Ιστορία των Θεών: Μέρος 2β - Αρχαιοζωϊκός Αιών - Παλαιοαρχαιοζωική Εποχή

Αρχαιοζωικός Αιώνας (Archean Eon) 

(3,8 - 2,5 δισεκατομμύρια έτη πριν από το Παρόν)

Παλαιο-αρχαιοζωΐκή Εποχή (Paleoarchaean Era)

(3,6 - 3,2 δισεκατομμύρια έτη πριν από το Παρόν)

----

Χρόνος: 3,6 δισεκατομμύρια έτη πριν από σήμερα.

Τόπος: Γη, Βααλβάρη (Vaalbara).

---

Ήταν μια νύχτα του Αύγουστου. Το περίλαμπρο ανάκτορο του Ουρανού, στο κέντρο περίπου της Βααλβάρης (Vaalbara), της πρώτης ηπείρου που σχηματίστηκε στην Γη μετά την ίδρυσή της, λουζόταν στο ερυθρό φως της Πανσελήνου.

Στο τεράστιο αίθριο, στον υπερμεγέθη εξώστη του ανακτόρου, οι σιλουέτες του Ουρανού και της Γαίας διακρινόταν στο σεληνόφως, ξαπλωμένες σε δύο ευρύχωρα ανάκλιντρα.
Αρκετά μακρύτερα από αυτά, σε απόσταση εκατοντάδων μέτρων, οι τρεις Εκατόγχειρες είχαν ήδη αποκοιμηθεί στις δικές τους κλίνες.

Είχε προηγηθεί μια μέρα σαν όλες τις άλλες. Στα τεράστια εργαστήρια του θεϊκού ανακτόρου, οι τρεις Εκατόγχειρες (ο Βριάρεως, ο Κόττος και ο Γύγης) καθισμένοι σε εναέρια καθίσματα χειριζόταν από 100 computers ο καθένας τους, ένα για κάθε χέρι τους, κτυπούσαν απλά τα 500 δάκτυλά τους με υπερηχητική ταχύτητα πάνω στα υπέρλεπτα μεβρανώδη πληκτρολόγια τους. Τα γεωλογικά δεδομένα έρρεαν στις οθόνες τους με ασύλληπτες ταχύτητες. Είχαν διαμοιράσει την ογκωδέστατη δουλειά στα τρία.

- Ο Βριάρεως είχε αναλάβει την Γεωλογία του Φλοιού

- Ο Κόττος είχε αναλάβει την Γεωλογία του Μανδύα

- Ο Γύγης είχε αναλάβει την Γεωλογία του Πυρήνα

Σε άλλο διαμέρισμα του ανακτόρου βρισκόταν το δώμα της Γαίας. Αυτή είχε αναλάβει την Βιολογία του Πλανήτη. Χιλιάδες ολογραφικές οθόνες έδειχναν, λεπτομερέστατα, όλη την πορεία εξέλιξης των πρώτων απύρηνων οργανισμών (κυανοβακτήριων) που υπήρχαν στην Γήινη επιφάνεια. Η Γαία παρενέβαινε, συνεχώς, διορθώνοντας ότι ήταν παράταιρο και έθετε σε κίνδυνο την διαιώνιση της Ζωής.

Ο Ουρανός αεικίνητος τους επόπτευε όλους ενώ, διαρκώς, κατέβαινε στα υπόγεια του ανακτόρου και έλεγχε την λειτουργία των μηχανημάτων που παρήγαγαν αμβροσία και νέκταρ από τα αποθέματα θολίνης που συνεχώς τηλεμεταφερόταν από την Σέδνα.

Και την σημερινή μέρα, όπως και εκατομμύρια άλλες που προηγήθηκαν, ο Ουρανός και οι τρείς Εκατόγχειρες, και πολλές φορές και η Γαία, είχαν αναγκαστεί να βγουν από το ανάκτορο και να μετακινήσουν, ιδιοχείρως, τεράστιους όγκους πετρωμάτων, για να ενισχύσουν αδύνατα σημεία του εδάφους που κινδύνευαν να καταρρεύσουν από τους συνεχείς σεισμούς και τις εκτοξεύσεις λάβας του ατίθασου, ακόμη, Γήινου Μανδύα.

Την σιωπή στην ειδυλλιακή νύχτα έσπασε πρώτη η Γαία
- Ουρανέ, κοιταξε, σήμερα έχει πανσέληνο!!
- Το είδα Γαία, κάθε μήνα, έχει κι από μία
- Σήμερα όμως είναι πιο όμορφη από κάθε άλλη φορά.
- Τι όμορφη είναι Γαία? Αφού δεν είναι δική μας...
Ο Ουρανός ανασηκώνεται πάνω στο ανάκλιντρο και συνεχίζει.
- Αν είχα επιμείνει τότε στην Σέδνα ίσως τους κατάφερνα και μας την έδιναν. Αλλά είχα και σένα που αδιαφορούσες ...
- Καλά, σε μένα θα τα ρίξεις, τώρα?
- Μα ... Γαία, δεν καταλαβαίνεις? Η Σελήνη γυρίζει γύρω από την Γη. Πρέπει να είναι δικιά μας!
- Τέλος πάντων, Ουρανέ, είπε η Γαία απογοητευμένη. Θυμάσαι που μου είχες υποσχεθεί στην Σέδνα ότι θα την βλέπαμε αγκαλιά όταν θα είμαστε στην Γη.
Ο Ουρανός ξαναξαπλώνει.
- Γαία, είμαι κουρασμένος και θέλω να κοιμηθώ.
- Μα ... Ουρανέ, εδώ και διακόσια εκατομμύρια χρόνια, από τότε που ήρθαμε στην Γη, όλο το ίδιο μου λες. Ότι είσαι κουρασμένος και νυστάζεις!
- Γιατί, Γαία, ψέμματα σου λέω? Δεν με βλέπεις όλα αυτά τα χρόνια πως τρέχω σαν τρελός να συμμαζέψω αυτόν τον καταραμένο πλανήτη που μας δώσανε? Θυμάσαι ότι μέχρι τώρα ζούσαμε πάνω τους κράτωνες (cratons) που διαρκώς βούλιαζαν και μόλις τώρα καταφέραμε να φτιάξουμε μια ήπειρο. 
Είδες τι τράβηξα για να κτίσουμε αυτό το ανάκτορο. Τι ατέλειωτη δουλειά έριξα?? 
- Δεν δούλεψες μόνος Ουρανέ. Όλοι δουλέψαμε και εγώ και οι γιοί μας. Αλλά έχω παράπονο. 
- Τι πάλι?
- Ποτέ μετά την πρώτη εκείνη φορά δεν ξανακάναμε έρωτα! Διακόσια εκατομμύρια χρόνια πέρασαν και όλο κουρασμένος είσαι. Φαίνεται πως δεν μ'αγαπάς πια!
- Αμάν, Γαία με την γκρίνια σου! Σου τόχω ξαναπεί. Όταν τελειώσουν οι δουλειές θα κάνουμε κάθε μέρα. Τόσα δισεκατομμύρια χρόνια έχουμε μπροστά μας. Τώρα, πρέπει να ξεκουραστώ γιατί αύριο ξεκινάμε πάλι πρωί-πρωί για τις εργασίες συντήρησης. 
Λοιπόν, κοίτα εσύ την Σελήνη και άσε με εμένα να κοιμηθώ. Τα λέμε το πρωί. 

Η Γαία δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Σηκώθηκε, βγήκε από το ανάκτορο και περπάτησε μέσα στην νύχτα. Ένοιωθε πολύ απογοητευμένη. Αλλιώς είχε ονειρευτεί, όταν ήταν εκεί στην Σέδνα, την ζωή στη Γη. Ο Ουρανός είχε πολύ αλλάξει πλέον. Ούτε που την πρόσεχε πια. Μόνον με τον Πλανήτη ασχολούταν. Σκέφτηκε ότι άρχισε να αντιπαθεί αυτόν τον Πλανήτη. Καλύτερα να μην ερχόνταν ποτέ εδώ. Να έμεναν για πάντα στην Σέδνα!


Τελικά αποκαμωμένη από την θλίψη και το περπάτημα ξάπλωσε στο έδαφος και αποκοιμήθηκε.