέξη "κατακλυσμός" 

πιστεύουν ότι είναι μια μεγάλη πλημμύρα 

που υπήρξε μια και μόνη φορά στην Ιστορία της Γης.

Η αλήθεια είναι ότι τόσο η Γη 

όσο και άλλοι πλανήτες στο Ηλιακό Σύστημα 

(ή στα άλλα Αστρικά Συστήματα 

του Τοπικού Γαλαξία (Milky Way) ή των άλλων Γαλαξιών) 

γνώρισαν εκατοντάδες ή ακόμη και χιλιάδες εποχές εναλλαγής 

παγετώνων, μεσοπαγετωνικών περιόδων και κατακλυσμών.

Δηλαδή, ανάλογα με την διακύμανση της έντασης της ακτινοβολίας του Ήλιου (ή του αντίστοιχου αστέρα του Αστρικού Συστήματος) οι Πλανήτες καλύπτονται μερικά ή ολικά από πάγο που στην συνέχεια λιώνει αργά και αρχίζουν πλημμύρες που οδηγούν σε κατακλυσμό.

Α. Ειδικότερα κατά την Πλειστόκαινο Περίοδο (που άρχισε πριν από 2.000.000 έτη και τέλειωσε πριν 11.500 έτη) οι γεωλόγοι εντόπισαν, τουλάχιστον, τέσσερεις κύκλους  έντονης κλιματικής αλλαγής (ολικός παγετώνας, ενδιάμεση περίοδος, κατακλυσμός).

Κατά την διάρκεια των παγετωνικών η στάθμη της θάλασσας ήταν χαμηλή και κατά την διάρκεια  των κατακλυσμών υψηλή.

Η τελευταία παγετώδης περίοδος ήταν προ 200.000 ετών. Το μεγαλύτερο μέρος του Βόρειου ημισφαιρίου της Γης ήταν καλυμμένο από παγετώνες, που έφταναν περίπου στα σημερινά βόρεια σύνορα της Ελλάδας.Οι παγετώνες είχαν δεσμεύσει μεγάλη ποσότητα νερού και η στάθμη της θάλασσας ήταν 120 μέτρα κάτω από την σημερινή.

Πριν από 16.000 έτη περίπου, συνέβη ο τελευταίος ολικός κατακλυσμός. Το ύδωρ που αποτελούσε τους παγετώνες αποδεσμεύτηκε με αποτέλεσμα να ανέβει η στάθμη της θάλασσας. Πολλά από τα νησιά των Κυκλάδων δημιουργήθηκαν αυτή την περίοδο. Η θάλασσα σκέπαζε την ξηρά και οι κορυφές των ορέων μετατράπηκαν σε νήσους.

Β. Στην Ολόκαινο Περίοδο  (που άρχισε πριν 11.500 έτη και διαρκεί έως σήμερα) οι κατακλυσμοί που ακολούθησαν ήταν τοπικοί και μικρότερης έντασης.

Ένας από τους σημαντικότερους ήταν ο κατακλυσμός που μετέτρεψε τον Εύξεινο Πόντο από λίμνη σε θάλασσα (Μαύρη Θάλασσα) (περίπου 7.500 έτη πριν από σήμερα).

Με έντονο μπλε σημειώνεται η παλαιά λίμνη
και με το αχνότερο γαλάζιο η σημερινή θάλασσα.

Σταδιακά μέσα σε μία ή δύο χιλιετίες έγιναν και τα περίφημα Στενά (Ελλήσποντος, Προποντίδα, Βόσπορος).

 Ο άνθρωπος δεν διέσωσε στην "Συλλογική Ανθρώπινη Μνήμη" κανέναν από αυτούς τους κατακλυσμούς.

Οι ιστορικοί κατακλυσμοί ήταν πολύ μικρότεροι και καθαρά τοπικοί.

Διακρίνονται δύο:

- Ο σημαντικότερος ήταν αυτός που συνέβη στην Νότια Μεσοποταμία (Σουμερία) περί το 2900 π.Χ.
Αυτός καταγράφηκε στις Μεσοποτάμιες Θρησκείες (Σουμεριακή, Ακκαδική) καθώς και στο Γιλγάμειο Έπος.
Απόηχος του ήταν ο Κατακλυσμός που κατέγραψε η Εβραϊκή Θρησκεία και αναφέρεται στην Βίβλο (Κατακλυσμός του Νώε).
Ο ίδιος πέρασε στα κείμενα του Πλάτωνα ως "Κατακλυσμός της Ατλαντίδας"

Ο Utnapishtim (ή Ziusudra), o "Σουμέριος Νώε" διασώζει την οικογένειά του.

Η Κιβωτός του Νώε

 - Αρκετά μικρότερος ήταν ο κατακλυσμός σε Θεσσαλία-Βοιωτία που καταγράφηκε από την Ολυμπιακή Θρησκεία και αναφέρεται στα αρχαιοελληνικά κείμενα (Κατακλυσμός του Δευκαλίωνα).
O κατακλυσμός αυτός κατέστρεψε τα αρδευτικά έργα των Μινυών στην Κωπαΐδα.

Ο Δευκαλίων σώζει την Πύρρα
από τον Κατακλυσμό Θεσσαλίας -Βοιωτίας.

Ο Δευκαλίων και η Πύρρα
μόνοι επιζώντες
ικετεύουν τους Ολύμπιους θεούς.

Ο Δευκαλίων και η Πύρρα
δημιουργούν νέους ανθρώπους
εκτοξεύοντας λίθους

Ο ρόλος του Θεού (ότι δήθεν ότι επενέβη να τιμωρήσει τους "κακούς ανθρώπους") αμφισβητήθηκε από επιστήμονες και ορθολογιστές.