Ζήλεια. Το όπιο των Γυναικών!

Εύα & Λίλιθ 

(Μία σύγχρονη ανάπλαση του μύθου)

H Λίλιθ εμφυσώσα στην αγνή Εύα, την ζήλεια, 

πάνω στο Δένδρο της Γνώσης, μέσα στον Παράδεισο.

Φίλοι μου

αυτήν την φορά θα σας μιλήσω 

για την γυναικεία ζήλεια

το συναίσθημα που τρέφει, έτρεφε  

και θα τρέφει τις Γυναίκες

παντού και πάντοτε

μέσα στον Χώρο και στον Χρόνο.

Η γυναικεία ζήλεια δεν είναι όπως η αντρική.
Η γυναικεία ζήλεια είναι πάνω και πέρα από τον έρωτα!!
Η γυναίκα πρώτα ζηλεύει και μετά ερωτεύεται
και άμα πάψει να ζηλεύει
τότε παύει και να είναι ερωτευμένη!!!! 

Θα περιμένατε, ίσως, απλά μια ψυχολογική-επιστημονική ανάλυση του θέματος.

Αλλά εγώ θα πάρω τα πράγματα από την αρχή.
Θα αρχίσω από πολύ παλιά.
Από την αρχή της Κοσμογονίας.

----
Όταν ο Θεός δημιουργούσε το Σύμπαν ανέθεσε, σε εκατοντάδες χιλιάδες Αγγέλων, τις επιμέρους εργασίες. Αστρικά Συστήματα, Γαλαξίες, Σμήνη Γαλαξιών χρειάζονταν "επιστασία" και ο Θεός δεν είχε καμία διάθεση να κάνει "χαμαλίκια". Δημιούργησε, λοιπόν, τους Αγγέλους, "διαμοίρασε" την δουλειά (δηλ. την Δημιουργία του Σύμπαντος) σε κομμάτια και όρισε υπεύθυνο σε κάθε κομμάτι και έναν Άγγελο.

Καθώς τα δισεκατομμύρια χρόνια περνούσαν (12,7 δισεκατομμύρια έτη, η ηλικία του Σύμπαντος μέχρι σήμερα) και το Σύμπαν γινόταν διαρκώς περιπλοκότερο, οι Άγγελοι επιφορτιζόταν με όλο και περισσότερες ευθύνες, που απαιτούσαν αυξημένο κόπο και συνεχώς μεγαλύτερη σοφία (δηλ. μαθηματική επεξεργασία) για να φέρουν τον τομέα τους "εις πέρας". Αναμενόμενο ήταν μερικοί να αρχίζουν να γογγύζουν.

Αρχικά, η δυσαρέσκεια ήταν σποραδική αλλά, κάποτε, ο σοφότερος όλων των Αγγέλων, ο Εωσφόρος, το τελειότερο πλάσμα του Σύμπαντος, κατά 99, 999.... % ομοούσιος του Θεού, έχοντας αποκτήσει το 99, 999.... % της συνολικής Συμπαντικής Γνώσης άρχισε να συνασπίζει γύρω του όλους τους δυσαρεστημένους Αγγέλους. Αυτοί ήταν οι σοφότεροι από τους υπόλοιπους που, έχοντας και αυτοί αποκτήσει, με τεράστιο κόπο, το 99, 999.... % της Γνώσης του τομέα τους, δυσανασχετούσαν συναισθανόμενοι την επικυριαρχία του Θεού.  Αυτή ήταν η πρώτη "συνωμοσία" που έγινε ποτέ στο Σύμπαν.

Όταν, λοιπόν, ο Εωσφόρος απέκτησε αρκετές δεκάδες χιλιάδες οπαδών, ζήτησε από το Θεό "Γενική Συνέλευση".

Ο Θεός, αν και δεν φημίζεται για τις δημοκρατικές του αντιλήψεις, δέχτηκε!

Έτσι, κάποια στιγμή, βαθμιαία, συγκεντρώθηκαν οι εκατοντάδες χιλιάδες των Αγγέλων, από όλες τις Εσχατιές του Σύμπαντος, στον αχανή προαύλιο χώρο του "Οίκου του Θεού".

Δεν έμοιαζαν, καθόλου πλέον, με τους ήσυχες υπάκουες φιγούρες όπως ήταν στην αρχή της Κοσμικής Δημιουργίας όταν ο Θεός ανάθεσε στον καθένα την εργασία του. Τώρα ήταν θορυβώδεις, πομπώδεις, υπερήφανοι υπεροπτικοί.

Αν και παρατάχθηκαν σε μία τεράστια γραμμή, συνέχισαν να συζητούν έντονα και τελικά η συζήτηση τους έγινε βοή. Ζητούσαν "Διαμοιρασμό της Εξουσίας".

Ήταν, η πρώτη διεκδίκηση του "λαϊκών δικαιωμάτων" απέναντι στο Μεγάλο Κεφάλαιο στην Ιστορία του Κόσμου!!!!

Ο πάνσοφος Εωσφόρος, 

ο ανταγωνιστής του Θεού για την "Κυριαρχία του Σύμπαντος"

Τα πράγματα έγιναν περισσότερο έκρυθμα όταν ο Εωσφόρος, λουσμένος στο φως, πάνσοφος, και απερίγραπτα γοητευτικός πήρε τον λόγο και ζήτησε από τον Θεό να εμφανιστεί.
Τότε πολλοί Άγγελοι τρόμαξαν, αλλά ο Εωσφόρος, απόλυτα αποφασιστικός, με ένα μεγάλο πλήθος Αγγέλων, των σοφότερων και ευφυέστερων, να τον ακολουθεί, φώναξε:

- Ύψιστε Θεέ, θεωρείς δίκαιο, εμείς οι Άγγελοι, που επί εκατοντάδες εκατομμύρια έτη να μοχθούμε κτίζοντας, πρωτόνιο-πρωτόνιο, το Σύμπαν σου να παραμένουμε αιώνια υπό την Απόλυτη Κυριαρχία σου και εσύ να μην μας παραχωρείς ούτε ένα μόριο από την αχανή Επικράτειά σου? Λάβε, εν τέλει, υπ'όψη σου, ότι οι περισσότεροι από εμάς, ήδη, γνωρίζουμε το 99, 999.... % της Γνώσης στο τομέα που μας ανατέθηκε. Άρα όλοι μαζί κατέχουμε σχεδόν την Γνώση σου. Γιατί να μας θεωρείς απλά εξαρτήματα. Θέλουμε και εμείς μερίδιο στην Εξουσία!

Όταν, όμως, εμφανίστηκε ο Θεός, μέσα στην απόλυτη μεγαλοπρέπεια, απόμακρος, αγέρωχος, απειλητικός και εμφανώς εξοργισμένος, οι περισσότεροι Άγγελοι "λούφαξαν" τρομοκρατημένοι.

Η φωνή του Θεού ακούστηκε απίστευτα βροντερή, συνοδευόμενη από τιτάνιες αστραπές φωτός:

- Μηδαμινέ Εωσφόρε, θεωρείς δίκαιο, εγώ ο ιδιοκτήτης αυτού του Σύμπαντος να παραχωρήσω εξουσία, έστω ακόμη και σε ένα ηλεκτρόνιο, σε άλλους οι οποίοι, επιπλέον είναι και δημιουργήματά μου? Όσο για την ποσότητα της Γνώσης που αποκτήσατε (δηλ. 99, 999.... % της συνολικής) είναι σχεδόν μηδενική συγκρινόμενη με την απειρία Γνώσης που κατέχω. Είστε απλά ημιμαθείς και για αυτό αλαζόνες!

Η συνέλευση είχε λήξει. Ο Εωσφόρος και όσες χιλιάδες Άγγελοι τον ακολούθησαν, εκτοπίσθηκαν από το "Θεϊκό Σύστημα Διοίκησης" και έμειναν άνεργοι!

Η μονομαχία Θεού και Εωσφόρου στο Σύμπαν

Οι εκδιωχθέντες Άγγελοι όμως δεν έμειναν άπραγοι.

Στο εξής το μόνο μέλημα τους θα ήταν η εκδίκηση με καταστροφή του έργου του Θεού, όπου αυτό ήταν δυνατόν.

Έτσι, πέρασαν εκατομμύρια χρόνια έως ότου δημιουργήθηκε το Ηλιακό Σύστημα και η Γη.

-----

Σύμφωνα με το βιβλίο της "Γένεσης" της Βίβλου (βιβλίο που μετέφερε, με ωρισμένες παραλλαγές, τις Κοσμογονικές απόψεις της Σουμεριακής και Ακκαδικής Θρησκείας), στην αρχή στον Παράδεισο ζούσαν μόνον ο Αδάμ και η αγνή Εύα.

Προφανώς, έως τότε, η Εύα ήταν τελείως αθώα και δεν είχε γνωρίσει ποτέ το συναίσθημα της ζήλειας και τα άλλα "κακά" γυναικεία συναισθήματα.

Όμως, σύμφωνα με όσα παρατίθενται στα Απόκρυφα Ευαγγέλια των Γνωστικών της εποχής, η ιστορία δεν είναι τόσο απλή.

Η υπέλαμπρη Λίλιθ.

Σύμφωνα, λοιπόν, με αποκρυφιστικά κείμενα της Εβραϊκής Θρησκείας, η ιστορία της θηλυκής ανθρώπινης παρουσίας δεν ξεκινά από την Εύα, αλλά από την Λίλιθ που υπήρξε το πρώτο δημιούργημα του Θεού για να συντροφεύσει τον Αδάμ, και όχι μετά την δημιουργία του Αδάμ, αλλά ταυτόχρονα!!!!!

Ο Θεός είχε, ήδη, δημιουργήσει όλα τα ζωντανά πλάσματα της Γης φυλετικά διαχωρισμένα (δηλ. σε αρσενικά και θηλυκά). Προφανώς και το ανθρώπινο είδος δεν θα μπορούσε αποτελούσε εξαίρεση.
Έτσι, ως επιστέγασμα της Θεϊκής δημιουργίας ήταν το ανθρώπινο ζεύγος: Ο Αδάμ και η Λίλιθ, που δημιουργήθηκαν ταυτόχρονα.

Το ζεύγος ζούσε ευτυχισμένο μέσα στον Παράδεισο (ή κήπο της Εδέμ δηλ. τον πανέμορφο κήπο, που είχε δημιουργήσει ο Θεός γι’ αυτούς, στην Μεσοποταμία (σημερινό Ιράκ)), μέχρι που ο Εωσφόρος  (Lucifer) (ή Σατανάς) ενεπλάκη στην υπόθεση.

-----

Ο έκπτωτος Εωσφόρος καταφθάνει στην Γη

Όταν, λοιπόν, ο Εωσφόρος, Lucifer και πλέον "Πρίγκιπας του Σκότους", εξεδιώχθη από τα Αγγελικά Τάγματα, που υπηρετούσαν τον Θεό στον Ουρανό, κατέβηκε στην Γη, αναζητώντας τρόπο να "σαμποτάρει" την Θεϊκή Δημιουργία..

Έτσι, με βάση αυτό το πρόγραμμα, έρχεται στον Παράδεισο και κάθεται κάτω από το Δέντρο της Γνώσης, καθαρό δικό του δημιούργημα. Εκεί περιμένει, υπομονετικά, ώσπου, κάποια  μέρα, εμφανίζεται η Λίλιθ.

Η Λίλιθ ήταν η τελειότερη θηλυκή ύπαρξη, που δημιούργησε ποτέ ο Θεός, στο Σύμπαν. Εντελώς ισότιμη μυϊκά, νοητικά και διανοητικά με τον Αδάμ, ήταν επιπλέον απίστευτα σαγηνευτική. Ωστόσο, ο Θεός είχε φροντίσει να της εμφυσήσει την υποταγή στον Αδάμ προκειμένου οι μελλοντικές  οικογένειες να έχουν ένα ηγέτη και να μην περιπέσουν σε ακυβερνησία.

Όταν εμφανίστηκε κάποια στιγμή η Λίλιθ κκαι κάθησε κάτω από το Δένδρο ο Εωσφόρος δεν δυσκολεύτηκε, με μία εκπνοή του, να της αφυπνίσει την ερωτική επιθυμία.

Η Λίλιθ φεύγει αμέσως και ενθουσιασμένη, αναζητά τον Αδάμ και μετατρέπει την επιθυμία της σε ερωτική πράξη. (Ήταν η πρώτη ερωτική συνεύρεση στον Κόσμο).

Ο Θεός, που προόριζε την ερωτική πράξη μόνον ως αναπαραγωγή (κάτι που είχε σκοπό να προφέρει στο ανθρώπινο ζεύγος στο βαθύ μέλλον όταν έκρινε ότι έφθασε ο καιρός να εξαπλωθούν οι άνθρωποι στην υπόλοιπη Γη (πέραν της Εδέμ)), δεν ενέκρινε την χρήση της ως απόλαυση.

Ωστόσο, βλέποντας την απόλυτη αγαλλίαση που σχηματίστηκε στο βλέμμα του Αδάμ, συγκατένευσε και δεν αντέδρασε.

Αλλά η Λίλιθ δεν έμεινε εκεί. Την άλλη μέρα επισκέφτηκε ξανά το ίδιο Δένδρο. Εκεί ήταν και πάλι ο Εωσφόρος. Αυτήν την φορά, με μια δεύτερη εκπνοή του, της ενέπνευσε το κυριότερο χαρακτηριστικό του, την αλαζονία.

Η Λίλιθ δεν ήθελε και πολύ. Αμέσως, έτρεξε στον Αδάμ και άρχισε να τον κατηγορεί για καταπίεση και δεσποτεία. Παράλληλα, διακήρυξε την ανεξαρτητοποίηση της από την προστασία του και την ισονομία που έπρεπε στο εξής να επικρατεί στις σχέσεις τους.

Ο Αδάμ αιφνιδιάστηκε από τις δηλώσεις της, και το άτεγκτο ύφος που τις εξέθετε, αλλά, καλόβολος όπως ήταν, αναγνώρισε ότι ήταν δίκαιες.

Ακολούθησε νέα ερωτική πράξη, στην οποία η Λίλιθ, ακολουθώντας την τακτική του "ισότιμου σεξ" που της είχε εμπνεύσει ο Εωσφόρος, δεν περιορίστηκε στην "ιεραποστολική στάση" αλλά προχώρησε στην "γυναικοκρατική" δίνοντας έτσι το στίγμα της νέας σχέσης.

Τότε ο Θεός εξοργίστηκε. Βλέποντας το σχέδιο του για ιεραρχημένες φυλετικά κοινωνίες να καταρρέει, εξόρισε την Λίλιθ από τον κήπο της Εδέμ.

Η Λίλιθ περιπλανήθηκε μόνη της, για λίγο στην Συριακή Έρημο, απόλυτα απογοητευμένη από την καταδίκη της να μην επιστρέψει στον Εδεμικό κήπο. Ο Εωσφόρος δεν έχασε την ευκαιρία. Την πλησίασε, εμφανίστηκε μπροστά της και, βάζοντας σε εφαρμογή όλη την γοητεία του, την έκανε να ξεχάσει τον Αδάμ και τον ακολουθήσει.

O Εωσφόρος γοητεύει την Λίλιθ

Ο Εωσφόρος, γρήγορα, γοητεύθηκε από την εκπληκτική Λίλιθ. Ουσιαστικά, απέραντα γοητευτικοί και οι δύο ήταν κυριολεκτικά πλασμένοι ο ένας για τον άλλο. Έτσι, αποφάσισε να κτίσει ένα εντυπωσιακό ανάκτορο, στην Αραβική Χερσόνησο, κοντά στην Ερυθρά Θάλασσα, το "Ανάκτορο της Χλιδής", και να μείνει μαζί της.

O Εωσφόρος στο "Ανάκτορο της Χλιδής"

Ζώντας μέσα στην απέραντη και καθημερινή ηδονή,  απολαμβάνοντας την εντελώς ισότιμη συμπεριφορά και την χλιδή που της προσέφερε ο Εωσφόρος, η Λίλιθ λησμόνησε, εντελώς, την προηγούμενη ζωή της και ο Παράδεισος και ο Αδάμ αποτέλεσαν μακρινές αδιάφορες αναμνήσεις. Ενθουσιασμένος και καταγοητευμένος, ο Εωσφόρος, της προσέφερε την αθανασία, με τον όρο να μην βγει ποτέ έξω από τα τείχη του Ανακτόρου του, κάτι βέβαια, που η Λίλιθ δεν είχε κατά νου να κάνει ποτέ.

Στο μεταξύ στον Παράδεισο, χάνοντας ο Αδάμ, την Λίλιθ περιέπεσε στην απόλυτη θλίψη. Τίποτα πια δεν είχε σημασία γι αυτόν, όπως πριν. Όλα του φαινόταν ανούσια και ανιαρά.

Στο μεταξύ ο Θεός, παρατηρώντας την λύπη του Αδάμ και βλέποντας το αρχικό του σχέδιο να εξανεμίζεται, αποφάσισε να στείλει τρείς Αγγέλους, τους κράτιστους, να συναντήσουν την Λίλιθ και να την πείσουν να επιστρέψει. Οι Άγγελοι την αναζήτησαν παντού στη Γη και τελικά ήρθαν και στο Ανάκτορο της Χλιδής.

Ο Εωσφόρος τους δέχθηκε με τιμές, σίγουρος για την αποτυχία τους.

Η Λίλιθ στον θρόνο της στο "Ανάκτορο της Χλιδής"

Οι τρεις Άγγελοι συνάντησαν την Λίλιθ σε μία πολυτελή αίθουσα να κάθεται, υπεροπτική, στον πολύχρυσο θρόνο της.
Παρά το απορριπτικό ύφος της, της ανέφεραν ότι ο Θεός και ο Αδάμ την συγχωρούν και ζητούν να επιστρέψει.

Η Λίλιθ γέλασε.
- Δεν θα ήμουν νοήμων άνθρωπος, αν εγκατέλειπα αυτό το μεγαλόπρεπο ανάκτορο και αυτόν τον γοητευτικότατο άνδρα, είπε δείχνοντας τον Εωσφόρο, για να επιστρέψω στον βαρετό Παράδεισο, τον "νερόβραστο" Αδάμ και τον "ξενέρωτο" Θεό.

Οι Άγγελοι, ακολουθώντας ρητή εντολή του Θεού δεν επέμειναν. Επέστρεψαν και απλά ανέφεραν στον Θεό την απάντηση.

 Τότε ο Θεός προχώρησε στην εναλλακτική λύση που είχε ήδη σχηματίσει στο μυαλό του. Δημιούργησε μια δεύτερη γυναίκα, την Εύα, κατώτερη όμως από την Λίλιθ,
Την δημιούργησε από ένα πλευρό του Αδάμ και την έκανε μυικά και νοητικά υποδεέστερη αλλά και ψυχικά ασταθέστερη ώστε να εξασφαλίσει την μόνιμη εξάρτηση της από τον άνδρα.

O Αδάμ και η Εύα ευτυχισμένοι στην Εδέμ

Ο Αδάμ αρχικά δυσκολεύτηκε αλλά γρήγορα προσαρμόστηκε και η Λίλιθ έγινε μακρινό παρελθόν.


Ο Εωσφόρος, απόλυτα ικανοποιημένος από την εξέλιξη, πρότεινε στο Θεό οριστική παύσης της διαμάχης τους, αρκεί να του επιτρέψει να κρατήσει την Λίλιθ αιώνια ("Το βασίλειο για μια γυναίκα"!).
Ο Θεός δέχτηκε υπό την προϋπόθεση ότι ο Εωσφόρος θα παραιτούταν, για πάντα, από την διαμφισβήτηση της κυριαρχίας του στο Σύμπαν. Ο Εωσφόρος δέχτηκε και υπέγραψε με την "πένα της Αιωνιότητας" την αποποίηση κάθε δικαιώματός του.

Όλα φαινόταν ότι εξελισσόταν με τους καλύτερους οιωνούς και ότι η αρμονία θα βασίλευε οριστικά στο Σύμπαν ....

.... Όταν συνέβη το αναπάντεχο!!!!!!!!!!!

Η Λίλιθ, έξαλλη από την ζήλεια

Όταν η Λίλιθ πληροφορήθηκε το γεγονός, ότι άλλη γυναίκα πήρε την θέσης της δίπλα στον Αδάμ, ένοιωσε μέσα της την ζήλεια να την πλημμυρίζει μέχρι μυελού οστέων. Ήταν η πρώτη φορά που το συναίσθημα αυτό εμφανίσθηκε στον Κόσμο.

Κάθε μέρα από τότε το Ανάκτορο της Χλιδής ξεθώριαζε όλο και περισσότερο για την Λίλιθ.
Βαθμιαία της έγινε αφόρητο. Το γοητευτικότερο πλάσμα στον Κόσμο, ο Εωσφόρος, της φαινόταν διαρκώς απωθητικότερος. Δεν μπορούσε να ηρεμήσει ούτε λεπτό.
Μια μέρα ξύπνησε και το ανάκτορο της φάνηκε σκέτη φυλακή. Δεν κρατήθηκε άλλο. Σηκώθηκε και έφυγε εγκαταλείποντας, για πάντα, τον Εωσφόρο, την χλιδή και την αθανασία!!! (Ήταν η πρώτη εγκατάλειψη-προδοσία γυναίκας στον Κόσμο). Το μόνο που ήθελε πλέον ήταν να εκδικηθεί αυτήν που πήρε την θέση της!

Η Λίλιθ ιππεύουσα το "Τέρας της Ζήλειας" 

στο δρόμο για την Εδέμ

Ο δρόμος για την Εδέμ ήταν μακρύς και περνούσε μέσα από την αιχμηρή έρημο.
Αλλά η Λίλιθ ούτε που το αισθάνθηκε. Η ζήλεια ήταν το μόνο που την καθοδηγούσε πλέον.

Στο μεταξύ, ο Εωσφόρος δεν μπορούσε να πιστέψει πως ήταν δυνατόν η Λίλιθ να τον προδώσει έτσι! Υποψιάστηκε κάποια εμπλοκή του Θεού. Έξαλλος του διαμήνυσε ότι η συμφωνία τους παύει να ισχύει και, στο εξής, θα έκανε ότι μπορούσε για να τα ανατρέψει τα σχέδια της Δημιουργίας του.

Μετά από τρίμηνη περιπλάνηση στην αφιλόξενη έρημο και περνώντας απερίγραπτες κακουχίες επιστρέφει κρυφά στην Εδέμ, ζητώντας να συναντήσει την Εύα και να της εμφυσήσει τα "κακά" γυναικεία συναισθήματα, ώστε να επιτύχει την εκδίκησή της.

Χρειάστηκε να περιμένει χρόνια κάτω από τα κλαδιά του Δένδρου της Γνώσης, στο οποίο ο Θεός υποψιαζόμενος πιθανή παρασπονδία του Εωσφόρου, στο οποίο ο Θεός είχε απαγορεύσει την πρόσβαση στο ανθρώπινο ζεύγος.

Τελικά, κάποια μέρα, η γυναικεία περιέργεια οδήγησε την Εύα στο Δένδρο.

Εκεί, η Λίλιθ εμφύσησε στην Εύα την "γυναικεία ζήλεια".

Όταν η Εύα ξανασυνάντησε τον Αδάμ ήταν "άλλος άνθρωπος".
Η γλυκύτητά της είχε χαθεί οριστικά. Ζήτησε εξηγήσεις γιατί ενώ είχε γνωρίσει άλλη γυναίκα, της το είχε κρύψει. Άρχισαν οι εκρήξεις θυμού και οι καυγάδες.

- Τι περισσότερο είχε αυτή από μένα????
- Τι σου έκανε αυτή που δεν το κάνω εγώ???

Σε έξαλλη κατάσταση, οδήγησε τον Αδάμ και πάλι στο Δένδρο της Γνώσης.

Η Λίλιθ της είχε πει ότι αν δοκιμάσει έναν καρπό του θα μάθαινε όλα τα ερωτικά μυστικά που ήξερε αυτή.
Αλλά και ο Αδάμ είχε πληροφορηθεί ότι ο καρπός έκρυβε για αυτόν τα μυστικά της Γνώσης και της Επιστήμης.
Στην αρχή δίσταζαν και οι δύο. Η εντολή του Θεού ήταν σαφής και δεν σήκωνε παρασπονδίες.

Τότε η Λίλιθ που συνέχιζε να παραμονεύει, μεταμορφωμένη σε όφι, πρόσφερε στην Εύα τον μοιραίο καρπό.

Αυτή δεν μπόρεσε να συγκρατηθεί. Η ιδέα ότι θα μάθει τους τρόπους εκείνους που θα έκαναν τον Αδάμ να την εκτιμήσει περισσότερο από την πρώην σύντροφό του την είχε κατακυριεύσει.

Δεν νοιαζόταν πια για τις επιπτώσεις. Ας γίνει οτιδήποτε.

Το κατάλαβε μόνον μετά την εκδίωξη από την Εδεμ όταν η  φωνή του Θεού ακούστηκε να λέει, με περίλυπο ύφος:
- Σχεδίαζα για εσάς την Ευτυχία. Ήθελα να σας προφυλάξω από την Γνώση, την πηγή της Απόγνωσης. Πηγαίνετε λοιπόν τώρα να βρείτε όση Γνώση θέλετε στις χώρες της Δυστυχίας.

Έτσι, η Γυναικεία Ζήλεια ήταν η βασική αιτία που οι άνθρωποι έχασαν τον Παράδεισο.

-----

Τώρα, επιστρέφοντας στην Σύγχρονη Εποχή και μελετώντας την γυναικεία ζήλεια, υπό το σύγχρονο πρίσμα, διαπιστώνουμε τα εξής:

Το πρώτο είδος Γυναικών δηλ. οι Παραισθησιακές Γυναίκες (δηλ. αυτές, που στο DNA τους, πλειοψηφούν τα γονίδια της Λίλιθ) αδυνατούν να χειριστούν το συναίσθημα της Ζήλειας.

Αντίθετα, το δεύτερο είδος, οι Επίγειες Γυναίκες (δηλ. αυτές, που στο DNA τους, πλειοψηφούν τα γονίδια της Εύας) πλήττονται, βέβαια, από αυτό αλλά μπορούν και το χειραγωγούν.

Έψαξα όλη την Bloggόσφαιρα. Αλλόγλωση και Ελληνόγνωση.
Αλλά δεν μπόρεσα να βρω κάτι που να αποδίδει καλύτερα την κατάσταση της ζήλειας, από τον διάλογο αυτό μεταξύ δύο γυναικών, που ανήκουν στα δύο είδη που παραπάνω ανέφερα:

Η Β είπε...
Η ζηλεια....χμμμ... εμενα με καταπίεζει... δεν την μπορώ... θέλω να χαρώ και ας προκαλώ... τον έρωτα μου του μαθαινω άλλα παιχνιδια ... αυτά της μη σιγουριάς ... αν νοιωσω οτι ζηλευω παραπάνω απο το "επιθυμητό" φεύγω... θέλω ο έρωτας να είναι ζωή και όχι αρρώστια ...

Η Α είπε...
Ο Έρωτας είναι ένα παιχνίδι που δέχεται τους κανόνες, που θα θεσπίσει το ζευγάρι..
Αν νιώσεις ασφυκτικά, φευγεις.. Αν καταφέρεις να δαμάσεις το αιχμηρό αυτο συναισθημα της Ζήλειας, τότε μπορείς να εμβαθύνεις.. Η φυγή είναι παντα η εύκολη λύση.. η διέξοδος, για να μην παιδέψεις εαυτο....
Όταν όμως ερωτευτείς τρελά, μένεις...και απολαμβάνεις όλο το πακέτο της γλυκιάς αυτής αρρώστιας..
Ποιος είπε ότι ο έρωτας είναι θεραπεια?....Ο ίδιος ο Έρωτας είναι αρρώστια!.. και όχι μόνο η Ζήλεια που τον συντροφεύει!...

A vs B 

Η Β είπε...

ζηλευω παραπάνω απο το "επιθυμητό"? τοτε φευγω... έμαθα απο τον ερωτα της δικης μου ζωης ... ότι πρεπει να φευγεις όταν ξεπερνας τα άγνωστα όρια...

Η Α είπε:
Ο Έρωτας αξίζει μόνο όταν σε αναγκάζει να υπερβείς τα όριά σου!... Ειναι αδικο όταν επιτευχθεί ο μέγιστος στόχος να φεύγεις!!
Δε συμμερίζομαι τη γνώμη σου..Ίσως αγαπάω λάθος..ίσως ποιητικά!...με υπερβολές..
Νιωθω ότι οντως, δεν αγαπούν όλοι με τον ίδιο τρόπο.. γι'αυτο υπάρχει τεταμένο μυστηριο στις σχέσεις..Ποτέ δεν ξέρεις τι θα φέρει η Χημεία των δύο...