Καλώς ήρθατε στο Πολυσύμπαν (Welcome to Multiverse) - 2

Θα ξεκινήσουμε την παρουσίαση του Σύμπαντος 

με μία δυσάρεστη διαπίστωση.

Η έκταση του τμήματος του Σύμπαντος 

που οι αστρονόμοι μπορούν να δουν με τα τηλεσκόπιά τους 

είναι περιορισμένη σε απογοητευτικό βαθμό.

Η λευκή λάμψη αριστερά είναι η Μεγάλη Έκρηξη (Big Bang)
δηλ. η Στιγμή της Δημιουργίας.
Στην συνέχεια στις φάσεις 1,2,3,4,5,6,7
αρχίζουν να δημιουργούνται
Αστέρες Γαλαξίες , Πλανήτες  κ.λπ.

Γιατί?
Διότι περιορίζεται από την ταχύτητα του φωτός. Βλέπουμε δηλ. μόνον ένα έτος φωτός απόσταση ανά έτος (δηλ. κάθε χρονιά μέχρι να φτάσει το φως στα μάτια μας)
(το ένα έτος φωτός ισούται χοντρικά με 10.000.000.000.000 km δηλ. περίπου δέκα τρισεκατομμύρια χιλιόμετρα).

Έτσι συμβαίνει το εξής Λογικό Παράδοξο με το Σύμπαν:
Όταν παρατηρούμε, με τα τηλεσκόπια, μεγάλες αποστάσεις από τον Ήλιο, τότε ατενίζουμε το Παρελθόν!!!!

[Για να γίνει κατανοητό τι ακριβώς συμβαίνει θα αναφέρω τα εξής:
Εμείς οι Άνθρωποι έχουμε "κακομάθει" ζώντας στην Γη. Νομίζουμε ότι τα γεγονότα συμβαίνουν ακαριαία την στιγμή που τα βλέπουμε. π.χ. όταν βλέπουμε έναν άνθρωπο να πεθαίνει δίπλα μας ή στην Νέα Ζηλανδία (μέσα από την τηλεόραση), το χρονικό χρονικό διάστημα που περνάει, από το θάνατό του μέχρι την στιγμή που δούμε το γεγονός, είναι σχεδόν μηδενικό.

Το Ηλιακό Σύστημα.
Αριστερά ο Ήλιος, στην τελευταία τροχιά ο Πλούτων

Όμως, δεν είναι έτσι γενικά. Και αυτό που φταίει είναι ότι φως δεν διαδίδεται ακαριαία.
Έτσι:
- Αν ανατιναχτεί ο Ήλιος, θα χρειαστούν 8 λεπτά μέχρι το φως της έκρηξης να φτάσει στην Γη. Άρα, για οκτώ λεπτά, ο Ήλιος (ή ακριβέστερα το είδωλό του) θα παραμένει στον Ουρανό μας και θα μας ζεσταίνει ... ενώ δεν θα υπάρχει!!!
- Αντίστοιχα, αν ανατιναχθεί ο πλανήτης Πλούτωνας, εμείς θα συνεχίζουμε να τον βλέπουμε με τα τηλεσκόπιά μας, για περισσότερο από μισό χρόνο, επειδή βρίσκεται στο άκρο του Ηλιακού Συστήματος.
- Παρόμοια, αν ανατιναχτεί ο αστέρας Σείριος, εμείς θα συνεχίζουμε να τον βλέπουμε επί οκτώ χρόνια ακόμη στον Ουρανό, χωρίς να γνωρίζουμε ότι πλέον δεν υπάρχει.
- Παρόμοια, αν ανατιναχτεί το Κέντρο του Γαλαξία μας, θα πρέπει να περάσουν 25.000 χρόνια περίπου οσότου να το δούμε και να το μάθουμε στην Γη!!.
Από τα προηγούμενα παραδείγματα γίνεται κανοητό ότι για πολλούς μακρινούς Αστέρες ή Γαλαξίες που βλέπουμε στα τηλεσκόπια, και απέχουν εκατομμύρια ή δισεκατομμύρια έτη φωτός, το μόνο που ξέρουμε ότι υπήρχαν εκατομμύρια ή δισεκατομμύρια χρόνια στο Παρελθόν και όχι το αν υπάρχουν Σήμερα και σε ποια κατάσταση βρίσκονται πλέον!!!!!.]

Μια άλλη αναπαράσταση
της Χρονικής Εξέλιξης του Σύμπαντος
από το Big Bang και μετά.
Δείχνει πως το Σύμπαν
άρχισε να απλώνεται στον Χώρο και να μεγαλώνει

Και, βέβαια, ούτε το Παρελθόν που μπορούμε να δούμε είναι απεριόριστο. Όλα όσα έχουμε την δυνατότητα να δούμε (κατασκευάζοντας όλο και τελειότερα τηλεσκόπια) δημιουργήθηκαν μέσα στο χρονικό διάστημα των περίπου 14 δισεκατομμυρίων ετών (ακριβέστερα 13,7) από την Αρχή του Σύμπαντος (δηλ. την αρχέγονη, καυτή, υπέρπυκνη κατάσταση που είναι γνωστή ως Big Bang).
Έτσι, από την φύση των πραγμάτων, δεν μπορούμε να παρατηρήσουμε κάτι το οποίο βρίσκεται μακρύτερα από 13,7 δισεκατομμύρια έτη φωτός!!!

Οπότε, αν υπάρχει ένα πολύ μακρινό αντικείμενο ή γεγονός, που να υπήρχε ή να συνέβη πέρα και πριν από την στιγμή του Big Bang, δεν θα μπορέσουμε να το να το παρατηρήσουμε ποτέ, ακόμα κι αν κατασκευάσουμε τα τελειότερα τηλεσκόπια που θα μπορούσαν να υπάρξουν.
Μα, γιατί? Μα, για έναν απλό λόγο.
Διότι οι πρώτες φωτεινές ακτίνες δημιουργήθηκαν ακριβώς μετά την στιγμή του Big Bang και επομένως δεν υπήρχε φως πριν από αυτό για να έρθει κάποτε σε μας και να μας πληροφορήσει για οτιδήποτε (αντικείμενο ή φαινόμενο) υπήρχε πριν από αυτό.

[Αυτή η διαπίστωση μπορεί να είναι ασήμαντη για έναν απλό άνθρωπο όμως είναι πολύ καταθλιπτική για έναν αστροφυσικό.
Για να καταλάβετε την στεναχώρια του, θα μπορούσα να την παρομοιάσω με την κατάσταση ενός ανθρώπου που ζει σε μια θολωμένη κρυστάλλινη σφαίρα, στην μέση ενός ωκεανού, και γνωρίζει ότι η θόλωσή της είναι αιώνια και θα τον εμποδίζει παντοτινά να δει έξω από αυτήν τι υπάρχει και τι συμβαίνει.
Ε ... ακριβώς το ίδιο συναίσθημα "κλειστοφοβίας" νοιώθει και ένας αστροφυσικός όταν διαπιστώνει ότι ποτέ δεν θα μπορέσει να δει τι υπάρχει πέραν από το Σύμπαν του ή να μάθει τι συνέβη πριν την Δημιουργία του]