Κρίσεις Διευθυντών στην Μέση Εκπαίδευση (μέρος 3ο)

Φίλοι μου, ισταναγνώστες  (= αναγνώστες του Ιστού, web-readers)


Συνεχίζω με το θέμα που αναφέρεται σε πολλά blogs για την μετακίνηση ενός διευθυντού από ένα σχολείο της Νέας Φιλαδέλφειας.

Εμάς, βέβαια, εδώ δεν μας απασχολεί η συγκεκριμένη υπόθεση αλλά η νοοτροπία που έχει αναπτυχθεί στην Ελληνική Κοινωνία. Το γεγονός αποτελεί απλά την αφορμή.

Γράφει λοιπόν στην συγκεκριμένη διαμαρτυρία της η πρόεδρος του συλλόγου των Γονέων (που ζητά να μην μετακινηθεί η διευθύντρια).

Δείτε επιχειρήματα (και θαυμάστε)!:

Γράφει η γονέας: "Και ήρθε αυτή η γυναίκα  (εννοεί την διευθύντρια)  και έβαλε τάξη σε όλα, μα κυρίως έβαλε αγάπη. Και το σχολείο μας έγινε αυτό, που έπρεπε να είναι τα σχολεία όλου του κόσμου. Μια κυψέλη δημιουργίας και αγάπης."

Μένεις άναυδος: Πως πιστοποιείται ότι ένας διευθυντής φέρνει την "αγάπη"? Από το στόμα ενός γονέα? Και έστω ότι έφερε αγάπη. Αυτό αποτελεί κριτήριο να μην μετατεθεί? Φανταστείτε χιλιάδες διευθυντές σχολείων ανά την Ελλάδα να αποσπούσαν από ένα σύλλογο γονέων μία παρόμοια αναφορά αγάπης. Και να μην μετατίθονταν! Θα καταργούνταν, για πάντα, οι μεταθέσεις!
 

Γράφει η γονέας: "Τα παιδιά αγάπησαν αυτήν, αγάπησαν τα μαθήματα, αγάπησαν το σχολείο τους σαν το σπίτι τους. Το φροντίζουν. Το προσέχουν."

Μένεις κατάπληκτος: Πρώτον. Πως ξέρει η γονέας ότι συνέβη κάτι τέτοιο? Έκανε δημοσκόπηση? Έκανε ψηφοφορία? Δεύτερον. Πότε, συνήθως, αγαπούν οι μαθητές τον διευθυντή? Όταν γλυτώνουν τα μαθήματα ή δεν τιμωρούνται για παραβατικότητα. Άρα, σε τέτοια περίπτωση οδηγούμαστε στην περίπτωση που όλοι οι διευθυντές αφήνουν το σχολείο να γίνει "μπάχαλο", προκειμένου να γίνουν αγαπητοί και έτσι να κρατήσουν την θέση τους!


Γράφει η γονέας: "η ίδια δήλωσε ότι δεν θέλει να μετακινηθεί, άλλωστε σε λίγο μπορεί να συνταξιοδοτηθεί"

Μένεις άφωνος: Αποτελεί επιχείρημα ότι δεν θέλεις ο ίδιος να μετατεθείς? Ποιός θέλει? Αποτελεί επιχείρημα ότι πλησιάζεις προς την σύνταξη? Φαντάζομαι ότι οι περισσότεροι διευθυντές εκεί πλησιάζουν.


Γράφει η γονέας: "Προσπάθησα να επικοινωνήσω με την Διευθύντρια του ΠΥΣΔΕ και τηλεφωνικά, να της εκφράσω την αγωνία μας και την επιθυμία μας, όμως ... δεν μπορώ να κατανοήσω την αντίληψή της, πως "ουδείς αναντικατάστατος"!!!! ... Ουδείς αναντικατάστατος, μου είπε! Μα, είμαστε όλοι ίδιοι; Δεν υπάρχουν καλοί, καλύτεροι και χειρότεροι;"

Μένεις κάγκελλο: Δεν είναι αναντικατάστατος ένας διευθυντής σχολείου? Τότε στην κυβέρνηση, στα υπουργεία, στις ΔΕΚΟ τι να πούμε? Εκεί θα έπρεπε οι "καλοί" να είναι ισόβιοι. Και, άμα, κάποιος διευθυντής είναι τόσο καλός τότε γιατί να μένει στην Φιλαδέλφεια? Θα τον διεκδικούσαν κι άλλοι π.χ. οι γονείς της Εκάλης!
 

Γράφει η γονέας: "Ας μην χάνουμε την ουσία και ας δούμε το θέμα προς όφελος των παιδιών μας."

Μένεις άλαλος: Ποιών παιδιών? Των παιδιών της Φιλαδέλφειας? Μόνον αυτά είναι "παιδιά" και πρέπει να έχουν το προνόμιο να έχουν αναντικατάστατο διευθυντή? Τα παιδιά της Πετρούπολης π.χ. δεν είναι παιδιά? Γιατί αυτά δεν δικαιούνται να έχουν τον ίδιο ή αντίστοιχο. Και οι "κακοί" ( = μη αναντικατάστατοι) διευθυντές που θα πάνε?
----
 
Και έρχονται τα blogs, τώρα, και συμβάλλουν άκριτα στον αγώνα για να γίνει δεκτή αυτή η γελοιότητα.
 
Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι αυτός ο τρόπος σκέψης αφορά μόνον έναν γονέα και μερικούς προσκείμενους. Όταν, όμως, βλέπεις δεκάδες blogs (όσα είδα εγώ και προφανώς πολλά περισσότερα) να συστρατεύονται στην συγκεκριμένη λογική αναρωτιέσαι

*αφ΄ενός για την νοημοσύνη τους και
*αφ' ετέρου για την νοοτροπία και της ευρύτερης ελληνικής κοινωνίας.

----

Όλο το κείμενο της διαμαρτυρίας της προέδρου των γονέων βρίσκεται εδώ: http://nellys-logia.blogspot.com/2009/12/blog-post_9864.html


.