Χαρτογράφηση του Χωρόχρονου
Μέρος 24
¨Όταν ο Γάλλος μαθηματικός-φυσικός
Pierre-Simon, de Laplace
Pierre-Simon, de Laplace
παρουσίασε στον αυτοκράτορα Ναπολέοντα
το περίφημο βιβλίο του "Ουράνια Μηχανική (Mécanique Céleste)",
ο Αυτοκράτορας έκανε την ακόλουθη παρατήρηση:
«Κύριε, σας προσάπτουν ότι σε αυτό το έργο σας για το Σύμπαν
δεν αναφέρετε ούτε μία φορά τον Θεό!!!!».
«Μεγαλειότατε, δεν προέκυψε ανάγκη να προσφύγω σε αυτή την υπόθεση»,
ήταν η απάντηση του επιστήμονα.
«Πρόκειται, όμως, για μια ωραία υπόθεση, που εξηγεί πολλά πράγματα»,
αντέτεινε, δόλια, ο Αυτοκράτορας,
για να λάβει, όμως, την αποστομωτική απάντηση:
«Αναμφίβολα, εξηγεί τα πάντα.
Δυστυχώς, όμως, δεν μας προσφέρει πρόβλεψη σε τίποτα»!
Όσοι διάβασαν προσεκτικά τα προηγούμενα τρία Μέρη 20, 21, 23 θα κατάλαβαν ότι αυτό που πρέπει να ακολουθήσει είναι το αντίστοιχο του Μέρους 21.
Δηλαδή:
- στο Μέρος 20, η Ευθεία αντιπροσώπευε την "Στατική" (στο Χώρο) συγκέντρωση Ύλης (π.χ. Ηλεκτρικό Φορτίο)
- στο Μέρος 21, η Ευθεία αντιπροσώπευε την "Ρέουσα" (στο Χρόνο) συγκέντρωση Ύλης (π.χ. Ηλεκτρικό Ρεύμα)
Δηλαδή:
- στο Μέρος 20, η Ευθεία αντιπροσώπευε την "Στατική" (στο Χώρο) συγκέντρωση Ύλης (π.χ. Ηλεκτρικό Φορτίο)
- στο Μέρος 21, η Ευθεία αντιπροσώπευε την "Ρέουσα" (στο Χρόνο) συγκέντρωση Ύλης (π.χ. Ηλεκτρικό Ρεύμα)
- στο Μέρος 23, η Ευθεία αντιπροσώπευε την "Στατική" (στο Χώρο) συγκέντρωση Ενέργειας (π.χ. Μαγνητικό Πεδίο)
- οπότε στο Μέρος 24, η Ευθεία θα αντιπροσωπεύει, αναλογικά με τα προηγούμενα, την "Ρέουσα" (στον Χρόνο) συγκέντρωση Ενέργειας (π.χ. Ηλεκτρική Ακτινοβολία).
Εντάξει ...αλλά θα αναρωτηθεί κανείς ποιές θα είναι οι αντίστοιχες στάσεις της Ευθείας, γεωμετρικά, αφού στα προηγούμενα εξαντλήθηκαν όλες??
Μήπως, όμως, δεν εξαντλήθηκαν όλες οι χορευτικές "φιγούρες"?
Μήπως έμειναν κάποιες "στάσεις"?
Εντάξει ...αλλά θα αναρωτηθεί κανείς ποιές θα είναι οι αντίστοιχες στάσεις της Ευθείας, γεωμετρικά, αφού στα προηγούμενα εξαντλήθηκαν όλες??
Μήπως, όμως, δεν εξαντλήθηκαν όλες οι χορευτικές "φιγούρες"?
Μήπως έμειναν κάποιες "στάσεις"?
Ναι ... έμειναν οι "στάσεις" που η χορεύτρια "πέφτει στα πατώματα"
(δηλ. με γεωμετρική αντιστοιχία, πάνω στους άξονες x και y)
(δηλ. με γεωμετρική αντιστοιχία, πάνω στους άξονες x και y)
Πρέπει όμως πρώτα να ξεκαθαριστούν κάποια θέματα ορολογίας.
Πρέπει, δηλαδή, να δώσουμε ονομασίες σε Ευθείες ταυτιζόμενες (ή αλλιώς "ξαπλωμένες") με τους τρείς άξονες x, y, z (ή τις τρείς Διαστάσεις, ορθότερα)
Έχουμε λοιπόν:
- Ευθεία που ταυτίζεται με τον άξονα x, ακριβώς, θα ονομάζεται "Ανατολική" (Eastern)
- Ευθεία που ταυτίζεται με τον άξονα y, ακριβώς, θα ονομάζεται "Βόρεια" (Nortern)
- Ευθεία που ταυτίζεται με τον άξονα z, ακριβώς, θα ονομάζεται "Άνωθεν" (Up)
Επίσης:
- Ευθεία που ταυτίζεται με τον άξονα x, αλλά "βλέπει αντίθετα", θα ονομάζεται "Δυτική" (Western)
- Ευθεία που ταυτίζεται με τον άξονα y, αλλά "βλέπει αντίθετα", θα ονομάζεται "Νότια" (Southern)
- Ευθεία που ταυτίζεται με τον άξονα z, αλλά "βλέπει αντίθετα", θα ονομάζεται "Κάτωθεν" (Down)
 |
| Σύστημα Συντεταγμένων (με το πράσινο χρώμα) με κέντρο Ο ένα οποιοδήποτε σημείο της Επιφανείας της Γης |
Από την σκοπιά της Χορδοθεωρίας, όμως, θα χρειαστεί η εισαγωγή δύο νέων Διαστάσεων
 |
| Στο σχήμα είναι σχεδιασμένες μόνο δύο "στάσεις" - η Ανατολική Ευθεία που ταυτίζεται με τον άξονα x (μόνο το κύριο μέρος της) - η Νότια Ευθεία που ταυτίζεται με τον άξονα y (μόνο το κύριο μέρος της) |
Σε αντιστοιχία λοιπόν με το Μέρος 21 έχουμε
Καθόμαστε στην θέση του "Φυσικού Παρατηρητή" στο σημείο Ο (δηλ. στην αρχή του Συστήματος Συντεταγμένων) και καταγράφουμε τις αλγεβρικές εξισώσεις που θα περιγράφουν τις 4 στάσεις της "αυτόβουλης" Ευθείας (που αντιπροσωπεύει πλέον την Ενέργεια) ως προς τους άξονες.
Υπενθυμίζουμε ότι αναφερόμαστε στην "Επικούρεια Θέαση":
Υπενθυμίζουμε ότι αναφερόμαστε στην "Επικούρεια Θέαση":
1) Βόρεια Ευθεία
Ευθεία που ταυτίζεται με τον άξονα y, ακριβώς.
Ευθεία που ταυτίζεται με τον άξονα y, ακριβώς.
Η αλγεβρική εξίσωση που την περιγράφει είναι:
2) Ανατολική Ευθεία
Ευθεία που ταυτίζεται με τον άξονα x, ακριβώς.
3) Νότια Ευθεία
Ευθεία που ταυτίζεται με τον άξονα y, αλλά "βλέπει αντίθετα".
4) Δυτική Ευθεία
Ευθεία που ταυτίζεται με τον άξονα x, αλλά "βλέπει αντίθετα",
Όλα τα παραπάνω είναι γνωστά από την Αναλυτική Γεωμετρία.
Εδώ τέλειωσε ο ρόλος μας ως "Ανθρώπου-Παρατηρητή".
Η αλγεβρική εξίσωση που την περιγράφει είναι:
Ευθεία που ταυτίζεται με τον άξονα y, αλλά "βλέπει αντίθετα".
Η αλγεβρική εξίσωση που την περιγράφει είναι:
Ευθεία που ταυτίζεται με τον άξονα x, αλλά "βλέπει αντίθετα",
Η αλγεβρική εξίσωση που την περιγράφει είναι:
Ως εδώ τίποτα το καινούργιο.Όλα τα παραπάνω είναι γνωστά από την Αναλυτική Γεωμετρία.
Εδώ τέλειωσε ο ρόλος μας ως "Ανθρώπου-Παρατηρητή".
Τώρα, ακολουθώντας τις διαδικασίες που αναφέραμε στο προηγούμενο, θα σηκωθούμε από την "αρχή Ο" και θα δώσουμε την θέση μας στον "Θεό-Διαχειριστή" που θα δει το "χορόδραμα" της "άβουλης" (πλέον) Ευθείας, από την σκοπιά της Χορδιακής Φυσικής.
Παρατηρώντας προσεκτικότερα τις παραπάνω εξισώσεις βλέπουμε ότι λείπει ένας όρος σε κάθε μία τους (όπως ακριβώς στην περίπτωση της Ύλης στο Μέρος 21)
Εκεί (στο Μέρος 21) το πρόβλημα αυτό αντιμετωπίσθηκε με την εισαγωγή των δύο Χρονικών Διαστάσεων (της Χρονικής (t) και της αντίστροφής της).
Εκεί (στο Μέρος 21) το πρόβλημα αυτό αντιμετωπίσθηκε με την εισαγωγή των δύο Χρονικών Διαστάσεων (της Χρονικής (t) και της αντίστροφής της).
Αυτές, όπως πρέπει να θυμάται ο αναγνώστης, "απαγόρευαν" στην Ευθεία να τμήσει οποιοδήποτε σημείο τους και την τοποθετούσαν παράλληλα στα δεξιά τους (ή αριστερά τους).
Ένας επιπόλαιος μελετητής θα μπορούσε να προτείνει την εκ νέου εισαγωγή τους και πάλι.
Όμως, τώρα, έχουμε να κάνουμε με το ακριβώς ανάποδο θέμα!
Οι δύο Διαστάσεις, που θα εισαχθούν, "υποχρεώνουν" την Ευθεία να τις τμήσει σε όλα τους τα σημεία, δηλαδή με άλλα λόγια, ταυτίζονται μαζί της.
Άρα δεν μπορεί να είναι είναι οι προηγουμένως εισαχθείσες Χρονικές.
Προφανώς, οδηγούμενοι από την Πίστη σε μια (άγνωστη στους πολλούς) ιδιότητα του Θεού, την Παννωθρότητά του, δεν μπορούμε να δεχτούμε αυτήν την αναρμονία της έλλειψής τους.
Περιοριζόμενοι στις δύο πρώτες περιπτώσεις (Βόρεια και Ανατολική Ευθεία),
έχουμε να κάνουμε με μία "κρυμμένη" Διάσταση που, για οποιαδήποτε τιμή της μεταβλητής x,
λαμβάνει την τιμή μηδέν (ο), ώστε να ταυτίζεται με τον άξονα y.
Άρα θα μπορούσαμε, άνετα, να ονομάσουμε την νέα αυτή Διάσταση, "Μηδενική Διάσταση (0)".
Αντίθετα με τις άλλες Διαστάσεις που συναντήσαμε, που είχαν μεταβλητή τιμή, αυτή έχει σταθερή τιμή. Πρόκειται λοιπόν για την πρώτη "σταθερή" Διάσταση.
Έτσι λύσαμε το πρόβλημα για τις δύο πρώτες εξισώσεις.
Τι γίνεται όμως με τις άλλες δύο (την Νότια και την Δυτική)?
Εδώ χρειαζόμαστε μια άλλη παρόμοια Διάσταση που δεν θα "έριχνε", απλά, την "άβουλη" Ευθεία πάνω στον άξονα x (ή τον άξονα y, αντίστοιχα), όπως κάνει η Μηδενική, αλλά θα τον αντέστρεφε επιπλέον.
Τον ρόλο αυτόν παίζει, όπως θα φανεί σε επόμενες συνέχειες, η Φανταστική Μονάδα (i) που εδώ "προάγεται" σε Διάσταση.
Τι ακριβώς κάνει αυτή η νεο-εισαγόμενη Διάσταση?
Εξαφανίζει από το "κάδρο" του Συστήματος Αναφοράς την "άβουλη" Ευθεία, "κρύβοντας" την πίσω από τον άξονα x (ή τον άξονα y)
Ουσιαστικά, θα μπορούσαμε να πούμε ότι και δύο νεο-εισαχθείσες Διαστάσεις ταυτίζουν την Ευθεία με έναν άξονα. Όμως, έχουν και διαφορές:
- η πρώτη, η Μηδενική Διάσταση (0) εκφράζει την τάση της "ανάδυσης" ή της "γέννησης" ή της "δημιουργίας" της Ευθείας από (onto) τον άξονα ενώ
- η δεύτερη, η Φανταστική Διάσταση (i) εκφράζει την τάση της "είσδυσης" ή του "θανάτου" ή της "καταστροφής" της Ευθείας μέσα (into) στον άξονα.
Ακριβέστερα, καθώς η Ευθεία εδώ αντιπροσωπεύει την Ενέργεια,
- η Μηδενική Διάσταση (0) εκφράζει την "εκπομπή" της από τον Χρόνο ενώ
- η Φανταστική Διάσταση (i) εκφράζει την "απορρόφησή" της από τον Χρόνο, αντίστοιχα.
Αν αυτήν την δυνατότητα που τοποθετείται εδώ θεμελιακά στο υπόστρωμα της Γεωμετρίας-Φυσικής την δούμε εξελισσόμενη στην Βιολογία τότε ένας Θεός-Διαχειριστής μπορεί, μέσω αυτών των δύο Διαστάσεων, να προσδίδει (ή να αφαιρεί) Βιολογική Ενέργεια (άρα και Ζωή) στα αντικείμενα του Σύμπαντος, κατά την βούλησή του.
Ας δούμε τώρα πως μετρέπονται, οι παραπάνω 4 εξισώσεις, από την Χορδιακή άποψη.
Υπενθυμίζουμε ότι αναφερόμαστε στην "Στωική Θέαση":
Ένας επιπόλαιος μελετητής θα μπορούσε να προτείνει την εκ νέου εισαγωγή τους και πάλι.
Όμως, τώρα, έχουμε να κάνουμε με το ακριβώς ανάποδο θέμα!
Οι δύο Διαστάσεις, που θα εισαχθούν, "υποχρεώνουν" την Ευθεία να τις τμήσει σε όλα τους τα σημεία, δηλαδή με άλλα λόγια, ταυτίζονται μαζί της.
Άρα δεν μπορεί να είναι είναι οι προηγουμένως εισαχθείσες Χρονικές.
Προφανώς, οδηγούμενοι από την Πίστη σε μια (άγνωστη στους πολλούς) ιδιότητα του Θεού, την Παννωθρότητά του, δεν μπορούμε να δεχτούμε αυτήν την αναρμονία της έλλειψής τους.
Περιοριζόμενοι στις δύο πρώτες περιπτώσεις (Βόρεια και Ανατολική Ευθεία),
έχουμε να κάνουμε με μία "κρυμμένη" Διάσταση που, για οποιαδήποτε τιμή της μεταβλητής x,
λαμβάνει την τιμή μηδέν (ο), ώστε να ταυτίζεται με τον άξονα y.
Άρα θα μπορούσαμε, άνετα, να ονομάσουμε την νέα αυτή Διάσταση, "Μηδενική Διάσταση (0)".
Αντίθετα με τις άλλες Διαστάσεις που συναντήσαμε, που είχαν μεταβλητή τιμή, αυτή έχει σταθερή τιμή. Πρόκειται λοιπόν για την πρώτη "σταθερή" Διάσταση.
Έτσι λύσαμε το πρόβλημα για τις δύο πρώτες εξισώσεις.
Τι γίνεται όμως με τις άλλες δύο (την Νότια και την Δυτική)?
Εδώ χρειαζόμαστε μια άλλη παρόμοια Διάσταση που δεν θα "έριχνε", απλά, την "άβουλη" Ευθεία πάνω στον άξονα x (ή τον άξονα y, αντίστοιχα), όπως κάνει η Μηδενική, αλλά θα τον αντέστρεφε επιπλέον.
Τον ρόλο αυτόν παίζει, όπως θα φανεί σε επόμενες συνέχειες, η Φανταστική Μονάδα (i) που εδώ "προάγεται" σε Διάσταση.
Τι ακριβώς κάνει αυτή η νεο-εισαγόμενη Διάσταση?
Εξαφανίζει από το "κάδρο" του Συστήματος Αναφοράς την "άβουλη" Ευθεία, "κρύβοντας" την πίσω από τον άξονα x (ή τον άξονα y)
Ουσιαστικά, θα μπορούσαμε να πούμε ότι και δύο νεο-εισαχθείσες Διαστάσεις ταυτίζουν την Ευθεία με έναν άξονα. Όμως, έχουν και διαφορές:
- η πρώτη, η Μηδενική Διάσταση (0) εκφράζει την τάση της "ανάδυσης" ή της "γέννησης" ή της "δημιουργίας" της Ευθείας από (onto) τον άξονα ενώ
- η δεύτερη, η Φανταστική Διάσταση (i) εκφράζει την τάση της "είσδυσης" ή του "θανάτου" ή της "καταστροφής" της Ευθείας μέσα (into) στον άξονα.
Ακριβέστερα, καθώς η Ευθεία εδώ αντιπροσωπεύει την Ενέργεια,
- η Μηδενική Διάσταση (0) εκφράζει την "εκπομπή" της από τον Χρόνο ενώ
- η Φανταστική Διάσταση (i) εκφράζει την "απορρόφησή" της από τον Χρόνο, αντίστοιχα.
Αν αυτήν την δυνατότητα που τοποθετείται εδώ θεμελιακά στο υπόστρωμα της Γεωμετρίας-Φυσικής την δούμε εξελισσόμενη στην Βιολογία τότε ένας Θεός-Διαχειριστής μπορεί, μέσω αυτών των δύο Διαστάσεων, να προσδίδει (ή να αφαιρεί) Βιολογική Ενέργεια (άρα και Ζωή) στα αντικείμενα του Σύμπαντος, κατά την βούλησή του.
Ας δούμε τώρα πως μετρέπονται, οι παραπάνω 4 εξισώσεις, από την Χορδιακή άποψη.
Υπενθυμίζουμε ότι αναφερόμαστε στην "Στωική Θέαση":
1) Βόρεια Ευθεία
- Η συνήθης Χωρική Διάσταση (x) τέμνεται από την "άβουλη" Ευθεία (στο σημείο Ο)
- Η Μηδενική Διάσταση (0) (που υποκαθιστά την ελλείπουσα Διάσταση (y)) αναγκάζει την "άβουλη" Ευθεία να ταυτισθεί μαζί της.
- Η συνήθης Χωρική Διάσταση (x) τέμνεται από την "άβουλη" Ευθεία (στο σημείο Ο)
- Η Μηδενική Διάσταση (0) (που υποκαθιστά την ελλείπουσα Διάσταση (y)) αναγκάζει την "άβουλη" Ευθεία να ταυτισθεί μαζί της.
Η αντίστοιχη "πολυδιαστατική" αλγεβρική εξίσωση είναι:
2) Ανατολική Ευθεία
- Η συνήθης Χωρική Διάσταση (y) τέμνεται από την "άβουλη" Ευθεία (στο σημείο Ο)
- Η Μηδενική Διάσταση (0) (που υποκαθιστά την ελλείπουσα Διάσταση (x)) αναγκάζει την "άβουλη" Ευθεία να ταυτισθεί μαζί της.
- Η συνήθης Χωρική Διάσταση (y) τέμνεται από την "άβουλη" Ευθεία (στο σημείο Ο)
- Η Μηδενική Διάσταση (0) (που υποκαθιστά την ελλείπουσα Διάσταση (x)) αναγκάζει την "άβουλη" Ευθεία να ταυτισθεί μαζί της.
Η αντίστοιχη "πολυδιαστατική" αλγεβρική εξίσωση είναι:
3) Νότια Ευθεία
- Η αντίστροφη Χωρική Διάσταση (x) τέμνεται από την "άβουλη" Ευθεία (στο σημείο Ο)
- Η Φανταστική Διάσταση (i) (που υποκαθιστά την ελλείπουσα Διάσταση (y)) αναγκάζει την "άβουλη" Ευθεία να ταυτισθεί μαζί της.
- Η αντίστροφη Χωρική Διάσταση (x) τέμνεται από την "άβουλη" Ευθεία (στο σημείο Ο)
- Η Φανταστική Διάσταση (i) (που υποκαθιστά την ελλείπουσα Διάσταση (y)) αναγκάζει την "άβουλη" Ευθεία να ταυτισθεί μαζί της.
Η αντίστοιχη "πολυδιαστατική" αλγεβρική εξίσωση είναι:
4) Δυτική Ευθεία
- Η αντίστροφη Χωρική Διάσταση (y) τέμνεται από την "άβουλη" Ευθεία (στο σημείο Ο)
- Η Φανταστική Διάσταση (i) (που υποκαθιστά την ελλείπουσα Διάσταση (x)) αναγκάζει την "άβουλη" Ευθεία να ταυτισθεί μαζί της.
- Η αντίστροφη Χωρική Διάσταση (y) τέμνεται από την "άβουλη" Ευθεία (στο σημείο Ο)
- Η Φανταστική Διάσταση (i) (που υποκαθιστά την ελλείπουσα Διάσταση (x)) αναγκάζει την "άβουλη" Ευθεία να ταυτισθεί μαζί της.
Η αντίστοιχη "πολυδιαστατική" αλγεβρική εξίσωση είναι:
Έτσι με την εισαγωγή των νέων Διαστάσεων ο αριθμός τους ανήλθε σε δέκα.
Μένει λοιπόν άλλη μία.
Τελειώνοντας δεν θα αποφύγω το παρακάτω σχόλιο.
Παρατηρώντας, περιδεής, κάποιος, την ακάθεκτη (ασυγκράτητη, κυριολεκτικά) πορεία της Χορδιακής Φυσικής, προς την ενοποίηση των Πάντων σε μία Ενιαία Εξίσωση, και βλέποντας την μεγάλη συμβολή, σε αυτήν την ενοποίηση, της πίστης στην Παννωθρότητα του Θεού,
δεν μπορεί να αποφύγει τις ανακύπτουσες Φιλοσοφικές προεκτάσεις.
Αν δεχθούμε ότι το Σύμπαν δομήθηκε πάνω σε μια τόσο τεράστια "συγκεντρωτικότητα" (Συμμετρία ονομάζεται από την Φυσική) ώστε ένας "άνους" Θεός-Διαχειριστής να μπορεί χειρίζεται, άνετα, τα πάντα με ένα mouse (= ποντίκι), απλώς αλλάζοντας Διαστάσεις στον απλούστατο "αλγόριθμο" του Συστήματος Αναφοράς του,
τότε,
οδηγούμαστε μπροστά σε ανελέητα "κοσμοθεολογικά" ερωτήματα:
- Μήπως αυτή η Πανοκνηρία οδήγησε τον Θεό εκεί που λογικά θα ανέμενε ή Ιατρική?
- Μήπως όταν φθάσουμε (διαμέσου της Επιστήμης) κάποτε στον θρόνο του (δηλ. στην αρχή Ο του Συστήματος Αναφοράς του), συναντήσουμε έναν "Θεό με νόσο Alzheimer" (ή χειρότερα, έναν Νεκρό Θεό)?
- Μήπως αυτή η συνεχής "αποδόμηση" που παρατηρείται στο Σύμπαν ("ρήξη συμμετρίας" σύμφωνα με την ορολογία της Φυσικής) είναι συνέπεια του Θανάτου του?
- Μήπως ο Άνθρωπος (με την εγνωσμένη αλαζονία που τον διακρίνει) πρέπει να φροντίσει, έγκαιρα, για την αντικατάστασή του, πριν η καταστροφική πορεία του Σύμπαντος γίνει μη-αναστρέψιμη?
-----------Μένει λοιπόν άλλη μία.
Τελειώνοντας δεν θα αποφύγω το παρακάτω σχόλιο.
Παρατηρώντας, περιδεής, κάποιος, την ακάθεκτη (ασυγκράτητη, κυριολεκτικά) πορεία της Χορδιακής Φυσικής, προς την ενοποίηση των Πάντων σε μία Ενιαία Εξίσωση, και βλέποντας την μεγάλη συμβολή, σε αυτήν την ενοποίηση, της πίστης στην Παννωθρότητα του Θεού,
δεν μπορεί να αποφύγει τις ανακύπτουσες Φιλοσοφικές προεκτάσεις.
Αν δεχθούμε ότι το Σύμπαν δομήθηκε πάνω σε μια τόσο τεράστια "συγκεντρωτικότητα" (Συμμετρία ονομάζεται από την Φυσική) ώστε ένας "άνους" Θεός-Διαχειριστής να μπορεί χειρίζεται, άνετα, τα πάντα με ένα mouse (= ποντίκι), απλώς αλλάζοντας Διαστάσεις στον απλούστατο "αλγόριθμο" του Συστήματος Αναφοράς του,
τότε,
οδηγούμαστε μπροστά σε ανελέητα "κοσμοθεολογικά" ερωτήματα:
- Μήπως αυτή η Πανοκνηρία οδήγησε τον Θεό εκεί που λογικά θα ανέμενε ή Ιατρική?
- Μήπως όταν φθάσουμε (διαμέσου της Επιστήμης) κάποτε στον θρόνο του (δηλ. στην αρχή Ο του Συστήματος Αναφοράς του), συναντήσουμε έναν "Θεό με νόσο Alzheimer" (ή χειρότερα, έναν Νεκρό Θεό)?
- Μήπως αυτή η συνεχής "αποδόμηση" που παρατηρείται στο Σύμπαν ("ρήξη συμμετρίας" σύμφωνα με την ορολογία της Φυσικής) είναι συνέπεια του Θανάτου του?
- Μήπως ο Άνθρωπος (με την εγνωσμένη αλαζονία που τον διακρίνει) πρέπει να φροντίσει, έγκαιρα, για την αντικατάστασή του, πριν η καταστροφική πορεία του Σύμπαντος γίνει μη-αναστρέψιμη?
Και μην ξεχνάμε και την 11x11 μήτρα της Γενικευμένης Στροφής
(που θα εξηγηθεί αργότερα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου