Οι σχέσεις αγάπης και μίσους του Αιθέρα και της Φυσικής (Μέρος 1)

Λέγαμε λοιπόν ότι το "Κβαντικό Κενό" δεν είναι τίποτα άλλο 

παρά η ανάσταση του αρχέγονου "Αιθέρα".

Ο Αιθέρας και η Φυσική είχαν πάντα σχέση αγάπης και μίσους.

Για να δούμε όμως την ιστορία από την αρχή.

---------------------------------

4000 π.Χ. Πεδιάδες Παννονίας (σύγχρονη Ουγγαρία). 

Ο Ινδοευρωπαίος πατέρας και ο Ινδοευρωπαίος γιός του είναι ξαπλωμένοι στο ύπαιθρο και κοιτούν τον νυκτερινό ουρανό.
- Ω πάτερ, αυτά τα φώτα στον ουρανό πως είπες ότι τα λένε.
- Αστέρες, υιέ μου.
- Και γιατί δεν πέφτουν?
- Γιατί, υποθέτω, βρίσκονται μέσα σε μια ουσία που τα συγκρατεί.
- Ο αήρ είναι, πατέρα?
- Όχι, ο αήρ. Αυτός είναι κάτω από τα σύννεφα, εδώ σε μας τους ανθρώπους.
- Και πως λέγεται τότε αυτή ουσία?
- Όχι "αήρ" πάντως. Ας την πούμε κάπως αλλιώς ... ας την πούμε "αιθήρ"!. 
- Και, πατέρα, πως είναι ο αιθήρ?
- Υιέ μου. Είναι θεϊκή ουσία. Εκεί ζουν οι Θεοί. Δεν πρέπει να ασχολούμαστε με τις υποθέσεις τους. Νευριάζουν όταν συζητάμε τα δικά τους.
- Μα ... πατέρα, εμένα πολύ με απασχολούν τα μυστήρια της Φύσης. Όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω ... φυσι-κός.
- Υιέ μου. Μην βλασφημείς. Δεν είναι επάγγελμα αυτό το "φυσικός". Τόσα επαγγέλματα υπάρχουν... Μπορείς να γίνεις θηρευτής, αλιέας, πολεμιστής και ίσως ακόμα και γεωργός. Ναι, όταν μεταναστεύσουμε κοντά στην Μεσόγειο, και εγκατασταθούμε εκεί, τότε θα μπορείς να γίνεις καλλιεργητής, το επάγγελμα που πάντα ονειρευόμαστε εγώ και οι πάπποι σου, αλλά δεν μπορέσαμε να το έχουμε.

-------------------
1500 π.Χ. Θήβα, Βοιωτία

Ο βασιλέας Κάδμος και άλλοι Αχαιοί ηγεμόνες προσπαθούν να συγχωνεύσουν τις διάφορες μονοθεϊστικές θρησκείες των διαφόρων πόλεων-κρατών ώστε η δημιουργούμενη Αχαϊκή Ομοσπονδία (που αργότερα θα εξελεχθεί σε Μυκηναϊκή Αυτοκρατορία) να έχει μία ενιαία θρησκεία
Έτσι, οργανώνεται η Ολυμπιακή Θρησκεία στην Ελλάδα (το Δωδεκάθεο).
Όμως, πολλοί πολίτες αναρωτήθηκαν για το γενεαλογικό δένδρο των 12 Ολύμπιων. Έτσι δημιουργήθηκε άλλη μια Θεϊκή Γενεά, οι 12 Τιτάνες που ήταν προϋπάρχοντες θεοί παλαιότερων λαών που ενσωματώθηκαν, επίσης, στο εναίο πλαίσιο.
Επειδή, όμως οι γενεαλογικές απορίες δεν εξέλειπαν, δημιουργήθηκε μία τρίτη θεϊκή γενεά (ο Ουρανός και η Γαία) που ήταν, κατά κάποιο τρόπο, οι "παππούδες" των Ολυμπίων. 
----------------------------
1300 π.Χ. Μυκήνες, Αργολίδα

Ο Αχαιός ιερέας πατέρας και ο Αχαιός γιός του είναι ξαπλωμένοι στο αίθριο του ανακτόρου τους.

- Πατέρα,  έχουμε 12 Ολύμπιους, 12 Τιτάνες, 8 Παρολύμπιους και την Γαία και τον Ουρανό, συνολικά 34 θεούς, σωστά?

- Ναι, υιέ μου.

- Αλλά από που ήρθαν αυτοί? Πως  προέκυψαν? Πως συνδέονται με την αρχή του Κόσμου? Μήπως είναι πλαστοί? Μήπως τους έφτιαξαν τα ιερατεία?

- Μμμ ... νομίζω, υιέ μου, ότι χρειαζόμαστε μερικούς ακόμα θεούς που θα παίζουν το ρόλο του συνθετικού κρίκου μεταξύ των υπαρχόντων και της αρχής του Σύμπαντος ώστε να λύνονται οι απορίες αυτού του είδους. Αύριο κι όλας, θα πάω στο ιερατείο να προτείνω μερικούς.

Την επόμενη μέρα ...

- Λοιπόν υιέ μου το ζήτημα λύθηκε. Το ιερατείο συνεδρίασε και καταλήξαμε στην κατασκευή άλλων έξι θεών. Δηλ. στο εξής θα έχουμε επιπλέον: το Χάος και το Έρεβος, την Νύκτα και την Ημέρα, και τον Αέρα (που θα μετεξελιχθεί σε "Έρωτα") και τον Αιθέρα. Αυτοί θα είναι οι πρόγονοι των υπαρχόντων 34 θεών και θα τους συνδέουν με την αρχή του Κόσμου.

- Μα πατέρα, κάπως "τεχνητή" δεν είναι αυτή η λύση?  Εμένα με απασχολεί η αλήθεια για τα μυστήρια της Φύσης. Γι' αυτό όταν θα μεγαλώσω θα γίνω φυσικός για να ψάξω να την βρω.
- Μη λες ανοησίες υιέ μου. Τι πάει να πει "φυσικός"? Δεν είναι επάγγελμα αυτό. Θα πεθάνεις στην πείνα. Όταν μεγαλώσεις θα γίνεις ιερέας όπως εγώ ή πολιτικός όπως ο θείος σου. Να πήξεις στο τάλαντο! Μόνο τα επαγγέλματα που στηρίζουν την εξουσία έχουν προοπτικές. Όσοι αναζητούν την ... πως την είπες... αλήθεια, τους τρώει ... η μαρμάγκα! 
------------------------------------

Το υλικό αιθέρας ( ="αιθήρ")  (σύμφωνα με την κοσμολογική άποψη των αρχαίων Ελλήνων) κάλυπτε ολόκληρο το Σύμπαν εκτός της περιοχής των ανθρώπων όπου υπήρχε ο αέρας (= "αήρ"). Ο αέρας κάλυπτε τα δύο μεσαία και ο αιθέρας τα δύο ακραία τμήματα.
Το αρχαιοελληνικό Σύμπαν, περιελάμβανε τέσσερα τμήματα:
α) το ανώτατο (που ήταν η κορυφή του Ολύμπου και η έδρα των Θεών). Εδώ ήταν οι Αστέρες.
β) το άνωθεν ( = Άνω Κόσμος) που περιλάμβανε το τμήμα μεταξύ της τροχιάς Ήλιου, Σελήνης και Γήϊνης Επιφάνειας. Περιελάμβανε την Οικουμένη και τον Ωκεανό γύρω από αυτήν.
γ) το κάτωθεν (= Κάτω Κόσμος, Άδης) που ήταν το τμήμα μεταξύ της Γήϊνης Επιφάνειας και της υπόγειας τροχιάς Ήλιου, Σελήνης. Ήταν η κατοικία των ψυχών των νεκρών ανθρώπων.
δ) το κατώτατο (= Τάρταρος) που ήταν οι φυλακές των τιμωρημένων θεών.

---------------------

Ο θεός Αιθήρ
(σύγχρονη αναπαράσταση)

Έτσι, λοιπόν, οι έξι αυτοί προ-θεοί εγκαταστάθηκαν, εξ αρχής, στο ανώτατο τμήμα του Σύμπαντος, σε μία ιδιαίτερη περιοχή των Ηλυσίων Πεδίων. Μην έχοντας ευθύνες (αλλά ούτε και ανθρωπο-λατρείες) ζούσαν μία ευδαίμονα, ανέμελη, ανέφελη και αδιατάρακτη ζωή, χωρίς επαφή με τους ανθρώπους ή τους άλλους 34 θεούς (Ουρανό, Γαία, Τιτάνες, Ολύμπιους, Παρολύμπιους).


-------------------
Όμως, αυτή η περίεργη "φάρα" των ανθρώπων, οι αποκαλούμενοι "φυσικοί" δεν θα άφηναν, για πολύ, αυτούς τους έξι ευδαίμονες προ-θεούς να χαρούν τον ευδαιμονισμό τους, απερίσπαστοι.


Αυτοί, λοιπόν, οι ανήσυχοι άνθρωποι, εφοδιάστηκαν με όλα τα σύνεργα της "ορειβασίας" της εποχής τους και άρχισαν την αναρρίχηση στον Θεϊκό Όλυμπο.

Γύρω στο 500 π.Χ. έφθασαν στην κορυφή του θεϊκού όρους οι πρώτοι από αυτούς (Λεύκιππος, Δημόκριτος κ.α).
Ο Αιθέρας τους είδε να καταφθάνουν και τρομοκρατήθηκε.
- Να δεις που αυτοί δεν έρχονται εδώ για καλό, μονολόγησε.
Έτρεξε λοιπόν και κρύφτηκε για να μην τον βρουν.


Όμως, οι φυσικοί τον διέκριναν.
- Ω Αιθήρ, έξελθε εκ της κρύπτης σου. Άλλως, ημείς εκβάλομεν σε, δια της βίας, του φώναξαν.


Ο Αιθέρας αναγκάσθηκε να εμφανισθεί.
- Σε μένα απευθύνεστε, κύριοι? τους ρώτησε ευγενικά.


Όμως, οι φυσικοί ήταν απόλυτοι.
- Ναι, σε σένα. Δεν έχεις θέση εδώ. Τα μπογαλάκια σου και δρόμο, του είπαν.
- Μα για ποιό λόγο, γιατί ειδικά εγώ, ρώτησε έκπληκτος ο Αιθέρας
- Για τον απλό λόγο ότι εσύ "δεν υπάρχεις". Οι άλλοι θεοί αντιπροσωπεύουν μία οντότητα ή ένα φαινόμενο της Φύσης. Εσύ δεν αντιπροσωπεύεις τίποτα. Άλλωστε, αργότερα, θα έρθει και η σειρά των υπολοίπων, ήταν η ξερή απάντηση.


Τα λόγια τους θύμωσαν τον Αιθέρα. (Μα δεν είναι και λίγο να σε κατηγορούν ότι δεν υπάρχεις!)
- Μα πως δεν υπάρχω? τους είπε αγανακτισμένος. Είμαι δημιούργημα του Χάους (αντιπρόσωπου της αταξίας) και του Ερέβους (αντιπρόσωπου του σκότους). Είμαι αδελφός του Αέρα, της Ημέρας και της Νύκτας. 
- Αυτές είναι αρλούμπες των ιερατείων. Η Επιστήμη δεν δέχεται Θρησκειακά δόγματα.


Ο Αιθέρας, όμως, δεν ήταν διαθετημένος να τα παρατήσει έτσι εύκολα.
- Ένα λεπτό. Υπάρχουν αναφορές των ποιητών. Ο Ησίοδος με συμπεριέλαβε στην Θεογονία του. Ο Όμηρος με αναφέρει στα Έπη του. Οι Ορφικοί με ενσωμάτωσαν στις διδασκαλίες τους.
- Αυτά είναι παραληρήματα ποιητών. Η Επιστήμη δεν δέχεται Ποιητικές φαντασιώσεις.


Ο Αιθέρας έκανε μια ύστατη προσπάθεια να τους πείσει για το σφάλμα της λογικής τους.
- Έστω, δεν δέχεστε τους ποιητές. Αλλά υπάρχουν μαρτυρίες φιλοσόφων. Ο Αναξιμένης, ο Πυθαγόρας, οι Πυθαγόρειοι και ο βασικότερος εκπρόσωπός τους ο Φιλόλαος, και επιπλέον ο Παρμενίδης και ο Αναξαγόρας αναφέρουν τα πέντε θεμελιώδη στοιχεία της Φύσης (χώμα, ύδωρ, αήρ, πυρ και αιθήρ)
- Αυτά είναι φλυαρίες φιλοσόφων. Η Επιστήμη δεν δέχεται Φιλοσοφικές αυθαιρεσίες. Τα θεμελιώδη στοιχεία της Φύσης είναι τέσσερα (το χώμα, ύδωρ, αήρ είναι οι τρεις μορφές της Ύλης και το πυρ είναι η Ενέργεια) και "αιθήρ" δεν υπάρχει.


Ο Αιθέρας δεν μπορούσε να επιχειρηματολογήσει άλλο. Μάζεψε τα υπάρχοντά του και κατέβηκε από το Θεϊκό όρος. Άρχισε να περιφέρεται ως κοινός θνητός στις πόλεις της Γης.


423 π.Χ. Αθήνα. Εορτή: "Μεγάλα Διονύσια". Θεατρική παράσταση: Νεφέλες του Αριστοφάνη.

Καθώς ο Αιθέρας περιφερόταν λυπημένος ο Αριστοφάνης τον είδε και τον αναγνώρισε.
- Γιατί, φίλε μου, Αιθέρα, "σεμνότατε", βρίσκεσαι εδώ και όχι στον Όλυμπο με τους άλλους θεούς?
- Με έδιωξαν, φίλε μου, μου λένε πως δεν υπάρχω.
- Μα εσύ ο "βιοθρέμμων των πάντων" δεν υπάρχεις???
- Εσύ, φίλε μου, μπορεί να με αποκαλείς "βιοθρέμμονα", αλλά, δυστυχώς για μένα, η γνώμη σου δεν μετράει. Ένας απλός κωμικός είσαι μόνο.
- Σωστά. Γιατί δεν πας στον Αριστοτέλη, τον πανεπιστήμονα? Αυτός μετράει, και ότι και να πει είναι νόμος.


335 π.Χ. Αθήνα, Φιλοσοφική σχολή Αριστοτέλη
Ο Αιθέρας πλησίασε συνεσταλμένα και φοβισμένα την σχολή του μεγάλου φιλόσοφου της εποχής. Ο Αριστοτέλης τον αναγνώρισε αμέσως.
- Καλώς ήρθες στην σχολή μου, μεγάλε θεέ.
- Δεν είμαι πια θεός, οι φυσικοί με κατέβασαν από τον Όλυμπο.
- Μα γιατί?
- Γιατί λένε πως δεν υπάρχω.
- Για ένα λεπτό, Αιθέρα. Ποιά είναι η ιδιότητά σου, το κυρίαρχο χαρακτηριστικό σου?
- Ένα και μοναδικό είναι, Αριστοτέλη. Γεμίζω το Κενό. Με εμένα δεν υπάρχει κενό στο Σύμπαν, καλύπτω κάθε σημείο του. Αλλά αυτό δεν μπορούν να το δουν οι άνθρωποι. Αυτό είναι το μειονέκτημά μου.
- Μα τι λες τώρα? Εγώ μισώ το Κενό! Δεν πιστεύω στην ύπαρξή του. Και βέβαια υπάρχεις. Το Κενό δεν υπάρχει! Λοιπόν σου δίνω ένα χαρτί με την υπογραφή μου να ξαναγυρίσεις στον Όλυμπο. Να πάρε εδώ την πιστοποίηση της ύπαρξής σου!


------------------

Με το χαρτί του Αριστοτέλη στο χέρι ο Αιθέρας επέστρεψε περιχαρής στον Όλυμπο. Όμως, δεν έμεινε για πολύ. Ξανά εμφανίστηκαν άλλοι φυσικοί (Ερατοσθένης, Ίππαρχος κ.α.)  (γύρω στο 200 π.Χ.) που συνέχιζαν να αναρριχώνται στο θεϊκό όρος, για να τον αποκαθηλώσουν. Μαζί τους ανέβαιναν και οι Επικούρειοι που ζητούσαν το "ξήλωμα" όλων των Θεών γενικά.
Ο Αιθέρας που τους φοβόταν πάντα, κρύφτηκε και πάλι.
- Ψιτ, μεσιέ, "δεύρο έξω", του φώναξαν.
- Τι θέλετε πάλι εσείς τους, ρώτησε. 
- Εσύ να μας πεις, γιατί είσαι εδώ? Αφού δεν υπάρχεις.
- Μα πως το λέτε αυτό? Να ... έχω την πιστοποίηση του πανεπιστήμονα Αριστοτέλη. Θα τολμήσετε να τον αγνοήσετε?


Οι φυσικοί γέλασαν.
- Αιθέρα, δεν κατάλαβες, στην Επιστήμη δεν υπάρχουν αυθεντίες! Τα πιστοποιητικά σου είναι άχρηστα χαρτιά. Εμείς είμαστε αστρονόμοι, έχουμε δεδομένα. Μελετούμε συνεχώς τον ουρανό. Δεν υπάρχεις πουθενά. 
- Μα .. πως είστε τόσο σίγουροι? Αύριο τα επιστημονικά δεδομένα μπορεί να αλλάξουν.
- Αιθέρα, η Φυσική δεν δουλεύει με υποθέσεις του Μέλλοντος. Στο Μέλλον μπορούν όλα να ανατραπούν,  όμως στο Παρόν το μόνο που ισχύει είναι η στυγνή πραγματικότητα των τωρινών δεδομένων. Και αυτά λένε ξεκάθαρα ότι δεν υπάρχεις.
- Μα...
- Δεν έχει μα! Λοιπόν, εξαφανίσου γρήγορα από δω και μην τολμήσεις να ξαναπατήσεις. Ανύπαρκτε!


------------------
Ο Αιθέρας δάκρυσε από την απελπισία του. Αυτή η ασπλαχνία των φυσικών ήταν κυριολεκτικά απίστευτη! Πως μπορούσαν να είναι τόσο απόλυτοι?
Τι να έκανε όμως? Πήρε πάλι τα συμπράγκαλά του, εγκατέλειψε οριστικά τον Όλυμπο και άρχισε ξανά να περιφέρεται, άπραγος, στις πόλεις των Ανθρώπων...

Συνεχίζεται ....