Αργοναυτική Εκστρατεία (13ος αιώνας π.Χ) - Μέρος 6: Χρυσόμαλλο Δέρας

Βρισκόμαστε περίπου στα μέσα του 13ου αιώνα π.Χ.

Στην σημαντικότερη πόλη της Θεσσαλίας, την Ιωλκό, τον αποθανόντα βασιλέα Κρηθέα έχει διαδεχθεί στον θρόνο ο γιός του Αίσονας. Όμως, δεν θα διατηρήσει τον θρόνο του για πολύ. Ο αδελφός του Πελίας θα καταφέρει να τον ανατρέψει και να σφετεριστεί τον βασιλικό θώκο.

Η Ιωλκός, το μεγάλο αστικό κέντρο του λαού των Μινυών, συνεχίζει την οικονομική ανάπτυξή της που στηρίζεται, κατά μέγα μέρος, στις ναυτικές εξορμήσεις των διαφόρων Μινυών πριγκίπων ή ευγενών στον Εύξεινο Πόντο (σημερινή Μαύρη Θάλασσα).
Εκεί, τα πλοία των Μινυών εμφανιζόμενα ή ως εμπορικά ή ως πειρατικά φορτώνουν μέταλλα (κυρίως χαλκό, σίδηρο και χρυσό) και τα μεταφέρουν στον Ελλαδικό χώρο αποκομίζοντας τεράστια κέρδη.

Η χώρα με την οποία γίνεται το εμπόριο είναι η Αία, (ή αλλιώς Ηώς = η χώρα της Ανατολής), στα πέρατα της Οικουμένης. Βασιλέας της είναι ο διαβόητος Αιήτης, ο πλουσιότερος και ισχυρότερος άνθρωπος του Κόσμου. [Προφανώς, ο Αιήτης, σύμφωνα με τις σημερινές γνώσεις, δεν είναι άλλος από τον Χετταίο αυτοκράτορα και η Αία είναι, αντίστοιχα, η Χετταϊκή Αυτοκρατορία που κυριαρχούσε στην Μικρά Ασία, ολόκληρη σχεδόν την 2η χιλιετία π.Χ.]

Όλοι οι Θεσσαλοί νεαροί πρίγκιπες, αλλά και οι απλοί ευγενείς, ονειρεύονται να αποκτήσουν ένα πλοίο και, ως έμποροι ή πειρατές, να κάνουν το ταξίδι που θα τους εξασφαλίσει την οικονομική τους ευμάρεια για όλη την υπόλοιπη ζωή τους. Η ζήτηση για μέταλλα, την εποχή αυτή, στον Ελλαδικό χώρο είναι σχεδόν πυρετική. Το μέταλλο είναι το νέο, εντυπωσιακό και πολύ ελκυστικό υλικό που υποκαθιστά το ξύλο και την πέτρα στα σκεύη, τα εργαλεία και τα όπλα.
Η "Χαλκουργική" είναι το νέο ελπιδοφόρο επάγγελμα που ο κάθε νέος Θεσσαλός, μη-αριστοκρατικής καταγωγής, θέλει να ακολουθήσει, για να ξεφύγει από την σκληρή εργασία του αγρότη-γεωργού της απέραντης Θεσσαλικής πεδιάδας.
Η "Χαλκουργία" (δηλαδή, η μεθοδολογία κατεργασίας μετάλλων) είναι η νέα λαμπρή Επιστήμη που οι νόμοι της κρατούνται μυστικοί από τους τεχνίτες-χαλκουργούς ενώ όλες οι νέες ανακαλύψεις της Μεταλλουργικής κρύβονται, ως επτασφράγιστο μυστικό, στα απόρρητα αρχεία του Αιήτη και του εξασφαλίζουν το μονοπώλιο της "Υψηλής Τεχνολογίας" της εποχής. [Διασώθηκε διάταγμα Χετταίου αυτοκράτορα που τιμωρεί, με ποινή θανάτου, όποιον ευθύνεται για διαρροή των μυστικών τεχνικών της Χαλκοτεχνικής, των εργαστηρίων της Χετταϊκής Αυτοκρατορίας, σε άλλες χώρες].

Χαλκουργία στο εργαστήριο του Ηφαίστου

Ήταν τόση η λατρεία που έδειχναν οι κάτοικοι του Ελλαδικού χώρου στην νέα Τεχνολογία που μέχρι και ειδικό θεό δημιούργησαν και της αφιέρωσαν, τον Ήφαιστο, με έδρα την Λήμνο, την νήσο που κατείχε την κεντρική και νευραλγική θέση στην ναυτική διαδρομή, από τα Στενά του Ελλήσποντου μέχρι την Ιωλκό.

Δεν υπήρχε νεαρός Θεσσαλός αριστοκράτης, την εποχή αυτή, που να μην ονειρευόταν να αποσπάσει τα πολυθρύλητα μυστικά της Χαλκουργικής, από τα Χετταϊκά εργαστήρια, και να τα μεταφέρει στην Ιωλκό και να γίνει έτσι ο νέος Προμηθέας του Ελλαδικού χώρου. Αυτό, ακριβώς, ήταν ότι οι μεταγενέστεροι μυθοπλάστες ονόμασαν "Χρυσόμαλλο Δέρας" και το σχηματοποίησαν ως ένα έπαθλο, ένα "Ιερό Δισκοπότηρο", που ήταν δώρο του Δία και όποιος ηγεμόνας το κατείχε, εξασφάλιζε την δύναμη και τα πλούτη του Αιήτη.

Ο Κένταυρος Χείρων

Αυτή ήταν, σε γενικές γραμμές, η κοινωνική κατάσταση όταν ο γιός του ανατραπέντα βασιλέα Αίσονα, ο νεαρός Ιάσονας, έφυγε από την σπηλιά του σοφού Κένταυρου Χείρωνα, του μεγαλύτερου "εκπαιδευτή ηρώων" της εποχής (που τον εκπαίδευσε σε όλες τις πολεμικές τεχνικές και του πρόσφερε όλες τις απαιτούμενες γνώσεις που έπρεπε να διαθέτει ένας μελλοντικός ηγέτης)  και έφθασε στην πολύβουη Ιωλκό, αποφασισμένος να διεκδικήσει τα νόμιμα δικαιώματά του στον θρόνο του πατέρα του.

Όταν παρουσιάστηκε μπροστά στον σκληρό βασιλέα Πελία, και με απόλυτο θράσος, εξέφρασε το αίτημά του, το μόνο που τον περίμενε ήταν η εκτέλεση. Αλλά, ο βασιλέας Πελίας είχε λάβει χρησμό από τους θεούς ότι "για το καλό του έπρεπε να παραδώσει τον θρόνο στον μονοσάνδαλο". Και όταν είδε ότι ο θρασύτατος νέος φορούσε μόνο το ένα σανδάλιο (καθώς το άλλο το έχασε όταν πέρασε έναν μικρό ποταμό της περιοχής) κατάλαβε ότι έφτασε το τέλος της βασιλικής εξουσίας του. Δεν ήταν να παίζει κανείς με τις αποφάσεις των Ολυμπίων θεών.

Όμως είχε μια φαεινή ιδέα.

- Ένας μελλοντικός βασιλέας της Ιωλκού, του είπε, για να δείξει την αξία του να κυβερνήσει θα έπρεπε να είχε προηγουμένως επιτύχει έναν άθλο. 
Και ποιός ήταν ο μοναδικός άθλος που όλοι ήθελαν να καταφέρουν εκείνη την εποχή?
Να φέρουν το Graal, το "Ιερό Δισκοπότηρο", δηλαδή, το περιθρύλητο "Χρυσόμαλλο Δέρας", στην πόλη της Ιωλκού. Άλλωστε, αυτό ανήκε στον πρίγκιπα Φρίξο και λογικά έπρεπε να επιστρέψει στον Ελλαδικό χώρο.

Ο βασιλέας Πελίας κλείνει την συμφωνία με τον Ιάσονα
για την επαναφορά του Χρυσόμαλλου Δέρατος

Ο Ιάσων ήταν πολύ ονειροπόλος. Σχεδόν, προτιμούσε την συναρπαστική περιπέτεια από την μονότονη βασιλεία. Έτσι, δέχτηκε την βασιλική πρόταση χωρίς κανένα δισταγμό.
Ο βασιλέας Πελίας πρόσφερε όλες τις προϋποθέσεις. Με εντολή του άρχισε να ναυπηγείται στον περίφημο λιμένα της Ιωλκού, τις Παγασές, το τελειότερο και ταχύτατο πλοίο της εποχής (ήταν πιθανώς μία πρωτόγονη "τριακοντόρος", δηλαδή είχε τριάντα κωπηλάτες, δηλαδή, ο τύπος του πλοίου που θα κυριαρχούσε στην ναυπηγική για πολλούς αιώνες μετά). Το όνομά του θα έμενε για πάντα κορυφαίο στην ναυσιπλοΐα όλων των εποχών: "Αργώ".
Στις Παγασές βρίσκονταν τα καλύτερα ναυπηγεία της Γης. Είχαν ξεπεράσει σε τεχνολογία ακόμη και τα διάσημα, ως τότε, ναυπηγεία των Κυκλάδων και της Κρήτης.
Για την κατασκευή του χρησιμοποιήθηκε ξυλεία των Θεσσαλικών ορέων ενώ την εργασία ανέλαβαν οι λαμπρότεροι ναυπηγοί της εποχής, με επόπτη τον πασίγνωστο Άργο.

Ο Ιάσων έπλεε σε πελάγη ευτυχίας. Ίσως, ήταν αυτός που θα πραγματοποιούσε το όνειρο όλων των νέων του καιρού του.

Αλλά και ο Πελίας δεν χαιρόταν λιγότερο. Ήξερε ότι ο βασιλέας Αιήτης, όχι μόνον δεν θα έδινε ειρηνικά το Χρυσόμαλλο Δέρας, αλλά θα αποκεφάλιζε αμέσως όποιον τολμούσε να το ζητήσει. Αν, δηλαδή, η Αργώ έφτανε ποτέ στην μακρυνή Αία, στα πέρατα της Γης.

H θεά Αθηνά βοηθά στην κατασκευή της Αργούς.

Όμως, την απαισιοδοξία του Πελία δεν συμμερίζονταν οι νέοι της Θεσσαλίας. Μόλις μαθεύτηκε η είδηση για την νέα ναυτική εξόρμηση στην Μαύρη Θάλασσα, αμέσως άρχισαν να συρρέουν στις Παγασές, και να ζητούν να συμμετάσχουν στο παράτολμο εγχείρημα, εκατοντάδες αριστοκράτες και απλοί πολίτες από όλες τις πόλεις του Ελλαδικού χώρου.