Χαρτογράφηση του Χωρόχρονου
Μέρος 39i-10
Εξερευνώντας
τον "δικό μας"
3-Χώρο και 4-Χωρόχρονο
Στο προηγούμενα Μέρος 39i-9 αναφέραμε τις δύο υπομήτρες που περιέγραφουν την
"Κατοικίσιμη Περιοχή" του 11-διάστατου Πολυχώρου.
Οι δύο πράσινες περιοχές (στις δύο "γωνίες" της μήτρας)
περιγράφουν την "Κατοικίσιμη Περιοχή" του 11-Πολυχώρου
που είχαμε αναφέρει προηγούμενα.
Ο Τρισδιάστατος Χώρος (δηλ. ο δικός μας Χώρος) που αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος
περιγράφεται από την άνω πράσινη "γωνία"
Τμήμα 1α
Η παρακάτω υπομήτρα περιγράφει τον Μακρόκοσμο,
ακριβέστερα τους δύο Μακρόκοσμους
(ως 3-διάστατους Χώρους, δηλ. καθαρούς, χωρίς τον Χρόνο)
Έχουμε, λοιπόν:
Λοιπόν:
- Άνω αριστερά είναι ο "δικός μας Μακρόκοσμος"
(κάτι αντίστοιχο με την Εύκρατη ζώνη του Βόρειου Ημισφαιρίου της Γης)
- Κάτω δεξιά είναι ο "δίδυμος Μακρόκοσμος"
(κάτι αντίστοιχο με την Εύκρατη ζώνη του Νότιου Ημισφαιρίου της Γης)
Από την Αρχαιότητα ο άνθρωπος είχε αντιληφθεί
τους Δυισμούς (ή δυικότητες) που συμβαίνουν στον Κόσμο.
Τόσο ισχυρή ήταν αυτή η "πίστη στην δυικότητα"
που οι αρχαίοι Έλληνες αστρονόμοι
έφθασαν να θεωρήσουν ότι υπάρχει "δίδυμη Γη"
στην αντίθετη πλευρά του Ήλιου.
Την ονόμασαν "Αντιχθών".
Σήμερα, επίσης, πολλοί φυσικοί υποθέτουν ύπαρξη "Παράλληλου Σύμπαντος".
¨Ομως, τελικά, η Θεωρία Χορδών δείχνει ότι αυτή η αναζητούμενη δυικότητα
δεν είναι ιδιότητα του "υλικού Σύμπαντος" αλλά είναι πολύ βαθύτερη.
Είναι ιδιότητα του 11-Πολυχώρου και πηγάζει από αυτόν.
Τμήμα 1β
Η παρακάτω υπομήτρα περιγράφει τους δύο Μακροκόσμους
(ως 4-διάστατους Χωροχρόνους, δηλ. με την συμμετοχή και του Χρόνου)
Έχουμε, λοιπόν:
 |
Ο κώδικας του wiki δεν επιδέχεται πέραν των δέκα στηλών
και έτσι παραλείπεται, αναγκαστικά, η μεσαία στήλη (... . ...)
και για λόγους συμμετρίας και η μεσαία γραμμή (... . ...)
με αποτέλεσμα η μήτρα αυτή να είναι 10x10 αντί 11x11
|
βλέποντας τις παραπάνω υπομήτρες
είναι αυτό που έχουμε αναφέρει και στα προηγούμενα.
Στον "δικό μας" 4-διάστατο Χωροχρόνο (άνω αριστερά)
επικρατεί η αντιθετότητα (δηλ. +l , -l) ενώ
στον "δίδυμο" 4-διάστατο Χωροχρόνο (κάτω δεξιά)
επικρατεί η αντιστροφότητα (δηλ. l, 1/l)
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι:
- το κυρίαρχο φαινόμενο στον "δικό μας" Χωρόχρονο
είναι η εναλλαγή καταστροφής και δημιουργίας ενώ
- το κυρίαρχο φαινόμενο στον "δίδυμο" Χωρόχρονο
είναι η εναλλαγή αύξησης και μείωσης
Ακόμη πρακτικότερο συμπέρασμα,
για εμάς τους ζωντανούς οργανισμούς, είναι ότι:
- το κυρίαρχο φαινόμενο στον "δικό μας" Χωρόχρονο
είναι η εναλλαγή γέννησης και θανάτου ενώ
- το κυρίαρχο φαινόμενο στον "δίδυμο" Χωρόχρονο
είναι η εναλλαγή αύξησης ηλικίας και μείωσης ηλικίας
(με άλλα λόγια, η αθανασία !)
Αν θέλαμε να δώσουμε θρησκειακούς χαρακτηρισμούς
στην διαφορά μεταξύ του "δικού μας" και του "δίδυμου" Χωρόχρονου
θα μπορούσαμε απλά να πούμε
- ο "δικός μας" Χωρόχρονος αντιστοιχεί στην Κόλαση
- ο "δίδυμος" Χωρόχρονος αντιστοιχεί στον Παράδεισο
-----------------------------------------
Όπως είπαμε προηγούμενα
οι Μακρόκοσμοι αποτελούν, με γεωλογικούς χαρακτηρισμούς,
τον Φλοιό του Πολυχώρου
( ή με απλά λόγια, τον "αφρό" του κύματος)
(που μπορεί με τις αισθήσεις του
να αντιληφθεί ο άνθρωπος).
Κάτω από τον Φλοιό υπάρχει ο Μανδύας
(δηλ. αντίστοιχα, ο όγκος (bulk) του υδάτινου κύματος)
Ο Μανδύας, λοιπόν, του Πολυχώρου
αποτελείται από τον Μικρόκοσμο και τον Μεγάκοσμο
(που δεν μπορεί με τις αισθήσεις του
να αντιληφθεί ο άνθρωπος).
Αντίθετα με τους δύο Μακρόκοσμους που είναι επίπεδοι (flat)
και οι διαστάσεις τους (lx, ly, lz, lt) είναι ευθείες γραμμές
ο Μικρόκοσμος και ο Μακρόκοσμος είναι καμπύλοι (curved)
και οι διαστάσεις τους (θx, θy, θz, φx, φy, φz) είναι γωνίες δηλ. καμπύλες γραμμές
Ας δούμε λοιπόν τις νέες υπομήτρες
Τμήμα 2α
Η παρακάτω υπομήτρα περιγράφει τους Μικρόκοσμο και Μακρόκοσμο
(ως 3-διάστατους Χώρους, δηλ. καθαρούς, χωρίς τον Χρόνο)
Έχουμε, λοιπόν:
 |
Η παρακάτω υπομήτρα περιγράφει τους Μικρόκοσμο και Μακρόκοσμο
(ως 6-διάστατους Χωρόχρονους, δηλ. με την συμμετοχή και του Χρόνου)
Παρατηρούμε ότι εδώ ο Χρόνος είναι 3-διάστατος !!!
Έχουμε, λοιπόν:
 |
Ο κώδικας του wiki δεν επιδέχεται πέραν των δέκα στηλών
και έτσι παραλείπεται, αναγκαστικά, η μεσαία στήλη (... . ...)
και για λόγους συμμετρίας και η μεσαία γραμμή (... . ...)
με αποτέλεσμα η μήτρα αυτή να είναι 10x10 αντί 11x11
|
Εδώ θα τονίσουμε την μεγάλη διαφορά
των διαστάσεων του Μικρόκοσμου
(είναι οι 3 ερυθρές "χωρικές" γωνίες θ
και οι 3 κυανές "χρονικές" γωνίες φ,
χωρίς την "κατσαρή" παύλα)
από εκείνες του Μεγάκοσμου
(είναι οι 3 ερυθρές "χωρικές" γωνίες θ
και οι 3 κυανές "χρονικές" γωνίες φ,
με την "κατσαρή" παύλα)
Ενώ, λοιπόν, καμπύλες διαστάσεις (ή γωνίες) του Μικρόκοσμου
είναι απειροστά μικρές
αντίθετα οι καμπύλες διαστάσεις (ή γωνίες) του Μεγάκοσμου
είναι απειροστά μεγάλες
Τι σημαίνει αυτό?
Σημαίνει ότι είναι πρακτικά αδύνατον να προσεγγισθούν από τον άνθρωπο
που είναι από την φύση του "μακροκοσμικός" δηλ. πλάσμα του Μακρόκοσμου.
Όμως, ο Δημιουργός του Πολυσύμπαντος
φρόντισε να του παράσχει δύο "προσεγγιστές"
Έναν για τον Μικρόκοσμο
Την Εκθετική Συνάρτηση exp(θ) και exp(φ) (όπου θ, φ = γωνίες χωρίς "κατσαρή" παύλα)
που δρά στις μικρές γωνίες ως "μεγεθυντήρας" (~ μικροσκόπιο)
και μετατρέπει τις απειροστά μικρές διαστάσεις του
σε μακροσκοπικές ώστε να μπορούμε να τις αντιληφθούμε.
και έναν για τον Μικρόκοσμο
Την Λογαριθμική Συνάρτηση log(θ) και log(φ) (όπου θ, φ = γωνίες με "κατσαρή" παύλα)
που δρά στις μεγάλες γωνίες ως "σμικρυντήρας" (~ τηλεσκόπιο)
και μετατρέπει τις απειροστά μεγάλες διαστάσεις του
σε μακροσκοπικές ώστε να μπορούμε και πάλι να τις αντιληφθούμε.
Υπάρχει στα μαθηματικά ένα διάγραμμα
που αναπαριστά αυτές τις δύο συναρτήσεις
 |
| Στο διάγραμμα αυτό: 1) Με "ερυθρό χρώμα" απεικονίζεται η Εκθετική Συνάρτηση που μεγεθύνει τον Μικρόκοσμο 2) Με "πράσινο χρώμα" απεικονίζεται η Ταυτοτική Συνάρτησηπου αφήνει αναλλοίωτο τον Μακρόκοσμο 3) Με "κυανό χρώμα" απεικονίζεται η Λογαριθμική Συνάρτηση που σμικραίνει τον Μεγάκοσμο |
Στο παραπάνω διάγραμμα κεντρικό ρόλο παίζει ο αριθμός α
Τι ρόλο παίζει?
Ρυθμίζει την "οξύτητα" του Μακρόκοσμου και του Μεγάκοσμου
ή με άλλα λόγια, καθορίζει τα όρια τους, σε σχέση τον "ανθρώπινο" Μακρόκοσμο
Τι ρόλο παίζει?
Ρυθμίζει την "οξύτητα" του Μακρόκοσμου και του Μεγάκοσμου
ή με άλλα λόγια, καθορίζει τα όρια τους, σε σχέση τον "ανθρώπινο" Μακρόκοσμο
Στο "δικό μας" Σύμπαν, ο αριθμός α είναι η σταθερά του Euler "e"
που είναι ένας αριθμός λίγο μικρότερος από το 3.
Ο αριθμός e είναι ένας άρρητος υπερβατικός αριθμός με άπειρα δεκαδικά ψηφία.
που είναι ένας αριθμός λίγο μικρότερος από το 3.
Ο αριθμός e είναι ένας άρρητος υπερβατικός αριθμός με άπειρα δεκαδικά ψηφία.
 |
| Μερικά από τα δεκαδικά ψηφία του "αριθμού e" |
Επειδή, Μακρόκοσμος, Μικρόκοσμος και Μεγάκοσμος
δεν είναι απομονωμένοι
αλλά συνεπιδρούν όλοι μαζί στην δομή του κάθε Σύμπαντος,
για αυτό δεν πρέπει να εντυπωσιάζει το γεγονός ότι ο αριθμός του Euler "e"
κυριαρχεί σε όλους σχεδόν τους Φυσικούς Νόμους
που διέπουν την Συμπαντική δομή και λειτουργία.
Όμως, ο αριθμός του Euler "e" δεν είναι εντελώς αυθαίρετος
Είναι αναγκασμένος να ικανοποιεί μαζί με τον επίσης υπερβατικό αριθμό π του Αρχιμήδη
την μαθηματική σχέση που τον συνδέει με τους βασικούς αριθμούς του Πολυσύμπαντος
(1, 0, i)
Επομένως, λοιπόν, κάθε Σύμπαν του "δικού μας" Πολυσύμπαντος
χαρακτηρίζεται από ένα ζεύγος δύο Συμπαντικών σταθερών (e, π)
που ρυθμίζει τις Χημικές, Γεωλογικές, Βιολογικές ιδιότητες των
(Αβίων και Εμβίων) Όντων που αυτό περιέχει
που το ξεχωρίζει από τα άλλα Σύμπαντα.
Άπειρες είναι οι αριθμητικές τιμές που μπορεί να λάβει το ζεύγος (e, π)
και επομένως άπειρα είναι και τα Σύμπαντα
που περιέχει το "δικό μας" Πολυσύμπαν που:
- ή έχουν δημιουργηθεί στο Παρελθόν
- ή δημιουργούνται τώρα στο Παρόν
- ή θα δημιουργηθούν στο Μέλλον
το καθένα, με το δικό του Big Bang αλλά και με τον δικό του "Θεό".
Θα κλείσουμε αυτό το μέρος υπενθυμίζοντας
ότι το κυρίαρχο Φυσικό Φαινόμενο
(στο οποίο εμπλέκονται τα Όντα του "δικού μας" Μακρόκοσμου )
είναι η Κίνηση.
Τα άλλα τμήματα του 11-διάστατου Πολυχώρου
ενώ δεν είναι αντιληπτά από εμάς "γεωμετρικά"
(δηλ. ως Διαστάσεις)
αντίθετα κάνουν αισθητή την παρουσία τους "φυσικά"
(δηλ. μέσω Φυσικών Επιδράσεων)
έτσι:
- ο "δίδυμος" Μακρόκοσμος
δημιουργεί την Διαστολή του Χρόνου και την Συστολή του Μήκους
(που περιγράφεται από την Θεωρία Ειδικής Σχετικότητας)
- ο Μικρόκοσμος
δημιουργεί την Ηλεκτρομαγνητική Επίδραση
(που περιγράφεται από την Θεωρία Mawxell)
- ο Μεγάκοσμος
δημιουργεί την Βαρυτική Επίδραση
(που περιγράφεται από την Θεωρία Ειδικής Σχετικότητας)
Από αυτά, λοιπόν, αρχίζει και διαφαίνεται αργά αλλά σταθερά
η μεγαλόπρεπη ενοποιητική τάση
που καθιστά την Χορδοθεωρία τον απόλυτο εκφραστή
του "Νου του Υπερσυμπαντικού Δημιουργού".
------
Και μην ξεχνάμε και την σύγκριση με την 11x11 μήτρα της Γενικευμένης Στροφής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου