Χαρτογράφηση του Χωρόχρονου
Μέρος 35
Αθανασία,
ξάπλωσε, χαλάρωσε και περίμενε...
σου 'ρχόμαστε!!
ξάπλωσε, χαλάρωσε και περίμενε...
σου 'ρχόμαστε!!
Ολοκληρώσαμε, στα προηγούμενα, την μελέτη των (4 x 4) + (4 x 4) = 32 Θεμελιωδών Γραμμικών Υλοσχημάτων του Δισδιάστατου Χώρου.
θα ακολουθήσει προφανώς η μελέτη των (4 x 4) + (4 x 4) = 32 Θεμελιωδών Καμπύλων Υλοσχημάτων επίσης του Δισδιάστατου Χώρου.
Και κατόπιν θα προχωρήσουμε στην μελέτη των αντίστοιχων Θεμελιωδών Υλοσχημάτων του Τρισδιάστατου Χώρου.
Ας κάνουμε, λοιπόν, μία ανάπαυλα και ας επικεντρωθούμε στην διαφαινόμενη "Ψηφιακότητα του Χωρόχρονου".
Σύμφωνα με όσα αναφέραμε στο Μέρος 32 διαφαίνεται ότι ίσως ο Κόσμος να είναι ψηφιακός.
Αν λοιπόν, όντως, ο Χωρόχρονος είναι ψηφιακός, και εμείς είμαστε "ολογράμματα" στην οθόνη του "Supercomputer" του "Δημιουργού", τότε ανακύπτει ένα θέμα.
- Ποιό θέμα?
- Όλες οι πληροφορίες για την εξέλιξη του Σύμπαντος πρέπει να προϋπάρχουν (Στωικιστική άποψη)
άρα να είναι αποθηκευμένες.
Κάτι τέτοιο είναι περιττό για έναν Άνθρωπο που σκέφτεται με βάση το Επικούρειο Σύστημα Αναφοράς καθώς για αυτόν όλες οι διεργασίες που γίνονται στο Σύμπαν δεν είναι προκαθορισμένες αλλά τυχαίες (και επομένως δεν υπάρχει "τεφτέρι της Μοίρας", άρα δεν χρειάζεται και "γραφή")
Όμως για την Πολυδιαστατική Φυσική που στηρίζεται στο Στωικιστικό Σύστημα Αναφοράς η αναγκαιότητα της ύπαρξης αποθήκευσης είναι επιβεβλημένη.
- Είπαμε "αποθηκευμένες πληροφορίες"??
- Ναι, αποθηκευμένες.
- Μα αυτό είναι σοβαρό. Ανοίγει νέους ασύλληπτους δρόμους.
Η αποθήκευση των πληροφοριών, όπως αντιλαμβάνεται ο καθένας, προϋποθέτει να υπάρχουν "λέξεις" που να αναπαριστούν εντολές κλπ, δηλαδή κάτι αντίστοιχο με τον Γενετικό Κώδικα του DNA.
- Λέξεις? Μα οι λέξεις για να συγκροτηθούν απαιτούν "Αλφάβητο"!
Όμως, ποιό είναι το Αλφάβητο?
Πριν ψάξουμε για Αλφάβητα ας σκεφτούμε απλά.
Το αλφάβητο δεν είναι θεμελιώδες σύστημα κωδικοποίησης και επικοινωνίας. Χρησιμοποιείται απλά από τον Ανθρώπινο Εγκέφαλο επειδή αυτός παρουσιάζει βραδύτητα στην επεξεργασία μαθηματικών πράξεων.
Το θεμελιώδες σύστημα επικοινωνίας και κωδικοποίησης της Πληροφορίας είναι το Σύστημα Αρίθμησης.
Το computer χρησιμοποιώντας το απλούστερο Σύστημα Αρίθμησης (το δυαδικό) δημιούργησε ολόκληρο Εικονικό Κόσμο.
Άρα, αυτό που ψάχνουμε είναι το Σύστημα Αρίθμησης με το οποίο είναι γραμμένες οι πληροφορίες του Σύμπαντος.
Ας δούμε τα 4 χρησιμοποιούμενα Συστήματα Αρίθμησης που χρησιμοποιούνται σήμερα.
1) Ο Άνθρωπος, συνήθως, χρησιμοποιεί το Δεκαδικό Σύστημα (με 10 στοιχεία) ορμώμενος, ενστικτωδώς, από τα δέκα δάκτυλά του. Δεν είναι "φυσικό ψηφιακό" Σύστημα. Τα "φυσικά ψηφιακά" Συστήματα χρησιμοποιούν δυνάμεις του 2. (Οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν πενταδικό, δηλ. τα δάκτυλα μόνο του ενός χεριού)
2) Το Computer χρησιμοποιεί το Δυαδικό Σύστημα (με 21 ψηφία) καθώς στηρίζεται στην Ροή του Ρεύματος (Μη-Ροή = 0, Ροή = 1). (Επίσης, η Ζωή χρησιμοποιεί το Δυαδικό Σύστημα στηριζόμενη στα ζεύγη των Χημικών οργανικών βάσεων Αδενίνης-Θυμίνης (= 1) και Γουανίνης-Κυτοσίνης (=2) )
3) Οι προγραμματιστές προκειμένου να συνεννοούνται με το computer, δημιούργησαν άλλα δύο ψηφιακά Συστήματα Αρίθμησης, το Οκταδικό (με 23 ψηφία) και το Δεκαεξαδικό (με 24 ψηφία).
Τι παρατηρούμε?
Ότι για την δημιουργία ενός Συστήματος Αρίθμησης, ο καθένας χρησιμοποιεί ότι έχει "πρόχειρο"
π.χ.
- δάκτυλα, ο Άνθρωπος,
- χημικές βάσεις, η Ζωή,
- διέλευση Ηλεκτρικού Ρεύματος, το Computer.
Όμως, τι θα μπορούσε νάχει "πρόχειρο" ο Δημιουργός του Σύμπαντος???
- Έλα ντε? τι?
- Μα θα μπούμε πάλι μέσα στο "Μυαλό του Δημιουργού? Δεν είναι ιεροσυλία?
- Είναι. Αλλά τι άλλο να κάνουμε?
Τι άλλο, λοιπόν, είχε στην διάθεσή του ο Δημιουργός όταν ξεκίνησε να δημιουργεί το Σύμπαν?
Τίποτα άλλο εκτός από τα τα 128 ( = 27 ) Θεμελιώδη Υλοσχήματα (δηλ. Ευθείες και Καμπύλες που περιγράψαμε και θα συνεχίσουμε να περιγράφουμε)
Αυτά είχε "πρόχειρα", αυτά χρησιμοποίησε.
Δηλαδή, εδώ βρισκόμαστε μπροστά σε ένα "Γεωμετρικό Αλφάβητο" ή σε ένα γεωμετρικό συμπαντικό DNA!
"Γεωμετρικό Σύστημα Αρίθμησης"! Σας κάνει εντύπωση?
Κι όμως, δεν είναι μόνον ο Δημιουργός του Σύμπαντος που είχε αυτήν την έμπνευση.
Παρόμοια σκέφτηκαν κι άλλοι.
π.χ. οι Κρήτες.
Αυτοί χρησιμοποίησαν ένα Μοναδαϊκό Σύστημα Αρίθμησης (όχι Δυαδικό) όπου το μοναδικό γράμμα-ψηφίο ήταν η "παχιά" ευθεία!
π.χ. οι Μάγιας
Αυτοί χρησιμοποίησαν Δυαδικό Σύστημα με ψηφία τα δύο Γραμμικά Σχήματα (δηλ. την ευθεία και το σημείο)
π.χ. οι Σουμέριοι
Αυτοί ήταν οι πιο προχωρημένοι. Χρησιμοποίησαν Δυαδικό Σύστημα με τα δύο Θεμελιώδη Σχήματα (δηλ. την ευθεία και την καμπύλη). Ουσιαστικά, πλησίασαν υπερβολικά το αναφερθέν εδώ Συμπαντικό Σύστημα (καθώς χρησιμοποίησαν μεν μόνον 2 από τα 128 "ψηφία" του, καθώς δεν γνώριζαν βέβαια Πολυδιαστατική Γεωμετρία, αλλά τα βασικότερα)
Διαφαίνεται, λοιπόν, από την Πολυδιαστατική Γεωμετρία ότι το "δικό μας" Τοπικό Σύμπαν" χρησιμοποιεί αυτό το "Αλφάβητο". Αυτό είναι κάπως σαν υπογραφή (ή ταυτότητα) για το Σύμπαν. Άλλα Σύμπαντα, προφανώς έχουν τα δικά τους "Αλφάβητα".
Ωραία μέχρι εδώ. Αν έχουν έτσι τα πράγματα, τότε όλη η Πληροφορία για την Εξέλιξη του Σύμπαντος είναι ήδη "γραμμένη" και αποθηκευμένη.
Ας προχωρήσουμε τώρα στο "ψητό".
Αν όλη η Πληροφορία είναι προ-"γραμμένη" τότε θα έχει καταγραφεί και η πορεία στον χρόνο κάθε όντος.
Ας εστιάσουμε σε αυτό το σημείο.
Τι σημαίνει "φθορά στον χρόνο"?
Σημαίνει "απορρύθμιση της τάξης" που επικρατεί στην δομή ενός όντος (ενόργανου ή ανόργανου) εξ αιτίας:
- "εγγενών" μικρο-ατελειών που προϋπήρχαν και μεγιστοποιήθηκαν με την πάροδο του χρόνου ή
- "επίκτητων" δυσμορφιών και δυλειτουργιών που προκλήθηκαν από το Περιβάλλον (π.χ. ασθένειες) στην πορεία του χρόνου
Ας γίνουμε πιο συγκεκριμένοι εστιάζοντας στον άνθρωπο.
- Τι προκαλεί το Γήρας?
- Ο εκφυλισμός κυττάρων, θα πει η Βιολογία-Κυτταρολογία.
- Σωστά, αλλά που οφείλεται αυτός?
- Στις μικρο-ατέλειες στην δομή και διάταξη των μορίων και των ατόμων, θα πει η Χημεία και η Μοριακή Φυσική.
Αν θέλουμε όμως καλύτερη κατανόηση πρέπει να προχωρήσουμε βαθύτερα.
- Τι είναι αυτό που προκαλεί αποδιοργάνωση των ατομικών και σωματιδιακών δομών?
- Είναι το φαινόμενο που ονομάζεται "θραύση συμμετρίας", θα πει η Φυσική.
Έχουμε με την πάροδο του χρόνου μία συνεχή μείωση συμμετρίας (αλλά και της πληροφορίας) στο εσωτερικό των κυττάρων.
Επομένως, όλοι οι εκφυλισμοί (εγγενείς και επίκτητοι) των κυττάρων οφείλονται στις αναρίθμητες "θραύσεις συμμετρίας" οι οποίες, όμως, είναι καταγεγραμμένες και προκαθορισμένες ψηφιακά.
Εδώ έρχεται, λοιπόν, η Στωικιστική θέαση της Πολυδιαστατικής Φυσικής.
Ας δούμε ξανά τα σχήματα που έχουμε παραθέσει στο Μέρος 08
Ποιό σχήμα θα μπορούσε να θεωρηθεί "τέλειο"?
Προφανώς η Σφαίρα (στον Τρισδιάστατο Χώρο) και ο Κύκλος (στον Δισδιάστατο Χώρο).
Τι είναι όλα τα άλλα? "Αλλοιωμένες παραλλαγές" τους.
Το ίδιο αντίστοιχα με τις Ευθείες.
Η "τέλεια" είναι η Ανακλινής Ευθεία στο 1ο Τεταρτημόριο (που είναι το μόνο Γραμμικό Υλοσχήμα που συμφωνούν οι εξισώσεις των δύο Συστημάτων Αναφοράς) την οποία μελετήσαμε στο Μέρος 20.
- Και οι άλλες 15, τι είναι?
- "Αλλοιωμένες παραλλαγές" της.
Ας δούμε την ψηφιακή τους αναπαράσταση.
Ποια λοιπόν είναι η αντιστοιχία?
Το "τέλειο" (ή απόλυτα ακμαίο, "ευειδές" και "υγιές") σχήμα (με την μέγιστη πληροφορία) κωδικοποιείται στον ψηφιακό αριθμό "1111" και τα άλλα κωδικοποιούνται ενδιάμεσα μέχρι να φθάσουμε στο "ατελέστατο" (ή "νεκρό") σχήμα (με την ελάχιστη πληροφορία) με τον ψηφιακό αριθμό "0000"
Έτσι, έχουμε μία νέα οπτική γωνία των 16 "Ευθειών" (Ενδοκλινών, Ημικλινών και Εξωκλινών) που παρουσιάσαμε ως τώρα.
Μόνο μία η πρώτη, η Κατακλινής, είναι η απόλυτα "εύμορφη" και "υγιής".
Οι άλλες 15 είναι "δύσμορφες" ή "ασθενείς".
Αυτό έχει την προφανή συνέπεια ότι αν κωδικοποιηθεί ψηφιακά η ύπαρξη και η πορεία ενός όντος (π.χ. κυττάρου) τότε η "ακμή" του θα αντιστοιχεί στον ψηφιακό αριθμό "1111", ο θάνατος στον "0000" ενώ οι ασθένειες, αστοχίες, δυσμορφίες, δυσλειτουργίες θα αντιστοιχούν σε κάποιους από τους ενδιάμεσους αριθμούς.
Απλά υπενθυμίζουμε ότι:
2128 = 340.282.366.920.938.463.463.374.607.431.768.211.456
Επομένως, η "ψηφιακή ίαση" μιας ασθένειας ή δυσμορφίας είναι πρακτικά αδύνατη από τους Ανθρώπους, (ακόμη κι αν διέθεταν πρόσβαση στο supercomputer του Δημιουργού)
Όμως, υπάρχει ελπίδα ... και μάλιστα για το υπέρτατο.
Στα Μαθηματικά και στην Φυσική υπάρχει ένας Επιστημονικός Κλάδος που λέγεται Βελτιστοποίηση (optimization)
Σύμφωνα με αυτήν μπορεί να αδυνατούμε να προσδιορίσουμε αναλυτικά το κάθε σημείο ενός Σχήματος (άρα, αντίστοιχα και μία συγκεκριμένη ασθένεια του όντος που αντιπροσωπεύει) αλλά μπορούμε κάλλιστα να προσδιορίσουμε άμεσα το "άριστο σημείο" του.
Η μέθοδος εφαρμόζεται και στον Προγραμματισμό Υπολογιστών.
Ένα πρόγραμμα επομένως μπορεί, πάντα, να περιέχει άμεσα την δυνατότητα βελτιστοποίησης.
Τι σημαίνει αυτό στην περίπτωσή μας?
Ότι μπορεί η "ψηφιακή ίαση" μιας συγκεκριμένης ασθένειας ή δυσμορφίας να αποτελεί ψηφιακά μια απίστευτα χρονοβόρα διαδικασία αλλά η ανεύρεση της "θέσης ακμής (δηλ. ευμορφίας και υγείας)" είναι άμεση.
Σε τι αντιστοιχεί αυτή η θέση στην περίπτωσή μας το αναφέραμε. Είναι η θέση που όλες οι "128άδες" έχουν τιμές 1 για όλα τα bits τους (και επομένως τα Υλοσχήματα λαμβάνουν την τέλεια εύμορφη μορφή τους).
Είναι δηλ. σαν να κάνουμε "format και επανεγκατάσταση λογισμικού" στο προσβεβλημένο από ιούς computer μας.
Δηλαδή, μπορεί να είναι δύσκολο ή αδύνατο να θεραπεύσουμε την δυσλειτουργία ενός υπολογιστή, εξ αιτίας μίας προσβολής, και να βρούμε ποιός ιός την προκάλεσε αλλά με την διαδικασία αυτή επαναφέρουμε την "τέλεια κατάσταση" χωρίς καμία "ιατρική" γνώση.
Θα μου πείτε ωραία όλα αυτά. Έστω ότι έτσι είναι. Δηλαδή, ολόκληρη πληροφορία για την εξελικτική πορεία του κάθε όντος (π.χ. ανθρώπου) θα είναι σε αποθηκευμένη σε ψηφιακή μορφή.
Όμως, με την "Πρόσβαση" τι γίνεται?
Που, δηλαδή, βρίσκεται καταγεγραμμένη όλη αυτή η Πληροφορία του Σύμπαντος (και επομένως και του κάθε όντος μέσα σε αυτό), ώστε να παρέμβουμε και να αναβαθμίσουμε το "λογισμικό" του?
Που αλλού? Στο Στωικιστικό Σύστημα Αναφοράς. Δηλαδή, στο "zenith" της προ-παρουσιασθείσας εικόνας. (Εκεί είναι και το "super-computer" του Δημιουργού).
- Τώρα σωθήκαμε, θα πει κάποιος.
Υπάρχει, δηλαδή, δυνατότητα
- να βγούμε έξω από τον Τρισδιάστατο Χώρο μας,
- να πλεύσουμε στον Πολυχώρο,
- να πάμε στο σημείο "zenith" και
- να βρούμε το Στωικιστικό Σύστημα Αναφοράς,
- να επέμβουμε στο super-computer του Δημιουργού και
- να ανα-προγραμματίσουμε το αρχείο (file) που αφορά την οντότητά μας???
Την ίδια ερώτηση θα μπορούσε να απευθύνει κάποιος στον Ερατοσθένη (Μέρος 17).
- Θα είχε ποτέ πρόσβαση να πάει στο κέντρο της Γης και να μετρήσει την επίκεντρη γωνία ώστε να βρει την ακτίνα της?
Όχι, βέβαια. Αλλά τα δύσκολα θέλουν τρόπο, όχι κόπο.
Ο Ερατοσθένης χρησιμοποίησε ένα παράθυρο, το Θερινό Ηλιοστάσιο
Άρα, και εμείς χρειαζόμαστε ένα "παράθυρο".
- Υπάρχει?
- Ναι, υπάρχει.
Αν ο Κόσμος ήταν Κλασσικός (δηλ. ακολουθούσε τους νόμους της Κλασσικής Φυσικής)
θα ήμασταν άτυχοι.
Όμως, ο Κόσμος είναι Κβαντικός (δηλ. ακολουθεί τους νόμους της Κβαντικής Φυσικής) και
είμαστε τυχεροί.
Σύμφωνα με την Κβαντική Φυσική, ο Χωρόχρονος έχει "ρωγμές".
Η κάθε ρωγμή του Χωρόχρονου λοιπόν έχει όνομα και λέγεται "Χρόνος Planck".
Ο Χρόνος Planck (t) ισούται με t = 5.39 × 10-44 sec.
Τι γίνεται τότε?
Τότε το Επικούρειο Σύστημα Αναφοράς ταυτίζεται με το Στωικιστικό Σύστημα Αναφοράς!
Αυτό είναι το δικό μας "παράθυρο".
Άρα, δεν χρειάζεται να βγούμε από τον Τρισδιάστατο Χώρο μας.
Απλά, χρειάζεται να γίνουμε περισσότερο "ταχείς" ώστε μέσα σε αυτό το ελάχιστο χρονικό κλάσμα να προλάβουμε να κάνουμε το προειρηθέν "optimization" στον ψηφιακό κώδικα που καθορίζει την οντότητά μας.
Άρα, αυτόματα θα ξανα-επιστρέφουμε στην νεανική ακμή μας.
Και όταν η φθορά μας γίνεται απειλητική, πάλι θα επαναλαμβάνουμε την διαδικασία της αναβάθμισης.
Πρακτικά, θα έχουμε κερδίσει την Αθανασία.
(Αυτό, βέβαια, θα είναι καθαρή "κλοπή" σε βάρος του Θεού και του Σύμπαντος,
αλλά άμα είσαι Έλλην ...ε ... είσαι στο στοιχείο σου)
Και μετά?
Ε ... και μετά ....θα έχουμε όλο τον καιρό ..."να φέρουμε τον Κόσμο στα μέτρα μας"!
----------
Επίλογος:
Όλα τα παραπάνω αποτελούν μία βιαστική και πρόχειρη υπεραπλούστευση μιας πολύπλοκης Επιστημονικής Διαδικασίας.
Όμως, δείχνουν σαφέστατα τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει η Επιστήμη ώστε ο Άνθρωπος να κάνει κτήμα του την Αθανασία.
Θα επανέλθουμε εν καιρώ, με περισσότερες λεπτομέρειες και διευκρινήσεις.
-----------
θα ακολουθήσει προφανώς η μελέτη των (4 x 4) + (4 x 4) = 32 Θεμελιωδών Καμπύλων Υλοσχημάτων επίσης του Δισδιάστατου Χώρου.
Και κατόπιν θα προχωρήσουμε στην μελέτη των αντίστοιχων Θεμελιωδών Υλοσχημάτων του Τρισδιάστατου Χώρου.
Ας κάνουμε, λοιπόν, μία ανάπαυλα και ας επικεντρωθούμε στην διαφαινόμενη "Ψηφιακότητα του Χωρόχρονου".
 |
Brigitte Bardot Then and Now (Παρελθόν και Μέλλον) Μπορεί, άραγε, η Πολυδιαστατική Φυσική να "θεραπεύσει" την "μοιραία" φθίση των όντων??? |
Αν λοιπόν, όντως, ο Χωρόχρονος είναι ψηφιακός, και εμείς είμαστε "ολογράμματα" στην οθόνη του "Supercomputer" του "Δημιουργού", τότε ανακύπτει ένα θέμα.
- Ποιό θέμα?
- Όλες οι πληροφορίες για την εξέλιξη του Σύμπαντος πρέπει να προϋπάρχουν (Στωικιστική άποψη)
άρα να είναι αποθηκευμένες.
Κάτι τέτοιο είναι περιττό για έναν Άνθρωπο που σκέφτεται με βάση το Επικούρειο Σύστημα Αναφοράς καθώς για αυτόν όλες οι διεργασίες που γίνονται στο Σύμπαν δεν είναι προκαθορισμένες αλλά τυχαίες (και επομένως δεν υπάρχει "τεφτέρι της Μοίρας", άρα δεν χρειάζεται και "γραφή")
Όμως για την Πολυδιαστατική Φυσική που στηρίζεται στο Στωικιστικό Σύστημα Αναφοράς η αναγκαιότητα της ύπαρξης αποθήκευσης είναι επιβεβλημένη.
- Είπαμε "αποθηκευμένες πληροφορίες"??
- Ναι, αποθηκευμένες.
- Μα αυτό είναι σοβαρό. Ανοίγει νέους ασύλληπτους δρόμους.
Η αποθήκευση των πληροφοριών, όπως αντιλαμβάνεται ο καθένας, προϋποθέτει να υπάρχουν "λέξεις" που να αναπαριστούν εντολές κλπ, δηλαδή κάτι αντίστοιχο με τον Γενετικό Κώδικα του DNA.
- Λέξεις? Μα οι λέξεις για να συγκροτηθούν απαιτούν "Αλφάβητο"!
Όμως, ποιό είναι το Αλφάβητο?
Το αλφάβητο δεν είναι θεμελιώδες σύστημα κωδικοποίησης και επικοινωνίας. Χρησιμοποιείται απλά από τον Ανθρώπινο Εγκέφαλο επειδή αυτός παρουσιάζει βραδύτητα στην επεξεργασία μαθηματικών πράξεων.
Το θεμελιώδες σύστημα επικοινωνίας και κωδικοποίησης της Πληροφορίας είναι το Σύστημα Αρίθμησης.
Το computer χρησιμοποιώντας το απλούστερο Σύστημα Αρίθμησης (το δυαδικό) δημιούργησε ολόκληρο Εικονικό Κόσμο.
Άρα, αυτό που ψάχνουμε είναι το Σύστημα Αρίθμησης με το οποίο είναι γραμμένες οι πληροφορίες του Σύμπαντος.
Ας δούμε τα 4 χρησιμοποιούμενα Συστήματα Αρίθμησης που χρησιμοποιούνται σήμερα.
 |
| Binary = Σύστημα (με 2 στοιχεία) Octal = Σύστημα (με 8 στοιχεία) Decimal = Σύστημα (με 10 στοιχεία) Hexadecimal = Δεκαεξαδικό Σύστημα (με 16 στοιχεία) |
2) Το Computer χρησιμοποιεί το Δυαδικό Σύστημα (με 21 ψηφία) καθώς στηρίζεται στην Ροή του Ρεύματος (Μη-Ροή = 0, Ροή = 1). (Επίσης, η Ζωή χρησιμοποιεί το Δυαδικό Σύστημα στηριζόμενη στα ζεύγη των Χημικών οργανικών βάσεων Αδενίνης-Θυμίνης (= 1) και Γουανίνης-Κυτοσίνης (=2) )
3) Οι προγραμματιστές προκειμένου να συνεννοούνται με το computer, δημιούργησαν άλλα δύο ψηφιακά Συστήματα Αρίθμησης, το Οκταδικό (με 23 ψηφία) και το Δεκαεξαδικό (με 24 ψηφία).
Τι παρατηρούμε?
Ότι για την δημιουργία ενός Συστήματος Αρίθμησης, ο καθένας χρησιμοποιεί ότι έχει "πρόχειρο"
π.χ.
- δάκτυλα, ο Άνθρωπος,
- χημικές βάσεις, η Ζωή,
- διέλευση Ηλεκτρικού Ρεύματος, το Computer.
Όμως, τι θα μπορούσε νάχει "πρόχειρο" ο Δημιουργός του Σύμπαντος???
- Έλα ντε? τι?
- Μα θα μπούμε πάλι μέσα στο "Μυαλό του Δημιουργού? Δεν είναι ιεροσυλία?
- Είναι. Αλλά τι άλλο να κάνουμε?
Τι άλλο, λοιπόν, είχε στην διάθεσή του ο Δημιουργός όταν ξεκίνησε να δημιουργεί το Σύμπαν?
Τίποτα άλλο εκτός από τα τα 128 ( = 27 ) Θεμελιώδη Υλοσχήματα (δηλ. Ευθείες και Καμπύλες που περιγράψαμε και θα συνεχίσουμε να περιγράφουμε)
Αυτά είχε "πρόχειρα", αυτά χρησιμοποίησε.
Δηλαδή, εδώ βρισκόμαστε μπροστά σε ένα "Γεωμετρικό Αλφάβητο" ή σε ένα γεωμετρικό συμπαντικό DNA!
"Γεωμετρικό Σύστημα Αρίθμησης"! Σας κάνει εντύπωση?
Κι όμως, δεν είναι μόνον ο Δημιουργός του Σύμπαντος που είχε αυτήν την έμπνευση.
Παρόμοια σκέφτηκαν κι άλλοι.
π.χ. οι Κρήτες.
Αυτοί χρησιμοποίησαν ένα Μοναδαϊκό Σύστημα Αρίθμησης (όχι Δυαδικό) όπου το μοναδικό γράμμα-ψηφίο ήταν η "παχιά" ευθεία!
π.χ. οι Μάγιας
Αυτοί χρησιμοποίησαν Δυαδικό Σύστημα με ψηφία τα δύο Γραμμικά Σχήματα (δηλ. την ευθεία και το σημείο)
π.χ. οι Σουμέριοι
Αυτοί ήταν οι πιο προχωρημένοι. Χρησιμοποίησαν Δυαδικό Σύστημα με τα δύο Θεμελιώδη Σχήματα (δηλ. την ευθεία και την καμπύλη). Ουσιαστικά, πλησίασαν υπερβολικά το αναφερθέν εδώ Συμπαντικό Σύστημα (καθώς χρησιμοποίησαν μεν μόνον 2 από τα 128 "ψηφία" του, καθώς δεν γνώριζαν βέβαια Πολυδιαστατική Γεωμετρία, αλλά τα βασικότερα)
Διαφαίνεται, λοιπόν, από την Πολυδιαστατική Γεωμετρία ότι το "δικό μας" Τοπικό Σύμπαν" χρησιμοποιεί αυτό το "Αλφάβητο". Αυτό είναι κάπως σαν υπογραφή (ή ταυτότητα) για το Σύμπαν. Άλλα Σύμπαντα, προφανώς έχουν τα δικά τους "Αλφάβητα".
Ωραία μέχρι εδώ. Αν έχουν έτσι τα πράγματα, τότε όλη η Πληροφορία για την Εξέλιξη του Σύμπαντος είναι ήδη "γραμμένη" και αποθηκευμένη.
Ας προχωρήσουμε τώρα στο "ψητό".
Αν όλη η Πληροφορία είναι προ-"γραμμένη" τότε θα έχει καταγραφεί και η πορεία στον χρόνο κάθε όντος.
Ας εστιάσουμε σε αυτό το σημείο.
Τι σημαίνει "φθορά στον χρόνο"?
Σημαίνει "απορρύθμιση της τάξης" που επικρατεί στην δομή ενός όντος (ενόργανου ή ανόργανου) εξ αιτίας:
- "εγγενών" μικρο-ατελειών που προϋπήρχαν και μεγιστοποιήθηκαν με την πάροδο του χρόνου ή
- "επίκτητων" δυσμορφιών και δυλειτουργιών που προκλήθηκαν από το Περιβάλλον (π.χ. ασθένειες) στην πορεία του χρόνου
 |
| Andress Ursula Then and Now (Παρελθόν και Μέλλον) |
- Τι προκαλεί το Γήρας?
- Ο εκφυλισμός κυττάρων, θα πει η Βιολογία-Κυτταρολογία.
- Σωστά, αλλά που οφείλεται αυτός?
- Στις μικρο-ατέλειες στην δομή και διάταξη των μορίων και των ατόμων, θα πει η Χημεία και η Μοριακή Φυσική.
 |
Clnt Eastwood Then and Now (Παρελθόν και Μέλλον) |
- Τι είναι αυτό που προκαλεί αποδιοργάνωση των ατομικών και σωματιδιακών δομών?
- Είναι το φαινόμενο που ονομάζεται "θραύση συμμετρίας", θα πει η Φυσική.
Έχουμε με την πάροδο του χρόνου μία συνεχή μείωση συμμετρίας (αλλά και της πληροφορίας) στο εσωτερικό των κυττάρων.
Επομένως, όλοι οι εκφυλισμοί (εγγενείς και επίκτητοι) των κυττάρων οφείλονται στις αναρίθμητες "θραύσεις συμμετρίας" οι οποίες, όμως, είναι καταγεγραμμένες και προκαθορισμένες ψηφιακά.
 |
Σύμφωνα με την Θερμοδυναμική το δοχείο περιέχει μεγαλύτερο όγκο πληροφορίας όταν είναι ανέπαφο. (Επειδή περιέχει την πληροφορία για όλους τους δυνατούς τρόπους διάσπασης) Όταν σπάσει περιέχει ένα ελάχιστο ποσοστό της αρχικής πληροφορίας ( καθόσον φέρει πλέον μόνον την πληροφορία του συγκεκριμένου επιλεχθέντος τρόπου θραύσης ) |
Ας δούμε ξανά τα σχήματα που έχουμε παραθέσει στο Μέρος 08
Ποιό σχήμα θα μπορούσε να θεωρηθεί "τέλειο"?
Προφανώς η Σφαίρα (στον Τρισδιάστατο Χώρο) και ο Κύκλος (στον Δισδιάστατο Χώρο).
Τι είναι όλα τα άλλα? "Αλλοιωμένες παραλλαγές" τους.
Το ίδιο αντίστοιχα με τις Ευθείες.
Η "τέλεια" είναι η Ανακλινής Ευθεία στο 1ο Τεταρτημόριο (που είναι το μόνο Γραμμικό Υλοσχήμα που συμφωνούν οι εξισώσεις των δύο Συστημάτων Αναφοράς) την οποία μελετήσαμε στο Μέρος 20.
- Και οι άλλες 15, τι είναι?
- "Αλλοιωμένες παραλλαγές" της.
Ας δούμε την ψηφιακή τους αναπαράσταση.
 |
Οι αντιστοιχίες αριθμών στα 3 Συστήματα Αρίθμησης. α) Δυαδικό β) Δεκαεξαδικό γ) Δεκαδικό |
Ποια λοιπόν είναι η αντιστοιχία?
Το "τέλειο" (ή απόλυτα ακμαίο, "ευειδές" και "υγιές") σχήμα (με την μέγιστη πληροφορία) κωδικοποιείται στον ψηφιακό αριθμό "1111" και τα άλλα κωδικοποιούνται ενδιάμεσα μέχρι να φθάσουμε στο "ατελέστατο" (ή "νεκρό") σχήμα (με την ελάχιστη πληροφορία) με τον ψηφιακό αριθμό "0000"
Έτσι, έχουμε μία νέα οπτική γωνία των 16 "Ευθειών" (Ενδοκλινών, Ημικλινών και Εξωκλινών) που παρουσιάσαμε ως τώρα.
Μόνο μία η πρώτη, η Κατακλινής, είναι η απόλυτα "εύμορφη" και "υγιής".
Οι άλλες 15 είναι "δύσμορφες" ή "ασθενείς".
Αυτό έχει την προφανή συνέπεια ότι αν κωδικοποιηθεί ψηφιακά η ύπαρξη και η πορεία ενός όντος (π.χ. κυττάρου) τότε η "ακμή" του θα αντιστοιχεί στον ψηφιακό αριθμό "1111", ο θάνατος στον "0000" ενώ οι ασθένειες, αστοχίες, δυσμορφίες, δυσλειτουργίες θα αντιστοιχούν σε κάποιους από τους ενδιάμεσους αριθμούς.
Με πιθανό δεδομένο ότι το Σύμπαν είναι ένα απόλυτα ψηφιακό δημιούργημα του Χωρόχρονου,
τότε ενδεχομένως να συνίσταται (όπως προ-αναφέραμε στο Μέρος 32) από τους συνδυασμούς των 2128 διαφορετικών όντων και οντοτήτων
τότε ενδεχομένως να συνίσταται (όπως προ-αναφέραμε στο Μέρος 32) από τους συνδυασμούς των 2128 διαφορετικών όντων και οντοτήτων
(Άλλα Σύμπαντα που έχουν διαφορετική "ψηφιοποίηση", προφανώς θα έχουν διαφορετικό πλήθος Θεμελιωδών Υλοσχημάτων και επομένων και οντοτήτων)
Απλά υπενθυμίζουμε ότι:
2128 = 340.282.366.920.938.463.463.374.607.431.768.211.456
Ουσιαστικά, λοιπόν, το να ψάχνει μέσα στο τεράστιο αυτό πλήθος, ποιό bit σε ποιά "128άδα" είναι σπασμένο (δηλ 0) ή αλλιώς ανενεργό και έτσι αποτελεί την αιτία μίας ασθένειας ή δυσμορφίας ή δυσλειτουργίας σε ένα ον είναι, προφανέστατα, σαν ψάχνει "ψύλλους στα άχυρα".
 |
Ψηφιακή αποθήκευση Πληροφορίας σε bits 0,1 (Άντε κάποιος να βρει άκρη ποιό bit πρέπει να μετατραπεί από 0 σε 1 ώστε να διορθώσει ένα πρόβλημα) |
Όμως, υπάρχει ελπίδα ... και μάλιστα για το υπέρτατο.
Στα Μαθηματικά και στην Φυσική υπάρχει ένας Επιστημονικός Κλάδος που λέγεται Βελτιστοποίηση (optimization)
Σύμφωνα με αυτήν μπορεί να αδυνατούμε να προσδιορίσουμε αναλυτικά το κάθε σημείο ενός Σχήματος (άρα, αντίστοιχα και μία συγκεκριμένη ασθένεια του όντος που αντιπροσωπεύει) αλλά μπορούμε κάλλιστα να προσδιορίσουμε άμεσα το "άριστο σημείο" του.
 |
| Βελτιστοποίηση Παραβολοειδούς. Το ερυθρό σημείο στο ανώτατο μέρος του είναι το βέλτιστο. |
Ένα πρόγραμμα επομένως μπορεί, πάντα, να περιέχει άμεσα την δυνατότητα βελτιστοποίησης.
Τι σημαίνει αυτό στην περίπτωσή μας?
Ότι μπορεί η "ψηφιακή ίαση" μιας συγκεκριμένης ασθένειας ή δυσμορφίας να αποτελεί ψηφιακά μια απίστευτα χρονοβόρα διαδικασία αλλά η ανεύρεση της "θέσης ακμής (δηλ. ευμορφίας και υγείας)" είναι άμεση.
Σε τι αντιστοιχεί αυτή η θέση στην περίπτωσή μας το αναφέραμε. Είναι η θέση που όλες οι "128άδες" έχουν τιμές 1 για όλα τα bits τους (και επομένως τα Υλοσχήματα λαμβάνουν την τέλεια εύμορφη μορφή τους).
Είναι δηλ. σαν να κάνουμε "format και επανεγκατάσταση λογισμικού" στο προσβεβλημένο από ιούς computer μας.
Δηλαδή, μπορεί να είναι δύσκολο ή αδύνατο να θεραπεύσουμε την δυσλειτουργία ενός υπολογιστή, εξ αιτίας μίας προσβολής, και να βρούμε ποιός ιός την προκάλεσε αλλά με την διαδικασία αυτή επαναφέρουμε την "τέλεια κατάσταση" χωρίς καμία "ιατρική" γνώση.
Θα μου πείτε ωραία όλα αυτά. Έστω ότι έτσι είναι. Δηλαδή, ολόκληρη πληροφορία για την εξελικτική πορεία του κάθε όντος (π.χ. ανθρώπου) θα είναι σε αποθηκευμένη σε ψηφιακή μορφή.
Όμως, με την "Πρόσβαση" τι γίνεται?
Που, δηλαδή, βρίσκεται καταγεγραμμένη όλη αυτή η Πληροφορία του Σύμπαντος (και επομένως και του κάθε όντος μέσα σε αυτό), ώστε να παρέμβουμε και να αναβαθμίσουμε το "λογισμικό" του?
Που αλλού? Στο Στωικιστικό Σύστημα Αναφοράς. Δηλαδή, στο "zenith" της προ-παρουσιασθείσας εικόνας. (Εκεί είναι και το "super-computer" του Δημιουργού).
 |
Υπενθυμίζομε συνοπτικά - Ο πράσινος κύκλος αντιστοιχεί στον "συνήθη" Δισδιάστατο ή Τρισδιάστατο Χώρο μας - Ο Επικούρειος Παρατηρητής κάθεται σε ένα αυθαίρετο σημείο Ο "μέσα" (όχι "πάνω") στον "Χώρο του" - Ο Στωικιστικός Διαχειριστής, αντίστοιχα, κάθεται στο σημείο "Zenith" "μέσα", μεν, στον Πολυχώρο αλλά "έξω" από τον "συνήθη" Χώρο του Παρατηρητή |
- Τώρα σωθήκαμε, θα πει κάποιος.
Υπάρχει, δηλαδή, δυνατότητα
- να βγούμε έξω από τον Τρισδιάστατο Χώρο μας,
- να πλεύσουμε στον Πολυχώρο,
- να πάμε στο σημείο "zenith" και
- να βρούμε το Στωικιστικό Σύστημα Αναφοράς,
- να επέμβουμε στο super-computer του Δημιουργού και
- να ανα-προγραμματίσουμε το αρχείο (file) που αφορά την οντότητά μας???
Την ίδια ερώτηση θα μπορούσε να απευθύνει κάποιος στον Ερατοσθένη (Μέρος 17).
- Θα είχε ποτέ πρόσβαση να πάει στο κέντρο της Γης και να μετρήσει την επίκεντρη γωνία ώστε να βρει την ακτίνα της?
Όχι, βέβαια. Αλλά τα δύσκολα θέλουν τρόπο, όχι κόπο.
Ο Ερατοσθένης χρησιμοποίησε ένα παράθυρο, το Θερινό Ηλιοστάσιο
Άρα, και εμείς χρειαζόμαστε ένα "παράθυρο".
- Υπάρχει?
- Ναι, υπάρχει.
Αν ο Κόσμος ήταν Κλασσικός (δηλ. ακολουθούσε τους νόμους της Κλασσικής Φυσικής)
θα ήμασταν άτυχοι.
Όμως, ο Κόσμος είναι Κβαντικός (δηλ. ακολουθεί τους νόμους της Κβαντικής Φυσικής) και
είμαστε τυχεροί.
Σύμφωνα με την Κβαντική Φυσική, ο Χωρόχρονος έχει "ρωγμές".
Η κάθε ρωγμή του Χωρόχρονου λοιπόν έχει όνομα και λέγεται "Χρόνος Planck".
Ο Χρόνος Planck (t) ισούται με t = 5.39 × 10-44 sec.
 |
| Καλλιτεχνική Αναπαράσταση του Χρόνου Planck και του "παράθυρου" που μας προσφέρει στο οποίο στηρίζουμε όλες τις ελπίδες μας |
Τι γίνεται τότε?
Τότε το Επικούρειο Σύστημα Αναφοράς ταυτίζεται με το Στωικιστικό Σύστημα Αναφοράς!
Αυτό είναι το δικό μας "παράθυρο".
Άρα, δεν χρειάζεται να βγούμε από τον Τρισδιάστατο Χώρο μας.
Απλά, χρειάζεται να γίνουμε περισσότερο "ταχείς" ώστε μέσα σε αυτό το ελάχιστο χρονικό κλάσμα να προλάβουμε να κάνουμε το προειρηθέν "optimization" στον ψηφιακό κώδικα που καθορίζει την οντότητά μας.
Και όταν η φθορά μας γίνεται απειλητική, πάλι θα επαναλαμβάνουμε την διαδικασία της αναβάθμισης.
Πρακτικά, θα έχουμε κερδίσει την Αθανασία.
(Αυτό, βέβαια, θα είναι καθαρή "κλοπή" σε βάρος του Θεού και του Σύμπαντος,
αλλά άμα είσαι Έλλην ...ε ... είσαι στο στοιχείο σου)
Και μετά?
Ε ... και μετά ....θα έχουμε όλο τον καιρό ..."να φέρουμε τον Κόσμο στα μέτρα μας"!
----------
Επίλογος:
Όλα τα παραπάνω αποτελούν μία βιαστική και πρόχειρη υπεραπλούστευση μιας πολύπλοκης Επιστημονικής Διαδικασίας.
Όμως, δείχνουν σαφέστατα τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει η Επιστήμη ώστε ο Άνθρωπος να κάνει κτήμα του την Αθανασία.
Θα επανέλθουμε εν καιρώ, με περισσότερες λεπτομέρειες και διευκρινήσεις.
-----------
Και μην ξεχνάμε και την 11x11 μήτρα της Γενικευμένης Στροφής
(που θα εξηγηθεί αργότερα)
(που θα εξηγηθεί αργότερα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου