Φίλοι μου, ισταναγνώστες
Έρχομαι και πάλι για να συνεχίσω το προηγούμενο θέμα. Φαντάζομαι να είδατε, όπως και εγώ, σε διάφορα blogs την ανάμιξη ενός συλλόγου γονέων στην μετάθεση ενός διευθυντή σχολείου.
Είδατε, λοιπόν, που φθάνει ο αναξιοκρατικός τρόπος αξιολόγησης?
Βέβαια όταν οι πολίτες αμφισβητούν τις διαδικασίες του κρατικού μηχανισμού φθάνουν στο ακόμη χειρότερο αποτέλεσμα να θέλουν οι ίδιοι να παρέμβουν σε αυτή.
Και διαβάζεις λοιπόν ότι ο τάδε διευθυντής είναι "ικανός" και γι αυτό πρέπει να παραμείνει στο σχολείο της περιοχής και να μην μετατεθεί.
Άρα, λοιπόν ανοίγουμε τους ασκούς του Αιόλου και έτσι ο κάθε διευθυντής ή καθηγητής ΜΕ που έχει καλές σχέσεις με το σύλλογο γονέων εξασφαλίζει (με την βοήθεια και ωρισμένων blogs) την μόνιμη παραμονή του σε ένα σχολείο.
Και ποιός διευθυντής είναι "ικανός" σύμφωνα με την άποψη των γονέων? Μήπως, αυτός που "διευκολύνει" την προαγωγή, την βαθμολογική επιχορήγηση ή την μη-τιμωρία (σε περίπτωση παραβατικότητας), των παιδιών τους? Όλοι οι γονείς των σχολείων της Ελλάδας θα είναι αξιοκρατικοί?
Ποιός θα τα κρίνει αυτά?
Κανείς δεν σκάει. Ο ορθολογισμός και αξιοκρατία αποτελούν ανύπαρκτες λέξεις στην σύγχρονη Ελλάδα.
Σκέπτομαι, επιπλέον, και το εξής "αστείο".: Να υπηρετεί κάποιος ως διευθυντής ή καθηγητής σε παραμεθόριο σχολείο (π.χ. στο Καστελλόριζο, λέμε τώρα) και ο σύλλογος γονέων να μην τον αφήνει να μετατεθεί στην Αθήνα με το επιχείρημα ότι είναι "καλός", "ικανός" και άλλα τέτοια φαιδρά!
Μετά από αυτά άμα πω την λέξη "παράνοια" δεν θα έχω δίκαιο?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου