Χαρτογράφηση του Χωρόχρονου
Μέρος 13
Συνέχεια των πλανών του Χωρόχρονου
Η αλλαγή της χιλιετίας π.Χ. /μ.Χ. σήμανε την εξασθένηση της επιρροής της Ολυμπιακής θρησκείας και αντικατάστασή της με νέα θρησκειακά δόγματα
Η νέα κρατούσα θρησκεία που αναδύθηκε, ο Χριστιανισμός, αναζητούσε ένα Κοσμολογικό βάθρο να βασίσει τις Κοσμογονικές απόψεις της.
Έτσι ενσωμάτωσε το Πτολεμαϊκό Πρότυπο, κατά γράμμα.
Δύο ιδιότητές του, η ακινησία της Γης και η κεντρική θέση της στο τότε Σύμπαν, ήταν αρκετά δελεαστικές για να δικαιολογήσουν το ιδιαίτερο ενδιαφέρον του Θεού για την Γήινη Ανθρωπότητα
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, η πλάνη του Γαιοκεντρισμού διατηρήθηκε μέχρι τον 16ο αιώνα μ.Χ.
Στο μεταξύ, βαθμιαία, έγινε πεποίθηση ότι ο Ήλιος δεν ήταν ένας ιδιόμορφος "πύρινος Πλανήτης" (όπως πιστευόταν μέχρι τότε) αλλά ένα Ουράνιο Σώμα παρόμοιο με τους Απλανείς Αστέρες.
Αυτή η άποψη, βέβαια, διάβρωνε συνεχώς τα θεμέλια του Γαιοκεντρικού Πρότυπου.
Η στιγμή της κατάρρευσής του έφθασε όταν το 1543, ο Nicolaus Copernicus με μεθοδική επεξεργασία παλαιοτέρων αστρονομικών οφθαλμιαίων (χωρίς όργανα) παρατηρήσεων απέδειξε ότι το Ηλιοκεντρικό Πρότυπο είναι ορθότερο από το Γαιοκεντρικό, (επιβεβαιώνοντας τους Φιλόλαο /Αρίσταρχο). Ωστόσο, διατήρησε τους επίκυκλους. Μία από τις "ανθεκτικότερες" αστρονομικές πλάνες είχε καταπέσει.
 |
| Το Ηλιοκεντρικό Πρότυπο του Κοπέρνικου |
Το 1584 ο Ιταλός Giordano Bruno διατύπωσε την άποψη ότι και άλλοι Αστέρες (εκτός του Ήλιου) διέθεταν περιφερόμενους Πλανήτες. Αυτό, βέβαια, έπληττε το κύρος της παγκοσμιότητας κάθε θρησκείας.
Ο Χριστιανισμός αντέδρασε άμεσα, ως όφειλε (όπως παλαιότερα το Ολυμπιακό Ιερατείο κατά των Αναξαγόρα, Αρίσταρχου).
Ο Bruno δεν υποχώρησε και έτσι απόλαυσε την καύση στην πυρά, όπως του άρμοζε.
Το 1609 ο Galileo Galilei ανακάλυψε το τηλεσκόπιο, επιβεβαιώνοντας την πρόταση του Κοπέρνικου και επισφραγίζοντας την άποψη του Δημοκρίτου (5ος Αιώνας π.Χ.) ότι ο Γαλαξίας του Ουράνιου Θόλου (Milky Way) ήταν ένα σύνολο Αστέρων (μέχρι τότε τον θεωρούσαν απλά ένα μετεωρολογικό ουράνιο φαινόμενο, χωρίς ιδιαίτερη σημασία)
Ο Χριστιανισμός επενέβη και πάλι άμεσα και "δάμασε" τον Γαλιλαίο.
Όμως, δεν μπορούσε να δαμάσει το τηλεσκόπιο.
Καθώς, η χρήση του εξαπλωνόταν ταχύτατα στον Αστρονομικό επιστημονικό κόσμο, οι θρησκειακοί ηγήτορες αντιλήφθηκαν ότι το παιγνίδι είχε χαθεί. Η Αστρονομία αυτονομήθηκε από τις Θρησκείες και στο εξής θα συνέχιζε την πορεία της χωρίς επεμβάσεις από τα θρησκειακά Ιερατεία.
Το 1620 ο Γερμανός Johannes Kepler εισήγαγε την ελλειπτική τροχιά, γεγονός που έκανε περιττό το μοντέλο της επικυκλικής τροχιάς των Πλανητών (που είχε εισάγει ο Πτολεμαίος).
 |
| Το Ηλιοκεντρικό Πρότυπο του Kepler |
- σε αρκετούς που ήταν σε μικρή απόσταση από τον Ήλιο και
- στο μεγάλο πλήθος που ήταν σε μεγάλη απόσταση.
Ο Ήλιος και οι πλησιέστεροι Αστέρες αποκλήθηκαν "Αστρικό Σύστημα"
Το επόμενο Νοητικό άλμα έγινε, ενδεχομένως, από τον Άγγλο Thomas Wright, που πρώτος πρότεινε (1750) ότι το αποκαλούμενο "Αστρικό Σύστημα" (και επομένως και ο Ήλιος μαζί με τους Πλανήτες του) ανήκε στον Γαλαξία του Ουράνιου Θόλου (Milky Way). Βέβαια, ο Ήλιος τοποθετήθηκε στο κέντρο, ως είθισται.
(Ήταν η τελευταία, απέλπιδα, προσπάθεια του Ανθρώπου να προσελκύσει την προσοχή του Δημιουργού καθόσον μπορεί η Γη να μην είχε προνομιακή θέση, αλλά τουλάχιστον να είχε ο Ήλιος.
Οι αστρονομικές παρατηρήσεις, όμως, έσβησαν ταχύτατα και αυτήν την ελπίδα.)
 |
| Κοσμολογικό Πρότυπο Wright |
Η αποδοχή ότι ο Ήλιος (μαζί με τους Πλανήτες του) ήταν απλά ένα τμήμα του Γαλαξία (ενώ μέχρι τότε θεωρούσαν ότι ο Γαλαξίας ήταν απλά ένα υποσύνολο των Απλανών Αστέρων) ήταν τεράστια νοητική υπέρβαση.
Το Σύμπαν και ο Χωρόχρονος στο εξής θα ταυτιζόταν με την έκταση του Γαλαξία (Milky Way) , στον οποίο ανήκαν όλοι οι υπόλοιποι (Απλανείς) Αστέρες.
Ακολούθως, ο Γερμανο-Βρετανός William Herschel (1785) σκόρπισε την απελπισία στην Ανθρωπότητα, καθώς στηριζόμενος σε ένα κατάλογο 683 Αστέρων, που ταυτοποίησε με το τηλεσκόπιο, στέρησε τον Ήλιο από την κεντρική του περίοπτη θέση, δίνοντας στον Χωρόχρονο ένα κοκκώδες αντι-αισθητικό σχήμα.
 |
| Κοσμολογικό Πρότυπο Herschel Ο Ήλιος είναι η λευκή κουκκίδα ελάχιστα αριστερότερα από το κέντρο |
- στους "Μονο-Γαλαξιακούς" που συνέχιζαν να πιστεύουν ότι Σύμπαν = Γαλαξίας (Milky Way) και
- στους "Πολυ-Γαλαξιακούς" που θεωρούσαν ότι το Σύμπαν (και ο Χωρόχρονος) εκτείνεται και έξω από αυτόν.
Η "Μεγάλη Αστρονομική Συζήτηση" (1920) μεταξύ των δύο κορυφαίων αντιπροσώπων των δύο στρατοπέδων του Harlow Shapley (εκπροσώπου των "Μονο-Γαλαξιακών") και του Heber Curtis (εκπροσώπου των "Πολυ-Γαλαξιακών") έληξε μάλλον υπέρ των πρώτων καθώς είχαν ακριβέστερες αστρονομικές παρατηρήσεις. Όμως, ήταν απλά μία μάχη. Ο πόλεμος δεν είχε κριθεί.
Λίγο αργότερα, ο Ολλανδός Jacobus Kapteyn (1922) αποκατέστησε την απωλεσθείσα κοσμολογική αρμονία που είχε διαταράξει ο Herschel, σκιαγραφώντας ένα συμμετρικό ελλειπτικό σχήμα για Γαλαξία, Σύμπαν και Χωρόχρονο (Όμως, ο Ήλιος, και μαζί του η Γη, διαρκώς απομακρυνόταν από το Συμπαντικό Κέντρο)
 |
| Κοσμολογικό Πρότυπο Kapteyn To + είναι το κέντρο του Γαλαξία. Ο Κύκλος με την τελεία είναι ο Ήλιος. |
Όμως, ήταν το τελευταίο Μονο-Γαλαξιακό Πρότυπο.
Ελάχιστα αργότερα, ο Αμερικανός Edwin Hubble (1925) χρησιμοποιώντας τελειότερο τηλεσκόπιο, θα κονιορτοποιούσε κυριολεκτικά την μονο-Γαλαξιακή άποψη, αποδεικνύοντας ξεκάθαρα ότι ο Γαλαξίας Mikly Way δεν ήταν ο μοναδικός.
Καθώς, ανακαλυπτόταν, ταχύτατα και ακατάπαυστα, δεκάδες νέοι Γαλαξίες, ο Χωρόχρονος και το Σύμπαν εξακοντιζόταν σε απίστευτα μεγέθη αποστάσεων.
 |
| Η ταξινόμηση από τον Hubble των νεο-ανκαλυφθέντων Γαλαξιών σε Ελλειπτικούς και Σπειροειδείς. |
---------------
Και μην ξεχνάμε και την 11x11 μήτρα της Γενικευμένης Στροφής
(που θα εξηγηθεί αργότερα)
(που θα εξηγηθεί αργότερα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου