Φυσική Θεωρία της Αθανασίας
-11-
Το όνειρο των Αλχημιστών ...
η Ανθρωπότητα είχε πλέον βεβαιωθεί
ότι ούτε η βασιλική καταγωγή, ούτε οι παρτίδες με τους θεούς,
ούτε τα θρησκειακά ιερατεία, ούτε η Μαντική,
ούτε η στρατιωτική ισχύς, ούτε η πολιτική κυριαρχία
ούτε τα φυτά, ούτε βότανα
ούτε οτιδήποτε άλλο που βρισκόταν στην Επιφάνεια της Γης
οδηγούσε στην πολυπόθητη Αθανασία.
Τότε εμφανίσθηκε μία νέα ελπίδα.
Η Αλχημεία.
 |
| Ο μυστικισμός ήταν το κυρίαρχο χαρακτηριστικό των αλχημιστών |
παρήγαγε νέες ουσίες με νέες ιδιότητες.
Το καταπτοημένο ηθικό της Ανθρωπότητας αναπτερώθηκε!
Ναι, δεν υπήρχε έτοιμο το ελιξήριο της Αθανασίας στην Φύση
αλλά ... μπορούσε να παρασκευασθεί!
Η ιδέα φαινόταν λογική.
Γιατί η Φύση να προσφέρει την Αθανασία στο πιάτο
στον κάθε τυχάρπαστο γαλαζοαίματο?
Γιατί να μην την προορίζει για εκείνον τον εμμονικό εφευρέτη
που, κλεισμένος σε ένα κρυφό υπόγειο εργαστήριο,
θα αναμίγνυε, συνεχώς, ποτήρια και μπουκάλια με υγρά
που θα τα κατεργαζόταν ποικιλότροπα
παράγοντας διαρκώς νέα σκευάσματα
και τελικά και θα ανακάλυπτε το περιβόητο ελιξήριο??
Ω ναι ...
ο Θεός δεν ήταν τελικά ούτε μάγος, ούτε μάντης,
ούτε πολεμόχαρος κατακτητής
Είναι ένας μεγάλος Χημικός, ένας μεγαλοπρεπής Αλχημιστής.
Η ιδέα αυτή διαδόθηκε τάχιστα.
Δεκάδες χιλιάδες αλχημιστές σε Μεσόγειο, Μεσοποταμία, Κίνα κλπ
άρχισαν να παράγουν σε πρόχειρα μυστικά καταλύματα
εκατοντάδες ή χιλιάδες νέες χημικές ουσίες.
 |
| Κινέζος Αλχημιστής |
Υπήρχε μία υστερία στην παραγωγή νέων ουσιών
που κανείς δεν ταξινομούσε
και κανείς δεν εξέταζε την όποια χρησιμότητά τους.
(Άμα δεν αυτή ήταν το Ελιξίριο της Ζωής
γιατί να χάνει το χρόνο του κανείς μαζί της?)
 |
| Αλχημιστικό Εργαστήριο |
Παράλληλα με την Αθανασία, αναπτερώθηκε και η ελπίδα
ότι η Αλχημεία θα εφεύρισκε και την "Φιλοσοφική λίθο"
δηλ, το πέτρωμα εκείνο που θα μετέτρεπε
κάθε άλλο υλικό σε χρυσό.
Οπότε 2 σε 1! Και αθάνατος και πλούσιος!!!
Η όλη Αλχημιστική διαδικασία προσομοίαζε περίπου
με την λογική του λαχείου
Αγοράζω όσο περισσότερους λαχνούς μπορώ
ώστε να αυξήσω τις πιθανότητες να πετύχω τον τυχερό.
Έτσι και οι Αλχημιστές.
Παρήγαγαν νέες χημικές ενώσεις με φρενήρεις ρυθμούς
ελπίζοντας κάποια στιγμή η Τύχη να τους χαμογελάσει
και να τους προκύψει η "σωστή".
Για μία χιλιετία περίπου, η Ανθρωπότητα βάσισε τις ελπίδες της στην Αλχημεία.
Οι αναζητήσεις των Αλχημιστών έμοιαζαν όπως εκείνες του Γίλγαμου
στην "Πικρή Θάλασσα".
Όλο προσέγγιζαν τον στόχο και όλο αυτός ξέφευγε.
Τελικά φάνηκε καθαρά
ότι "δεν υπάρχει ουσία που να παρέχει αθανασία"
Δυστυχώς ο Δημιουργός δεν ήταν αλχημιστής
και βαθμιαία η Αλχημεία υποβιβάσθηκε σε απλή Χημεία.
Δηλαδή μία Επιστήμη που είναι μεν χρήσιμη
για την παρασκευή ωφέλιμων ουσιών
και κατανόηση της Βιολογίας
αλλά ...
δεν μπορεί να παράγει το Ελιξήριο της Ζωής.
----
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου