Νιβελύγγειο Έπος
(Μία σύγχρονη ανάπλαση του μύθου)
Περιεχόμενα:
- Η αναπόληση του Όδινου
- Η γέννηση των ηρώων
- Η Βρυγχίλδη στην Ισλανδία
- Το Ταξίδιο του Ζειγφρείδου
- Η Σύσκεψη στην Βαλκαλλία
- Η Βρυγχίλδη στην Ρηνανία
- Η συνάντηση των δύο ηρώων
- Η κατασκευή του ιερού ξίφους
- Η μετάβαση στην πρωτεύουσα
- Η σφαγή του δράκοντα Φαφνίρου
- Ο θησαυρός του Ρήνου
- Η ήττα του μάγου Άδβαριδος
- Η συνάντηση με την Κρειμχίλδη
- Η Τροποποίηση του θεϊκού Σχεδίου
- Οι Νικηφόροι Πόλεμοι
- Η μοιραία Στιγμή
- Η μετάβαση στην Ισλανδία
- Ο διπλός γάμος
- Η μεγάλη αποπλάνηση
- Η διπλή οργή
- Η δολοφονία του Ζειγφρείδου
- Η αυτοκτονία της Βρυγχίλδης
- Η καταστροφή της Βουργουνδίας
- Η Τελευταία Σύσκεψη στην Βαλκαλλία
1) H αναπόληση του Όδινου
Είναι η εποχή της ύστερης Αρχαιότητας,και συγκεκριμένα το έτος 413 μ.Χ.
Στην μεγάλη αίθουσα της Βαλκαλλίας (Valhalla),
του λαμπρότερου ανακτόρου της θεϊκής Ασγαρδίας (Asgard),
ο Όδινος (Wotan, Odin), ο υπέρτατος Άριος θεός
κάθεται, μόνος, στον περίλαμπρο θρόνο του.
Φαίνεται απόλυτα γαλήνιος αλλά διακατέχεται από μεγάλη ανυπομονησία.
 |
| Όδινος (Wotan, Odin), ο υπέρτατος Άριος θεός |
ρίχνει θλιμμένες ματιές στα δώματα του ανακτόρου του.
Παρά την μεγάλη τους πολυτέλεια, αναδύουν μία έντονη μελαγχολία.
Ο μεγάλος Άριος θεός αναθυμάται ότι δεν ήταν πάντα έτσι.
 |
| Μία σάλα του ανακτόρου της Βαλκαλλίας |
Κάποτε ολόκληρο το ανάκτορο έσβυζε από κίνηση και χαρούμενες φωνές.
Οι ευωχίες των Αρίων θεών ήταν αλλεπάλληλες, η διασκέδαση ήταν ατέρμονη
και η ευτυχία απλωνόταν παντού.
Ωστόσο, εδώ και αρκετούς αιώνες, η χαρά στις θεϊκές συγκεντρώσεις είχε εξαφανισθεί.
Επί τρείς αιώνες και πλέον, οι παλαιές ευωχίες
είχαν αντικατασταθεί από άκαρπες συνελεύσεις και συζητήσεις των θεών
για το μελανό μέλλον τους.
Τα πρώτα προβλήματα ανέκυψαν με την εμφάνιση
των πρώτων "ανθρωποθρησκειών" όπως ο Ζωροαστρισμός και ο Βουδισμός.
Ο μεγάλος κίνδυνος, όμως, αποδείχθηκε ότι ήταν ο νεοεμφανισθείς Χριστιανισμός,
η θρησκεία που συγκινούσε, καταλυτικά, τις μάζες και γνώριζε ταχεία εξάπλωση.
Αυτή η κατάσταση οδήγησε τους θεούς σε πλήρη αμηχανία.
Ο Όδινος (Odin) αφέθηκε να αναπολήσει, για άλλη μία φορά,
την παλαιά "καλή εποχή".
Ήταν, ένα φθινόπωρο της 3η χιλιετηρίδα π.Χ.
όταν η Ειμαρμένη, εκπρόσωπος της Κοσμικής Νομοτέλειας
τον επέλεξε ως ηγέτη, μίας από τις πολλές δωδεκάδες θεών,
στις οποίες ανατέθηκε η επόπτευση της ανάπτυξης του Ανθρώπινου Πολιτισμού.
Έτσι, εκεί μακρυά στο Βορρά, στην Σκυθική στέππα
άρχισε την "θεϊκή καριέρα" του ως Δυσπάτειρος (Deus-pater) (= Πατέρας Θεών).
Επανέφερε στην μνήμη του, με κάθε λεπτομέρεια,
τις πρώτες "ταπεινές" θεϊκές κατοικίες
στις κορυφές των Σκυθικών τύμβων και
ενθυμήθηκε με νοσταλγία την νεανική ζέση, με την οποία,
αυτός και οι άλλοι θεοί που τον περιστοίχιζαν,
αναμιγνύονταν στις ανθρώπινες υποθέσεις,
εμπλεκόμενοι μεν με φανατισμό στις ανθρώπινες πράξεις
αλλά ωθώντας, εν τέλει, τα πράγματα προς την πρόοδο και την καινοτομία.
Στην συνέχεια ο Όδινος (Odin) επανέφερε στην μνήμη του την εποχή
που μετέφερε την έδρα του νοτιότερα,
στην Κυταία (Hattusa) της Μικράς Ασίας, ως Τέσυπις (Teshub),
όπου αγωνίσθηκε με πάθος για την δημιουργία της Χετταϊκής Αυτοκρατορίας.
Ήταν πλέον μεσήλικας όταν μετέφερε την έδρα του
στην Ευρώπη και ειδικότερα Ελλάδα,
ως Ζεύς (Zeus), και επέτυχε, επιτέλους,
να ανεγείρει αξιοπρεπή ανάκτορα στον Όλυμπο.
Η εποχή που ακολούθησε την μετεγκατάσταση στον Όλυμπο
ήταν πραγματικά μία χρυσή περίοδος.
Οι Έλληνες οργάνωσαν και διέσπειραν την λατρεία του
σε όλες τις παραλίες της Μεσογείου.
Οι "Άριοι θεοί" που τον περιστοίχιζαν διαχώρισαν, πλέον, τις αρμοδιότητές τους
και όλοι εργάσθηκαν δημιουργικά για την απογείωση
όλων των τομέων της Ανθρώπινης δραστηριότητας.
Στην συνέχεια, η Μακεδονική Αυτοκρατορία διέσπειρε
τα πολιτισμικά επιτεύγματα (αλλά και την Ολύμπια λατρεία),
σε όλη την Δυτική Ασία.
Αλλά, βαθμιαία, η πίστη των πιστών φθειρόταν.
Ο Όδινος (Odin) είχε δει δεκάδες θεούς να εξασθενίζουν και να αποθνήσκουν
εξ' αιτίας της λησμοσύνης των ανθρώπων.
Αυτό ήταν ένα φαινόμενο που δεν μπορούσε να αντιμετωπισθεί.
Όσο και να προσπαθούσαν οι θεοί, και όση ευδαιμονία και να σκορπούσαν,
η φθορά της πίστης ήταν δεδομένη και αναπόφευκτη.
Καθώς, όλο και περισσότεροι Έλληνες εγκατέλειπαν την Ολυμπιακή Θρησκεία,
ο Όδινος (Odin) και οι συνθεοί του εγκατέλειψαν τα ανάκτορα του Ολύμπου και
εγκαταστάθηκαν στους λόφους της Ρώμης,
πριν η εξασθένισή τους φθάσει σε κρίσιμα σημεία.
Το σκυθρωπό πρόσωπο του Όδινου (Odin) έλαμψε
καθώς αναπόλησε το μέγιστο επίτευγμά του, την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.
Διαμέσου αυτής, ως Ρωμαϊκός Ζεύς (Jupiter) πλέον, επεξέτεινε την λατρεία του
σε όλη την Οικουμένη της εποχής. Ήταν το απόγειο της δόξας.
Και πάλι όμως, υπόγεια, η φθορά της ανθρώπινης πίστης συνεχιζόταν.
Οι "Άριοι θεοί" είχαν αρχίσει, πλέον, να ανησυχούν σοβαρά για το μέλλον τους και
οι ερωτήσεις τους στον Όδινο (Odin) ήταν συνεχείς και επίμονες.
Ήταν μακρόβιοι αλλά όχι αθάνατοι.
- Ήταν δυνατόν να αποκτήσουν πραγματική αθανασία?
- Υπήρχε τρόπος να μην εξαρτώνται από την ανθρώπινη πίστη και λατρεία,
όπως π.χ. συνέβαινε με την Ειμαρμένη?
Το χαλαρό πρόσωπο του Όδινου (Odin) σφίχθηκε, απότομα,
καθώς η μνήμη του επανέφερε τις εικόνες
από την αναζήτησή του για την μοίρα των θεών.
Τα ερωτήματα ήταν επίμονα και ο Όδινος (Odin) αποφάσισε, όσο υπήρχε καιρός,
να βρει τις απαντήσεις.
Γνώριζε ότι υπήρχε μυστική Γνώση σε μία κρύπτη στις ρίζες του Δένδρου της Ζωής
(ή αλλιώς, του Δένδρου Yggdrasill), στον Κάτω Κόσμο.
Όμως, η Ειμαρμένη και η Κοσμική Νομοτέλεια απαγόρευαν, ρητά,
την προσέγγισή του από ανθρώπους και θεούς.
Από την άλλη πλευρά τι?
Να περιμένουν να αποθάνουν όπως τόσοι και τόσοι συνθεοί τους?
Έτσι έλαβε την μεγάλη απόφαση.
Κατέβηκε στον Κάτω Κόσμο, βρήκε το περίφημο Δένδρο,
άνοιξε την κρύπτη της Απόλυτης Γνώσης ... αλλά ...
αμέσως ένοιωσε το μαστίγιο της Ειμαρμένης, να του χαράζει την πλάτη.
Η τοποτηρήτρια της Κοσμικής Νομοτέλειας τον κοίταξε με ένα δολοφονικό βλέμμα.
Του είχε προσφέρει μακροβιότητα και του είχε εμπιστευθεί την Ανθρωπότητα
αλλά ...
αυτός ήταν άπληστος. Ήθελε αθανασία!
Χωρίς να προφέρει ούτε λέξη, του εξόρυξε τον έναν οφθαλμό και
κρέμασε τον ίδιο σε έναν κλάδο του Δένδρου.
Ωστόσο, στάθηκε τυχερός στην ατυχία του.
Οι Νόρνες, που τον είχαν συμπαθήσει για την γενναιότητά του,
έπεισαν, τελικά, την Ειμαρμένη να του δοθεί μία δεύτερη ευκαιρία,
τον κατέβασαν από το Δένδρο και τον επανέφεραν στην Επιφάνεια της Γης.
Στο μεταξύ, η Ειμαρμένη
αφού είχε, πλέον, χάσει την εμπιστοσύνη της στους θεούς
σκέφθηκε ότι η Ανθρώπινη εξέλιξη θα μπορούσε να συνεχισθεί, εξ ίσου καλά,
με την δημιουργία "ανθρωποθρησκειών".
Έτσι, οι "ανθρωποθρησκείες" της Ανατολής άρχισαν διαχέονται, ταχύτατα,
στην απέραντη αυτοκρατορία.
Οι "Άριοι θεοί" δεν είχαν άλλη επιλογή.
Αναγκάσθηκαν να μεταναστεύσουν για άλλη μία και τελευταία φορά.
Αυτή την φορά, εγκαταστάθηκαν πολύ βορειότερα, στην Αρκτική,
όπου και έκτισαν μία σειρά από υπερπολυτελή κρυστάλλινα ανάκτορα
στην Ασγαρδία (Asgard).
Ωστόσο, η εποχή της αμεριμνησίας είχε παρέλθει οριστικά.
Υπήρξε μια μικρή περίοδος ανάπαυλας και
μετά ο Όδινος (Odin) ενημέρωσε τους συνθέους του
για την τιμωρία που τους ανέμενε,
το επαχθές Ragnarok.
Η Ασγαρδία (Asgard), μετά από την συνεχή αποδυνάμωση των Άριων θεών
εξ αιτίας της φθοράς της πίστης των ανθρώπων σε αυτούς,
θα υφίστατο την εισβολή των ανέκαθεν καραδοκούντων Γιγάντων (Jotun).
Μετά από σκληρές μάχες, οι αντίπαλοι θα αλληλοφονεύονταν και
η θεϊκή χώρα θα καταστρεφόταν.
Παράλληλα, η Ανθρωπότητα θα εισερχόταν
στην σκοτεινή εποχή του Μεσαίωνα.
Όταν, οι άλλοι θεοί πληροφορήθηκαν την φρικτή μοίρα τους
περιέπεσαν σε απόλυτη απελπισία.
Όμως, το μυαλό του Ύπατου του Θεών δεν αφέθηκε
να βυθιστεί στην άπλετη απελπισία των υπολοίπων.
Με άκρα μυστικότητα, άρχισε να επεξεργάζεται ένα σχέδιο
που θα μετέτρεπε τους Άριους θεούς,
όχι πλέον σε μέντορες της Ανθρωπότητας αλλά
σε απόλυτους κυρίαρχους
που θα επέβαλλαν την λατρεία τους με την εξουσία τους και
έτσι δεν θα κινδύνευαν πλέον από φθορά ή τις "ανθρωποθρησκείες".
αποσπώντας τον από την ανάμνηση του παρελθόντος.
Σηκώθηκε από τον θρόνο του, πλησίασε την "Πύλη της Παρατήρησης"
όπου, ήδη, οι δύο ιεροί κόρακές του τηλεμετέφεραν,
"καρέ-καρέ", τις εικόνες της γέννησης δύο πριγκήπων:
- Ο ένας κόρακας μετέδιδε, από την ομιχλώδη Ισλανδία,
την γέννηση της πριγκήπισσας Βρυγχίλδης (Brünnhild),
θυγατέρας του βασιλέα της χώρας Βύδλιδος (Budli).
- Ο άλλος κόρακας εξέπεμπε, από την Κάτω Ρηνανία,
την εικόνα της γέννησης του πρίγκηπα Ζειγφρείδου (Siegfried),
υιού και διάδοχου του ηγεμόνα της Ξάνθειας (Xanten).
Η ικανοποίηση απλώθηκε στο τραχύ πρόσωπο του ύπατου των θεών.
Είχε μεθοδικά οργανώσει, με άκρα μυστικότητα,
τα πάντα σχετικά με αυτές τις γεννήσεις.
Όλα είχαν ρυθμισθεί μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια.
Το μεγαλεπήβολο και άκρως απόρρητο σχέδιό του έμπαινε σε λειτουργία.
Ναι, είχε καταστρώσει ένα σχέδιο
που θα έβγαζε τους Άριους θεούς από το αδιέξοδο
έστω και αν παραβίαζε την κοσμική νομοτέλεια!
να αναπτύσσονται παράλληλα, υπό την στενή εποπτεία των κοράκων
του υπάτου των θεών Όδινου (Odin).
Σε λίγο όμως η τύχη τους διαφοροποιείται.
Η Βρυγχίλδη (Brünnhild) μεγαλώνει
μέσα στο πολυτελές περιβάλλον του ανακτόρου.
Από την νεανική της ηλικία δείχνει προτίμηση στους πολεμικούς αγώνες.
Εξασκείται συνεχώς στην τοξοβολία, την ξιφομαχία και
γενικώς σε αθλήματα που κανονικά μετέχουν μόνον άνδρες.
Όταν γίνεται έφηβη, με την παρέμβαση του Οδίνου (Odin),
λαμβάνει πολεμική εκπαίδευση βαλκυρίας.
Οι γονείς του φονεύονται από την επίθεση της Σαξονικής φυλής των "δίδυμων βασιλέων"
οι οποίοι και καταλαμβάνουν το κράτος του.
Ο Ζειγφρείδος (Siegfried), παιδίο ακόμη, επιζεί της καταστροφής
και, υπό την στενή παρακολούθηση του Όδινου (Odin), καταπλέει με σχεδία τον Ρήνο και καταφεύγει σε μία κωμόπολη της Κάτω Ρηνανίας (στην μεταγενέστερη Φραγκονία)
όπου και υιοθετείται από έναν σιδηρουργό-οπλοποιό και διάσημο κατασκευστή ξιφών.
Εκεί βιώνει μία λιτή και σκληρή ζωή.
Όμως, παράλληλα, καθώς μετατρέπεται σε έφηβο,
μαθαίνει την τέχνη τόσο της οπλοποιίας όσο και της ξιφασκίας.
Οι δύο πρίγκηπες ολοκληρώνουν την εφηβική τους ηλικία και
ο ύπατος θεός Όδινος (Odin) συγκαλεί τους απογοητευμένους Άριους θεούς
σε μία ακόμη σύσκεψη στο ανάκτορό του, την Βαλκαλλία (Valhalla),
στο κέντρο της θεϊκής Ασγαρδίας (Asgard).
Τους παρατηρεί προσεκτικά καθώς προσέρχονται.
Πρώτη εμφανίζεται
η σύζυγός του Φρίγγεια (Frigga) (η Ήρα της Ολυμπιακής Θρησκείας)
που έχοντας μαύρους κύκλους στα μάτια βαδίζει σχεδόν ως υπνωτισμένη
και κατόπιν ο Θωρ (Thor) (ο Άρης της Ολυμπιακής Θρησκείας)
σκιά του παλαιού εαυτού του, μετά βίας σηκώνει την διάσημη σφύρα του.
Λίγο αργότερα, προσέρχεται κλαίγοντας
η πανέμορφη Φρεία (Freya) (η Αφροδίτη της Ολυμπιακής Θρησκείας).
Λίγες στιγμές πριν, παρατήρησε την πρώτη της ρυτίδα,
γεγονός που την βύθισε στην απόλυτη δυστυχία.
Ακολούθησαν οι άλλοι Άριοι θεοί.
Στο βλέμμα του Οδίνου (Odin) αντικατοπτρίζεται η μεγάλη τρυφερότητα
που αισθάνεται για όλους τους.
Με τους περισσότερους από αυτούς
είχε φιλονικήσει πολυάριθμες φορές στο παρελθόν
αλλά πλέον δεν τους κρατά καμία κακία.
Είναι οι φίλοι του, οι συνεργάτες του επί χιλιετίες, οι "δικοί του άνθρωποι".
Είναι όλοι τους εμφανώς καταβεβλημένοι.
Παραμένοντας άπρακτοι επί εκατονταετίες, παρακολούθησαν αμήχανοι
τις χώρες λατρείας τους
(την Μεσοποταμία, την Αίγυπτο, την Ελλάδα και την Ρώμη κ.α.)
να τους εγκαταλείπουν ραγδαία
καθώς και την βαθμιαία μετατροπή της τεράστιας Ρωμαϊκή Αυτοκρατορίας,
στην οποία στήριξαν τόσες ελπίδες, σε χριστιανική.
Αισθάνονται ότι ότι εξαπατήθηκαν και υπέστησαν άγρια εκμετάλλευση καθώς,
αφού χρησιμοποιήθηκαν για να οδηγήσουν το Ανθρώπινο είδος στον πολιτισμό,
απορρίπτονται, τώρα, ως "στυμμένες λεμονόκουπες".
Η αίσθηση ότι βρίσκονται, ήδη, πολύ κοντά
στο απεχθές "Λυκόφως" (δηλ. το τέλος τους)
είναι διάχυτη σε όλη την Ασγαρδία (Asgard).
Γνωρίζουν, όμως, ότι αυτή είναι η απαρέγκλιτη νομοτέλεια.
Καθώς ο Όδινος (Odin) τους ανακοινώνει το νέο σχέδιο του,
αυτοί τον παρακολουθούν σιωπηλοί, σχεδόν αδιάφοροι.
Αλλά, αυτή την φορά, ο ευφυής ηγέτης τους
έχει να τους παρουσιάσει κάτι το πολύ διαφορετικό.
"Την παραπλάνηση της Μοίρας Ειμαρμένης,
της τοποτηρήτριας της Κοσμικής Νομοτέλειας"!
Ένα ρίγος τους διατρέχει. Αυτό είναι ανάρμοστο αλλά και αδύνατο.
Όμως, τι έχουν, πλέον, να χάσουν?
Αποδέχονται, λοιπόν, την κοσμική παραποίηση και
ο Όδινος (Odin) τους εξηγεί αναλυτικά ότι
έχει επεξεργασθεί την τελευταία εικοσαετία και
τους αποκαλύπτει το επιλεγμένο ζεύγος ηρώων
στο οποίο θα στηριχθεί το μέλλον τους και
το οποίο πρέπει να προικοδοτήσουν με όσες δυνάμεις διαθέτουν ακόμη.
Καθώς το ένα μέλος του ζεύγους προέρχεται από την αριστοκρατική τάξη και
το άλλο διαβιοί μέσα στην εργατική τάξη, οι δύο ήρωες
θα αποτελέσουν το ιδανικό "δίδυμο".
Θα συζευχθούν και θα γίνουν η κινητήρια δύναμη
που θα θέλξει πλούσιους και πτωχούς ανθρώπους, στο ιδεολογικό πεδίο, ενώ
παράλληλα θα συντρίψει, στο πεδίο της μάχης,
τους στρατούς των πιστών των επερχόμενων "ανθρωπόθεων"
από τον Νότο και την Ανατολή (όπως τον Χριστό από την Μεσόγειο).
Έτσι, οι Άριοι θεοί θα μπορούσαν επιτύχουν να παρατείνουν
την βασιλεία αλλά και την ζωή τους επ' αόριστον.
Όμως, πολύ μακριά, πέραν από την Ασγαρδία (Asgard),
στο Χάος της Εξώσφαιρας,
οι τρείς Νόρνες πάγωσαν.
Αντιλήφθηκαν την Ειμαρμένη, την τοποτηρήτρια της Κοσμικής Νομοτέλειας
που παρακολουθούσε, προσεκτικά, την όλη συζήτηση.
Οι Άριοι θεοί είχαν παρανομήσει.
Ένας σπασμός δυσαρέσκειας διαφάνηκε στο "λίθινο" πρόσωπό της.
όταν η Ειμαρμένη, εκπρόσωπος της Κοσμικής Νομοτέλειας
τον επέλεξε ως ηγέτη, μίας από τις πολλές δωδεκάδες θεών,
στις οποίες ανατέθηκε η επόπτευση της ανάπτυξης του Ανθρώπινου Πολιτισμού.
 |
| Η Ειμαρμένη σε mood ευτυχίας |
Έτσι, εκεί μακρυά στο Βορρά, στην Σκυθική στέππα
άρχισε την "θεϊκή καριέρα" του ως Δυσπάτειρος (Deus-pater) (= Πατέρας Θεών).
Επανέφερε στην μνήμη του, με κάθε λεπτομέρεια,
τις πρώτες "ταπεινές" θεϊκές κατοικίες
στις κορυφές των Σκυθικών τύμβων και
ενθυμήθηκε με νοσταλγία την νεανική ζέση, με την οποία,
αυτός και οι άλλοι θεοί που τον περιστοίχιζαν,
αναμιγνύονταν στις ανθρώπινες υποθέσεις,
εμπλεκόμενοι μεν με φανατισμό στις ανθρώπινες πράξεις
αλλά ωθώντας, εν τέλει, τα πράγματα προς την πρόοδο και την καινοτομία.
Στην συνέχεια ο Όδινος (Odin) επανέφερε στην μνήμη του την εποχή
που μετέφερε την έδρα του νοτιότερα,
στην Κυταία (Hattusa) της Μικράς Ασίας, ως Τέσυπις (Teshub),
όπου αγωνίσθηκε με πάθος για την δημιουργία της Χετταϊκής Αυτοκρατορίας.
 |
| Τέσυπις (Teshub) ο Ύπατος Θεός της Χετταϊκής Θρησκείας |
Ήταν πλέον μεσήλικας όταν μετέφερε την έδρα του
στην Ευρώπη και ειδικότερα Ελλάδα,
ως Ζεύς (Zeus), και επέτυχε, επιτέλους,
να ανεγείρει αξιοπρεπή ανάκτορα στον Όλυμπο.
Η εποχή που ακολούθησε την μετεγκατάσταση στον Όλυμπο
ήταν πραγματικά μία χρυσή περίοδος.
 |
| Ο Ζεύς σε άφθαστη μεγαλοπρέπεια |
Οι Έλληνες οργάνωσαν και διέσπειραν την λατρεία του
σε όλες τις παραλίες της Μεσογείου.
Οι "Άριοι θεοί" που τον περιστοίχιζαν διαχώρισαν, πλέον, τις αρμοδιότητές τους
και όλοι εργάσθηκαν δημιουργικά για την απογείωση
όλων των τομέων της Ανθρώπινης δραστηριότητας.
 |
| Τα ανάκτορα των Θεών στον Όλυμπο |
Στην συνέχεια, η Μακεδονική Αυτοκρατορία διέσπειρε
τα πολιτισμικά επιτεύγματα (αλλά και την Ολύμπια λατρεία),
σε όλη την Δυτική Ασία.
Αλλά, βαθμιαία, η πίστη των πιστών φθειρόταν.
Ο Όδινος (Odin) είχε δει δεκάδες θεούς να εξασθενίζουν και να αποθνήσκουν
εξ' αιτίας της λησμοσύνης των ανθρώπων.
Αυτό ήταν ένα φαινόμενο που δεν μπορούσε να αντιμετωπισθεί.
Όσο και να προσπαθούσαν οι θεοί, και όση ευδαιμονία και να σκορπούσαν,
η φθορά της πίστης ήταν δεδομένη και αναπόφευκτη.
Καθώς, όλο και περισσότεροι Έλληνες εγκατέλειπαν την Ολυμπιακή Θρησκεία,
ο Όδινος (Odin) και οι συνθεοί του εγκατέλειψαν τα ανάκτορα του Ολύμπου και
εγκαταστάθηκαν στους λόφους της Ρώμης,
πριν η εξασθένισή τους φθάσει σε κρίσιμα σημεία.
Το σκυθρωπό πρόσωπο του Όδινου (Odin) έλαμψε
καθώς αναπόλησε το μέγιστο επίτευγμά του, την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.
Διαμέσου αυτής, ως Ρωμαϊκός Ζεύς (Jupiter) πλέον, επεξέτεινε την λατρεία του
σε όλη την Οικουμένη της εποχής. Ήταν το απόγειο της δόξας.
Και πάλι όμως, υπόγεια, η φθορά της ανθρώπινης πίστης συνεχιζόταν.
Οι "Άριοι θεοί" είχαν αρχίσει, πλέον, να ανησυχούν σοβαρά για το μέλλον τους και
οι ερωτήσεις τους στον Όδινο (Odin) ήταν συνεχείς και επίμονες.
Ήταν μακρόβιοι αλλά όχι αθάνατοι.
- Ήταν δυνατόν να αποκτήσουν πραγματική αθανασία?
- Υπήρχε τρόπος να μην εξαρτώνται από την ανθρώπινη πίστη και λατρεία,
όπως π.χ. συνέβαινε με την Ειμαρμένη?
Το χαλαρό πρόσωπο του Όδινου (Odin) σφίχθηκε, απότομα,
καθώς η μνήμη του επανέφερε τις εικόνες
από την αναζήτησή του για την μοίρα των θεών.
Τα ερωτήματα ήταν επίμονα και ο Όδινος (Odin) αποφάσισε, όσο υπήρχε καιρός,
να βρει τις απαντήσεις.
Γνώριζε ότι υπήρχε μυστική Γνώση σε μία κρύπτη στις ρίζες του Δένδρου της Ζωής
(ή αλλιώς, του Δένδρου Yggdrasill), στον Κάτω Κόσμο.
Όμως, η Ειμαρμένη και η Κοσμική Νομοτέλεια απαγόρευαν, ρητά,
την προσέγγισή του από ανθρώπους και θεούς.
 |
|
(ή αλλιώς, Δένδρο Yggdrasill),
|
Από την άλλη πλευρά τι?
Να περιμένουν να αποθάνουν όπως τόσοι και τόσοι συνθεοί τους?
Έτσι έλαβε την μεγάλη απόφαση.
Κατέβηκε στον Κάτω Κόσμο, βρήκε το περίφημο Δένδρο,
άνοιξε την κρύπτη της Απόλυτης Γνώσης ... αλλά ...
αμέσως ένοιωσε το μαστίγιο της Ειμαρμένης, να του χαράζει την πλάτη.
 |
| Ειμαρμένη έτοιμη να τιμωρήσει παραδειγματικά κάθε παρέκκλιση από την Κοσμική Νομοτέλεια |
Η τοποτηρήτρια της Κοσμικής Νομοτέλειας τον κοίταξε με ένα δολοφονικό βλέμμα.
Του είχε προσφέρει μακροβιότητα και του είχε εμπιστευθεί την Ανθρωπότητα
αλλά ...
αυτός ήταν άπληστος. Ήθελε αθανασία!
Χωρίς να προφέρει ούτε λέξη, του εξόρυξε τον έναν οφθαλμό και
κρέμασε τον ίδιο σε έναν κλάδο του Δένδρου.
Ωστόσο, στάθηκε τυχερός στην ατυχία του.
Οι Νόρνες, που τον είχαν συμπαθήσει για την γενναιότητά του,
έπεισαν, τελικά, την Ειμαρμένη να του δοθεί μία δεύτερη ευκαιρία,
τον κατέβασαν από το Δένδρο και τον επανέφεραν στην Επιφάνεια της Γης.
 |
| Οι τρεις Μοίρες ή Νόρνες Πλέκουν την μοίρα του κάθε ανθρώπου |
Στο μεταξύ, η Ειμαρμένη
αφού είχε, πλέον, χάσει την εμπιστοσύνη της στους θεούς
σκέφθηκε ότι η Ανθρώπινη εξέλιξη θα μπορούσε να συνεχισθεί, εξ ίσου καλά,
με την δημιουργία "ανθρωποθρησκειών".
Έτσι, οι "ανθρωποθρησκείες" της Ανατολής άρχισαν διαχέονται, ταχύτατα,
στην απέραντη αυτοκρατορία.
Οι "Άριοι θεοί" δεν είχαν άλλη επιλογή.
Αναγκάσθηκαν να μεταναστεύσουν για άλλη μία και τελευταία φορά.
Αυτή την φορά, εγκαταστάθηκαν πολύ βορειότερα, στην Αρκτική,
όπου και έκτισαν μία σειρά από υπερπολυτελή κρυστάλλινα ανάκτορα
στην Ασγαρδία (Asgard).
Ωστόσο, η εποχή της αμεριμνησίας είχε παρέλθει οριστικά.
 |
| Ασγαρδία (Asgard) η χώρα των Θεών |
Υπήρξε μια μικρή περίοδος ανάπαυλας και
μετά ο Όδινος (Odin) ενημέρωσε τους συνθέους του
για την τιμωρία που τους ανέμενε,
το επαχθές Ragnarok.
Η Ασγαρδία (Asgard), μετά από την συνεχή αποδυνάμωση των Άριων θεών
εξ αιτίας της φθοράς της πίστης των ανθρώπων σε αυτούς,
θα υφίστατο την εισβολή των ανέκαθεν καραδοκούντων Γιγάντων (Jotun).
Μετά από σκληρές μάχες, οι αντίπαλοι θα αλληλοφονεύονταν και
η θεϊκή χώρα θα καταστρεφόταν.
Παράλληλα, η Ανθρωπότητα θα εισερχόταν
στην σκοτεινή εποχή του Μεσαίωνα.
Όταν, οι άλλοι θεοί πληροφορήθηκαν την φρικτή μοίρα τους
περιέπεσαν σε απόλυτη απελπισία.
Όμως, το μυαλό του Ύπατου του Θεών δεν αφέθηκε
να βυθιστεί στην άπλετη απελπισία των υπολοίπων.
Με άκρα μυστικότητα, άρχισε να επεξεργάζεται ένα σχέδιο
που θα μετέτρεπε τους Άριους θεούς,
όχι πλέον σε μέντορες της Ανθρωπότητας αλλά
σε απόλυτους κυρίαρχους
που θα επέβαλλαν την λατρεία τους με την εξουσία τους και
έτσι δεν θα κινδύνευαν πλέον από φθορά ή τις "ανθρωποθρησκείες".
2) Η γέννηση των ηρώων
Η πρώτη ακτίδα της αυγής άστραψε στο πρόσωπο του Όδινου (Odin)αποσπώντας τον από την ανάμνηση του παρελθόντος.
Σηκώθηκε από τον θρόνο του, πλησίασε την "Πύλη της Παρατήρησης"
όπου, ήδη, οι δύο ιεροί κόρακές του τηλεμετέφεραν,
"καρέ-καρέ", τις εικόνες της γέννησης δύο πριγκήπων:
 |
| Οι "Οδίνειοι Κόρακες" Μέσα από τους οφθαλμούς τους ο Θεός Όδινος έβλεπε οτιδήποτε συνέβαινε στην Γη |
- Ο ένας κόρακας μετέδιδε, από την ομιχλώδη Ισλανδία,
την γέννηση της πριγκήπισσας Βρυγχίλδης (Brünnhild),
θυγατέρας του βασιλέα της χώρας Βύδλιδος (Budli).
- Ο άλλος κόρακας εξέπεμπε, από την Κάτω Ρηνανία,
την εικόνα της γέννησης του πρίγκηπα Ζειγφρείδου (Siegfried),
υιού και διάδοχου του ηγεμόνα της Ξάνθειας (Xanten).
 |
| Στον χάρτη φαίνεται Βόρεια: η Ξάνθεια (Xanten) πόλη της Κάτω Ρηνανίας όπου μεγάλωσε ο Ζειγφρείδος και Νότια: η Βορβητόμαγος (Worms) πόλη της Μέσης Ρηνανίας και πρωτεύουσα της Βουργουνδίας που πέρασε τον υπόλοιπο βίο του. |
Η ικανοποίηση απλώθηκε στο τραχύ πρόσωπο του ύπατου των θεών.
Είχε μεθοδικά οργανώσει, με άκρα μυστικότητα,
τα πάντα σχετικά με αυτές τις γεννήσεις.
Όλα είχαν ρυθμισθεί μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια.
Το μεγαλεπήβολο και άκρως απόρρητο σχέδιό του έμπαινε σε λειτουργία.
Ναι, είχε καταστρώσει ένα σχέδιο
που θα έβγαζε τους Άριους θεούς από το αδιέξοδο
έστω και αν παραβίαζε την κοσμική νομοτέλεια!
3) Η Βρυγχίλδη στην Ισλανδία
Στην εικοσαετία που επακολούθησε τα δύο νήπια συνέχισαννα αναπτύσσονται παράλληλα, υπό την στενή εποπτεία των κοράκων
του υπάτου των θεών Όδινου (Odin).
 |
| Η θεσπέσια Ισλανδή βαλκυρία Βρυγχίλδη |
Η Βρυγχίλδη (Brünnhild) μεγαλώνει
μέσα στο πολυτελές περιβάλλον του ανακτόρου.
Από την νεανική της ηλικία δείχνει προτίμηση στους πολεμικούς αγώνες.
Εξασκείται συνεχώς στην τοξοβολία, την ξιφομαχία και
γενικώς σε αθλήματα που κανονικά μετέχουν μόνον άνδρες.
Όταν γίνεται έφηβη, με την παρέμβαση του Οδίνου (Odin),
λαμβάνει πολεμική εκπαίδευση βαλκυρίας.
4) Το Ταξίδιο του Ζειγφρείδου
Αντίθετη είναι η πορεία του Ζειγφρείδου (Siegfried).Οι γονείς του φονεύονται από την επίθεση της Σαξονικής φυλής των "δίδυμων βασιλέων"
οι οποίοι και καταλαμβάνουν το κράτος του.
Ο Ζειγφρείδος (Siegfried), παιδίο ακόμη, επιζεί της καταστροφής
και, υπό την στενή παρακολούθηση του Όδινου (Odin), καταπλέει με σχεδία τον Ρήνο και καταφεύγει σε μία κωμόπολη της Κάτω Ρηνανίας (στην μεταγενέστερη Φραγκονία)
όπου και υιοθετείται από έναν σιδηρουργό-οπλοποιό και διάσημο κατασκευστή ξιφών.
Εκεί βιώνει μία λιτή και σκληρή ζωή.
Όμως, παράλληλα, καθώς μετατρέπεται σε έφηβο,
μαθαίνει την τέχνη τόσο της οπλοποιίας όσο και της ξιφασκίας.
5. Σύσκεψη στην Βαλκαλλία
Ήταν το έτος 431 μ.Χ.Οι δύο πρίγκηπες ολοκληρώνουν την εφηβική τους ηλικία και
ο ύπατος θεός Όδινος (Odin) συγκαλεί τους απογοητευμένους Άριους θεούς
σε μία ακόμη σύσκεψη στο ανάκτορό του, την Βαλκαλλία (Valhalla),
στο κέντρο της θεϊκής Ασγαρδίας (Asgard).
Τους παρατηρεί προσεκτικά καθώς προσέρχονται.
Πρώτη εμφανίζεται
η σύζυγός του Φρίγγεια (Frigga) (η Ήρα της Ολυμπιακής Θρησκείας)
που έχοντας μαύρους κύκλους στα μάτια βαδίζει σχεδόν ως υπνωτισμένη
 |
| Η Φρίγγα η θεά σύζυγος του Όδινου |
και κατόπιν ο Θωρ (Thor) (ο Άρης της Ολυμπιακής Θρησκείας)
σκιά του παλαιού εαυτού του, μετά βίας σηκώνει την διάσημη σφύρα του.
 |
| Θωρ ο θεός του πολέμου |
Λίγο αργότερα, προσέρχεται κλαίγοντας
η πανέμορφη Φρεία (Freya) (η Αφροδίτη της Ολυμπιακής Θρησκείας).
Λίγες στιγμές πριν, παρατήρησε την πρώτη της ρυτίδα,
γεγονός που την βύθισε στην απόλυτη δυστυχία.
 |
| Φρεία η θεά του έρωτα |
που αισθάνεται για όλους τους.
Με τους περισσότερους από αυτούς
είχε φιλονικήσει πολυάριθμες φορές στο παρελθόν
αλλά πλέον δεν τους κρατά καμία κακία.
Είναι οι φίλοι του, οι συνεργάτες του επί χιλιετίες, οι "δικοί του άνθρωποι".
Είναι όλοι τους εμφανώς καταβεβλημένοι.
Παραμένοντας άπρακτοι επί εκατονταετίες, παρακολούθησαν αμήχανοι
τις χώρες λατρείας τους
(την Μεσοποταμία, την Αίγυπτο, την Ελλάδα και την Ρώμη κ.α.)
να τους εγκαταλείπουν ραγδαία
καθώς και την βαθμιαία μετατροπή της τεράστιας Ρωμαϊκή Αυτοκρατορίας,
στην οποία στήριξαν τόσες ελπίδες, σε χριστιανική.
 |
| Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία στην οποία ο Θεός Όδινος και οι Άριοι Θεοί στήριξαν τα μεγάλα τους όνειρα |
Αισθάνονται ότι ότι εξαπατήθηκαν και υπέστησαν άγρια εκμετάλλευση καθώς,
αφού χρησιμοποιήθηκαν για να οδηγήσουν το Ανθρώπινο είδος στον πολιτισμό,
απορρίπτονται, τώρα, ως "στυμμένες λεμονόκουπες".
Η αίσθηση ότι βρίσκονται, ήδη, πολύ κοντά
στο απεχθές "Λυκόφως" (δηλ. το τέλος τους)
είναι διάχυτη σε όλη την Ασγαρδία (Asgard).
Γνωρίζουν, όμως, ότι αυτή είναι η απαρέγκλιτη νομοτέλεια.
Καθώς ο Όδινος (Odin) τους ανακοινώνει το νέο σχέδιο του,
αυτοί τον παρακολουθούν σιωπηλοί, σχεδόν αδιάφοροι.
Αλλά, αυτή την φορά, ο ευφυής ηγέτης τους
έχει να τους παρουσιάσει κάτι το πολύ διαφορετικό.
"Την παραπλάνηση της Μοίρας Ειμαρμένης,
της τοποτηρήτριας της Κοσμικής Νομοτέλειας"!
 |
| Η Ειμαρμένη επιτηρήτρια της Κοσμικής Νομοτέλειας |
Ένα ρίγος τους διατρέχει. Αυτό είναι ανάρμοστο αλλά και αδύνατο.
Όμως, τι έχουν, πλέον, να χάσουν?
Αποδέχονται, λοιπόν, την κοσμική παραποίηση και
ο Όδινος (Odin) τους εξηγεί αναλυτικά ότι
έχει επεξεργασθεί την τελευταία εικοσαετία και
τους αποκαλύπτει το επιλεγμένο ζεύγος ηρώων
στο οποίο θα στηριχθεί το μέλλον τους και
το οποίο πρέπει να προικοδοτήσουν με όσες δυνάμεις διαθέτουν ακόμη.
Καθώς το ένα μέλος του ζεύγους προέρχεται από την αριστοκρατική τάξη και
το άλλο διαβιοί μέσα στην εργατική τάξη, οι δύο ήρωες
θα αποτελέσουν το ιδανικό "δίδυμο".
 |
| Η επιλογή δύο άτρωτων πιστών ημίθεων ως στρατιωτικών ηγετών πολυάριθμου στρατού θα μπορούσε, ενδεχομένως, να ήταν μία καλή λύση ώστε να κυριαρχήσουν οι Θεοί στην Οικουμένη |
Θα συζευχθούν και θα γίνουν η κινητήρια δύναμη
που θα θέλξει πλούσιους και πτωχούς ανθρώπους, στο ιδεολογικό πεδίο, ενώ
παράλληλα θα συντρίψει, στο πεδίο της μάχης,
τους στρατούς των πιστών των επερχόμενων "ανθρωπόθεων"
από τον Νότο και την Ανατολή (όπως τον Χριστό από την Μεσόγειο).
Έτσι, οι Άριοι θεοί θα μπορούσαν επιτύχουν να παρατείνουν
την βασιλεία αλλά και την ζωή τους επ' αόριστον.
Όμως, πολύ μακριά, πέραν από την Ασγαρδία (Asgard),
στο Χάος της Εξώσφαιρας,
οι τρείς Νόρνες πάγωσαν.
Αντιλήφθηκαν την Ειμαρμένη, την τοποτηρήτρια της Κοσμικής Νομοτέλειας
που παρακολουθούσε, προσεκτικά, την όλη συζήτηση.
Οι Άριοι θεοί είχαν παρανομήσει.
Ένας σπασμός δυσαρέσκειας διαφάνηκε στο "λίθινο" πρόσωπό της.
6. Η Βρυγχίλδη στην Ρηνανία
Έχοντας την σύμφωνη γνώμη των άλλων Αρίων θεώνο Όδινος (Odin) προχωρά στην επόμενη φάση του σχεδίου του.
Αρχικά, παραδίδει στην έφηβη πριγκήπισσα την "Οδίνεια Ζώνη"
που προσδίδει, σε όποιον την φορά, υπερφυσικές δυνάμεις.
 |
| "Η Οδίνεια Ζώνη" Το πολύτιμο δώρο του Όδινου στην Βρυγχίλδη |
Στην συνέχεια της αποκαλύπτει την θαυμάσια μοίρα της.
Θα αποτελέσει το θηλυκό μέλος ενός ζεύγους ηρώων
που θα έχει ως προορισμό την δημιουργία μίας ενοποιημένης Οικουμένης
που θα επαναφέρει την πίστη των ανθρώπων στην θρησκεία των Αρίων θεών.
 |
| Η βαλκυρία Βρυγχίλδη η εκλεκτή του θεού Όδινου |
Για το σκοπό αυτό πρέπει να ταξιδεύσει στο Νότο,
στην χερσαία Ευρώπη όπου θα συναντήσει τον εκλεκτό μέλλοντα σύζυγο,
δηλ. το αρσενικό μέλος του προαναφερόμενου "ηρωικού ζεύγους".
Έτσι, στην Ισλανδία εξοπλίζεται ένα ταχύτατο πλοίο που μεταφέρει την ηρωΐδα
κατά μήκος των Βρετανικών ακτών στην εκβολή του Ρήνου.
Από εκεί το Ισλανδικό πλοίο αναπλέει τον ποταμό και φθάνει στην Κάτω Ρηνανία.
7. Η συνάντηση των δύο ηρώων
καταφθάνει στην Κάτω Ρηνανία, μία εντυπωσιακή πτώση αστεροειδούς
σημειώνεται στην περιοχή του σιδηρουργείου.
 |
| O αστεροειδής που στάλθηκε από τον Όδινο θα παρείχε το κατάλληλο μεταλλικό υλικό από το θα κατασκευάζοταν στο διατρητικότερο ξίφος της Γης |
Ο Ζειγφρείδος (Siegfried) σπεύδει περιδεής να παρατηρήσει το συμβάν και
εκεί συναντά την ημίθεη Ισλανδή βαλκυρία Βρυγχίλδη (Brünnhilde).
Η δεινή ξοφομάχος πριγκήπισσα είχε έλθει, από την μακρυνή πατρίδα της,
στο ίδιο σημείο για να πραγματοποιηθεί η θεόπνευστη συνάντηση.
Ακολουθεί μονομαχία των δύο ηρώων και ο ξανθός Ζειγφρείδος (Siegfried)
καταβάλλει την αήττητη Ισλανδή πριγκήπισσα.
Η Βρυγχίλδη (Brünnhilde) ερωτεύεται τον νικητή της καθώς,
ήδη, είχε πληροφορηθεί, από Ισλανδή μάντιδα, ότι
ο νικητής της θα ήταν ο θεοπρόβλητος σύζυγός της.
Επακολουθεί ερωτική συνεύρεση και ανταλλαγή όρκων αιώνιας αγάπης.
Η πανέμορφη ξανθή βαλκυρία τον καλεί να την συναντήσει στην Ισλανδία,
όπου η ίδια σπεύδει για να κληρονομήσει τον θρόνο.
Στην Βαλκαλλία (Valhalla) οι Άριοι θεοί
παρακολουθούσαν την όλη διαδικασία, άπνοοι.
Βέβαια, η θεά Φρεία (Freya) είχε ενισχύσει υπέρμετρα
την γοητεία του Ζειγφρείδου (Siegfried).
Ωστόσο, ήταν πιθανό, η αγέρωχη Ισλανδή Βαλκυρία
να αδιαφορούσε για τον ταπεινό σιδηρουργό.
Τότε, ολόκληρος ο θεϊκός σχεδιασμός θα κατέρρεε.
Έτσι, όταν οι Άριοι θεοί είδαν την ερωτική πράξη, εξέσπασαν σε επευφημίες.
Το δυσκολότερο μέρος του μεγαλόπνοου σχεδίου είχε πραγματοποιηθεί.
Στην Εξώσφαιρα, όμως, οι τρείς Νόρνες ανησύχησαν.
Η υπέρμετρη δόση θελκτικότητας του Ρηνανού ήρωα
ήταν η μία "κρίσιμη λεπτομέρεια"
που δεν θα άφηνε ανεκμετάλλευτη η Ειμαρμένη.
Το δικό της αντι-σχέδιο άρχισε να τίθεται σε λειτουργία.
 |
| Η Ειμαρμένη ρυθμίστρια της μοίρας Ανθρώπων και Θεών |
8. Η κατασκευή του ιερού ξίφους
Ο Ζειγφρείδος (Siegfried) παραλαμβάνει το μεταλλικό υλικό του αστεροειδούς
και το μεταφέρει στο σιδηρουργείο του
Εκεί κατασκευάζει, μετά από μακρές και επίπονες σφυρηλατήσεις,
το πανίσχυρο "Βαλμύγγειο" ξίφος (ή ξίφος Balmung)
ή ξίφος Nothungκαι το μεταφέρει στο σιδηρουργείο του
/about/GettyImages-508407045-58b5a0eb5f9b5860468be05b.jpg) |
| O Ζειγφρείδος στο σιδηρουργείο κατασκευάζει το φοβερό ξίφος Balmung |
το πανίσχυρο "Βαλμύγγειο" ξίφος (ή ξίφος Balmung)
ή ξίφος Gram.
(αντίστοιχο με το διαβόητο Excalibur)
9. Η μετάβαση στην Βουργουνδική πρωτεύουσα
Ακολουθεί η μετάβαση του Ζειγφρείδου (Siegfried), ως συνοδού του πατέρα του,στην Βορβητόμαγο (Borbetomagus) (συγχρ. Βόρμη (Worms),
την πρωτεύουσα της Ρηνανικής Βουργουνδίας
για την πώληση ξιφών στο ανάκτορο.
Κατά την διαδρομή με πλοιάριο στο Ρήνο
γίνονται μάρτυρες της καταστροφής των Παραρρήνιων κωμοπόλεων.
Αυτές οφείλονται στις επιδρομές του αφυπνισθέντος δράκοντα Φαφνίρου (Fafnir).
 |
| O δράκοντας Fafnir κατακαίει Παραρρήνιες πόλεις |
μονομαχεί με υπερόπτες πρίγκηπες όπου καταφαίνεται η πολεμική του δεινότητα.
10. Η σφαγή του δράκοντα Φαφνίρου
Ακολουθεί οργάνωση έφιππης Βουργουνδικής αποστολήςγια την αντιμετώπιση του δράκοντα Φαφνίρου (Fafnir)
που κατοικεί σε ένα σπήλαιο πλησίον του ποταμού Ρήνου.
Όμως, ο φλογοβόλος δράκοντας κατακαίει τους Βουργουνδούς πρίγκηπες
(καθώς τα ξίφη τους αδυνατούν να διατρήσσουν το άτρωτο δέρμα του)
και τραυματίζει τον βασιλέα.
Τότε, ο Ζειγφρείδος (Siegfried) αποφασίζει
να αντιμετωπίσει τον δράκοντα Φαφνίρο (Fafnir) μόνος του,
έχοντας εμπιστοσύνη στο θεϊκό ξίφος του.
Στην δρακοντομαχία που ακολουθεί ο Ρηνανός ήρως κινδυνεύει πολλές φορές.
Αλλά είναι αρκετά ευκίνητος να αποφύγει τις εκτοξευόμενες φλόγες
και χρησιμοποιώντας για πρώτη φορά το πανίσχυρο ξίφος του,
διατρυπά το άτρωτο δέρμα και φονεύει τον δράκοντα.
Στην αιθερική Βαλκαλλία (Valhalla)
οι Άριοι θεοί, μέσα από τον οφθαλμό των κοράκων τους,
παρακολουθούν την μάχη, κάθιδροι.
Ένα λάθος, μία αργή κίνηση του Ζειγφρείδου (Siegfried) και
όλο το θεϊκό σχέδιο θα καταστρεφόταν.
Όταν επιτέλους, ο δράκοντας φονεύεται ξεσπούν σε ιαχές άκρατης ικανοποίησης.
Το σχέδιο του Όδινου λειτουργεί με ωρολογιακή ακρίβεια.
Όλα γίνονται όπως αυτός τα είχε προσχεδιάσει.
Ενώ στην συνέχεια,
ο Ζειγφρείδος (Siegfried) λούζεται με το ρέον αίμα του θύματός του,
αποκτώντας έτσι και αυτός άτρωτο δέρμα,
οι Άριοι θεοί μεθούν σε ποταμούς από νέκταρ.
Έτσι, κανείς τους δεν προσέχει μία μικρή λεπτομέρεια.
Ένα φύλλο, ωθούμενο από την Ειμαρμένη, καλύπτει τον ώμο του νικητή ήρωα
κατά την διάρκεια του λουτρού και έτσι
αποκτά ένα τρωτό σημείο, όπως ο θρυλικός Αχιλλεύς, χίλια πεντακόσια έτη πριν.
στο "λίθινο" πρόσωπο της Ειμαρμένης
σχηματίζεται ένα αδιόρατο χαμόγελο.
 |
| Το εφιαλτικό χαμόγελο της Ειμαρμένης |
11. Ο θησαυρός του Ρήνου
Εξερευνώντας το σπήλαιο του νεκρού δράκοντα, ο νικητής ήρωαςανακαλύπτει ένα αμύθητο θησαυρό.
Είναι ο μεγαλύτερος θησαυρούς της Οικουμένης.
Καθώς τον περιεργάζεται χαρούμενος, εμφανίζονται οι Νιβελύγγοι (Nibelungen),
οι μικροί θεοί της ομίχλης, και του ζητούν να τους τον παραδώσει.
Ο ήρως απαντά αρνητικά (καθώς τον κέρδισε με την αξία του) και
τότε αυτοί τον ενημερώνουν για την κατάρα με την οποία τον έχουν περιβάλλει,
η οποία καταστρέφει κάθε ανθρώπινο κατοχό του.
Ο ήρως αρχικά αιφνιδιάζεται.
Αλλά τελικά σκέπτεται, υπεροπτικά,
ότι αυτός δεν είναι απλός θνητός, είναι ημίθεος.
Το ίδιο και η Βρυγχίλδη (Brünnhilde).
Επομένως, η κατάρα δεν τους αγγίζει.
Παραλαμβάνει, λοιπόν, το πολυτελέστερο κόσμημά του,
τον "Νιβελύγγειο δακτύλιο" ("δακτυλίδιο των Νιμπελούγκεν")
που το προορίζει, ως δώρο, για την Ισλανδή βαλκυρία.
Το "δακτυλίδιο" αυτό αποτελεί επιπλέον
την ταυτότητα του κατόχου του θησαυρού.
 |
| Το δακτύλιδιο των Νιβελύγγειων Εκτυφλωτικό κόσμημα αλλά και φορέας άσβεστης Κατάρας |
Στην Βαλκαλλία (Valkalla), οι Άριοι θεοί παρακολουθούσαν την σκηνή,
σχεδόν χωρίς αναπνοή.
Αν οι Νιβελύγγοι (Nibelungen) φόβιζαν τον ήρωά τους και
έπαιρναν τον θησαυρό τότε το σχέδιο του Όδινου (Odin)
θα έμενε χωρίς οικονομική κάλυψη.
Βέβαια, ο Θωρ (Thor) είχε φροντίσει να υπερτονίσει το θάρρος του Ζιγφρείδου
αλλά η στιγμιαία συμπεριφοράενός θνητού ήταν γενικά απρόβλεπτη.
Έτσι, όταν, τελικά, ο ήρωας απέρριψε τις απειλές,
εξέσπασαν σε επευφημίες προς τον πολεμικό Άριο θεό.
Η κατοχή θησαυρού από τον ήρωα αποτελούσε την κορυφαία έκλαμψη
της εκπληκτικής διάνοιας του Όδινου (Odin).
 |
| Η συντήρηση και ο εξοπλισμός ενός ισχυρού στρατού προϋπόθετε πάντοτε την κατοχή ενός μεγάλου θησαυρού |
Ο θησαυρός αυτός ήταν απαραίτητος για την δημιουργία
ενός πανίσχυρου στρατού που θα αποτελούσε το εργαλείο
για την δημιουργία μίας εκτεταμένης αυτοκρατορίας
που θα κάλυπτε την Οικουμένη και
θα αποκαθιστούσε την λατρεία των Αρίων θεών μεταξύ των ανθρώπων.
12. Η ήττα του μάγου Άδβαριδος
Καθώς ο Ζειγφρείδος (Siegfried) εξέρχεται από το σπήλαιο αντιμετωπίζει την αιφνίδια επίθεση του μάγου Αδβάριδα (Andvari).
Ο μάγος αυτός, αρχικά μέλος των Νιβελύγγων (Nibelungen),
ανέμενε υπομονετικά το τέλος του δράκοντα
για να αποσπάσει τον θησαυρό προς ίδιο όφελος.
 |
| Ο Μάγος Άδβαρις |
Η επίθεσή του είναι αστραπιαία και, καθώς έχει λάβει,
με αλλομορφική μεταμόρφωση, την μορφή του αντιπάλου του.
Ο μάγος επωφελούμενος από τον αιφνιδιασμό του ήρωα
του καταφέρει πολλά θανάσιμα κτυπήματα.
Ωστόσο, η ατρωσία του ήρωα είναι καταλυτική.
Έτσι όταν συνέρχεται από την έκπληξη καταβάλλει εύκολα τον επικίνδυνο μάγο.
Στην Βαλκαλλία (Valkalla), οι Άριοι θεοί πέρασαν και πάλι μία απίστευτη αγωνία.
Εάν το αίμα του δράκοντα δεν είχε προλάβει να δράσει,
ο εκλεκτός τους θα ήταν νεκρός.
Έτσι, όταν τον είδαν να σηκώνεται από την επίθεση,
χωρίς κανένα τραυματισμό, επιδόθηκαν σε άκρατους πανηγυρισμούς.
Ήταν φανερό, πλέον, ότι το σχέδιο του Όδινου (Odin)
θα υπερφαλάγγιζε την Νομοτέλεια!
 |
| Ευωχία Θεών |
Απολύτως πανευτυχείς, αναχώρησαν από την Βαλκαλλία (Valhalla) και
μετέβησαν στα δικά τους ανάκτορά για να συνεχίσουν την ευωχία τους.
Τα δύσκολα είχαν παρέλθει!
Όμως, στην Εξώσφαιρα, οι Νόρνες, έντρομες, έβλεπαν την συνέχεια.
Ο Ζειγφρείδος (Siegfried) δεν φόνευσε τον μάγο,
όπως είχε προσχεδιάσει o Όδινος (Odin),
αλλά του χάρισε την ζωή, με αντάλλαγμα το Αλλομορφικό Κράνος
και τις μυστικές οδηγίες της χρήσης του, που μόνον αυτός κατείχε.
Ήταν μια ακόμη μικρή λεπτομέρεια που οι Άριοι θεοί αγνόησαν
αλλά σύντομα θα λάμβανε την θέση της
στο puzzle της παγίδας που, αργά αλλά σταθερά, έστηνε η Ειμαρμένη.
13. Η συνάντηση με την Κρειμχίλδη
Μετά την επιστροφή του στην Βουργουνδική πρωτεύουσαο Ζειγφρείδος (Siegfried) μετατρέπεται σε λαϊκό ίνδαλμα.
Ωστόσο, η επέμβαση της μοίρας, ως συνόλου μικρών παρελθουσών λεπτομερειών,
αρχίζει να αναδύεται στην σκηνή καταλυτικά.
Η πριγκήπισσα Κρειμχίλδη (Kriemhild),
αδελφή του Βουργουνδού βασιλέα Γυνθάριου (Guntharius),
εντυπωσιασμένη από την υπέρμετρη γοητεία του, τον ερωτεύεται σφοδρότατα.
 |
| Η Βουργουνδή πριγκήπισσα Κριμχίλδη |
Όμως, ο ήρωας
αφού αντιμετωπίζει την Βουργούνδια πριγκήπισσα με πλήρη αδιαφορία,
διακυρήσσει, με απόλυτο τρόπο, ότι θα παραλάβει τον ανευρεθέντα θησαυρό
και θα πλεύσει στην Ισλανδία.
Προφανώς, θεωρεί ότι κανείς θνητός δεν μπορεί να εμποδίσει την θέλησή του.
Ατυχώς, ο Θωρ (Thor) είχε υπερτονίσει υπερβολικά την αυτοπεποίθησή του.
Ήδη, ο Ζειγφρείδος (Siegfried) αισθάνεται
ως Ηρακλής, ως Καίσαρ και Αύγουστος, ταυτόχρονα.
Το ταπεινό σιδηρουργείο δεν αποτελεί πλέον ούτε μακρυνή ανάμνηση.
Μέσα στον εγκέφαλό του, το σχέδιο του θεού μέντορά του
έχει πλέον καταγραφεί ως δικό του.
Η Ισλανδία θα γίνει η βάση της μεγάλης εξόρμησης.
Ενώ η χριστιανική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία θα καταρρέει
κάτω από τις επιθέσεις Γερμανικών λαών,
Σκανδιναβικός στρατός θα εισβάλλει στην Δυτική Ευρώπη
υπό την ηγεσία, την δική του και της επικείμενης Ισλανδής συζύγου του,
και θα σαρώσει κάθε αντίπαλο.
 |
| H επέκταση των Σκανδιναβών στην Ευρώπη (7ος, 8ος, 9ος αιώνας μ.Χ.) Όμως ο Ζειγφρείδος δεν θα ζει πλέον για να ηγηθεί της εξόρμησης |
Ταυτόχρονα Σκανδιναβικοί στόλοι θα σαρώσουν τα βόρεια Ευρωπαϊκά παράλια
φθάνοντας μέχρι την Μεσόγειο.
Στο μεταξύ, οι Βουργουνδοί, πληροφορούμενοι τις προθέσεις του,
πλημμυρίζαν από αγανάκτηση.
Ο θησαυρός ανήκει και πρέπει να παραμείνει στην Ρηνανία, επέμεναν.
Ο βασιλέας Γυνθάριος (Guntharius) δέχεται αφόρητες πιέσεις
από την λαϊκή επιθυμία.
Τελικά αναγκάζεται, μέσα στην απελπισία του,
να μεταχειρισθεί υποχθόνια μέσα.
Απευθύνεται μαζί με την αδελφή του στον μάγο Αδβάριδα (Advari)
ο οποίος, προκειμένου να εκδικηθεί τον ήρωα και τους θεούς προστάτες του,
παρασκευάζει το μαγικό ερωτικό φίλτρο
με την μυστική συνταγή που μόνον αυτός κατέχει.
Στην Βαλκαλλία (Valkalla), ο αιφνιδιασμός των θεών είναι απόλυτος.
Ο Όδινος (Odin), που συνέχιζε να παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις,
ειδοποίησε άμεσα την Φρεία (Freya), την θεά του έρωτα.
Αυτή κατέφθασε άρον-άρον στο μεγάλο ανάκτορο, σχεδόν ημίγυμνη,
συνοδευόμενη από άλλους ανήσυχους θεούς.
Αμέσως, χρησιμοποίησε όλες τις δυνάμεις της
για να πείσει την ερωτευμένη Κρειμχίλδη (Kriemhild)
να μην προχωρήσει στην εξυφαινόμενη εξαπάτηση.
Αλλά, τότε, προέκυψε η μεγάλη έκπληξη.
Η Φρεία (Freya) δεν μπορούσε να την επηρεάσει καθόλου.
Η Κρειμχίλδη (Kriemhild) ήταν, ήδη, χριστιανή!
Η απογοήτευση των θεών ήταν απερίγραπτη.
Οι πανυγηρισμοί τους τερματίσθηκαν άμεσα και
όλοι παρέμειναν απλοί θεατές, να παρατηρούν, αδύναμοι, τις μοιραίες εξελίξεις
Η μοιραία στιγμή που θα αλλάξει δραματικά την ροή των πραγμάτων
δεν αργεί να έρθει.
Ο Ζειγφρείδος (Siegfried), ελάχιστες στιγμές πριν εγκαταλείψει την Βουργουνδία,
στην αποχαιρετιστήρια τελετή, πίνει το μαγικό παρασκεύασμα και
ερωτεύεται κεραυνοβόλα την Βουργουνδή πριγκήπισσα,
λησμονώντας, ταυτόχρονα, ακαριαία την Ισλανδή βαλκυρία.
Έτσι, το "δακτυλίδιο των Νιμπελούγκεν", ομού με την υποβόσκουσα κατάρα
καταλήγει στο δάκτυλό της, ενώ ο θησαυρός
έγινε κτήμα του Βουργουνδίου θρόνου
Στην Εξώσφαιρα, η Ειμαρμένη παρακολούθησε την κατάσταση
με την συνήθη της απόλυτη αταραξία.
Ωστόσο, οι Νόρνες νόμισαν ότι εντόπισαν μία αδιόρατη ικανοποίηση
στο βάθος των παγερών βαθυκύανων οφθαλμών της.
με την συνήθη της απόλυτη αταραξία.
Ωστόσο, οι Νόρνες νόμισαν ότι εντόπισαν μία αδιόρατη ικανοποίηση
στο βάθος των παγερών βαθυκύανων οφθαλμών της.
14. Τροποποίηση του θεϊκού Σχεδίου
Όταν, οι Άριοι θεοί κλήθηκαν για μία ακόμη σύσκεψη στην Βαλκαλλία (Valhalla)ήταν απόλυτα καταπτοημένοι.
Η Νομοτέλεια φαινόταν ανίκητη.
Διάφορες προτάσεις διατυπώθηκαν χωρίς αποτέλεσμα.
Όμως, ο Λόκις (Loki) είχε μία ρηξικέλευθη πρόταση.
(Ο Όδινος (Odin), όπως και άλλοι Άριοι θεοί
έτρεφε μία υποβόσκουσα αντιπάθεια για αυτόν το θεό,
ειδικά, μετά την συνέργειά του στον θάνατο του Βάλδωρος (Βaldur).
Ωστόσο, ο ορθολογισμός του ήταν αδιαμφισβήτητος).
Η πρότασή του επέτυχε να αναπτερώσει το καταπτοημένο ηθικό των Αρίων θεών.
Όχι, δεν είχαν όλα χαθεί. Υπήρχε ελπίδα!
Απλά, το αρχικό σχέδιο έπρεπε να τροποποιηθεί.
"Η Ισλανδία, ως βάση εξόρμησης
θα αντικαθίστατο από την Παραρρήνια Βουργουνδία και
η Βρυγχίλδη (Brünnhild) θα εγκαταλειπόταν στην τύχη της
ο Ζειγφρείδος (Siegfried) θα περέμενε απλός στρατηγός και
ο Γυνθάριος (Guntharius) θα αναλάμβανε τον ρόλο του."
 |
| Ο Βουργουνδός βασιλέας Γυνθάριος διεδραμάτισε κρίσιμο ρόλο στα σχέδια των Θεών αλλά και της Ειμαρμένης |
Είχε δώσει τον "απαραβίαστο" λόγο του στην Βρυγχίλδης (Brünnhild) και
ήταν ανέντιμο να τον παραβεί.
Όμως, αναγνώρισε ότι δεν γινόταν διαφορετικά.
Έτσι, τελικά, οι Άριοι θεοί έδωσαν την συγκατάθεσή τους.
"Ανάγκη γαρ και οι θεοί πείθονται", σοφή παροιμία των ανθρώπων,
σκέφθηκε ο Όδινος (Odin), χαμογελώντας ανεπαίσθητα.
Όλοι στράφηκαν στον Λόκιδα (Loki) προτρέποντάς τον
να χρησιμοποιήσει όλη την πανουργία του ώστε να μετατρέψει
τον νεαρό, αγαθό, καλόκαρδο και απόλεμο Βουργουνδό βασιλέα Γυνθάριο (Guntharius)
σε έναν αδίστακτο, ακόρεστο, κατακτητή.
Ο Λόκις (Loki) ανέλαβε με ζέση το έργο του.
Όμως, στην προσπάθειά του να επιτύχει τη απαιτούμενη ψυχική μετάλλαξη,
προσέθεσε στον "μεταλλασσόμενο" ηγέτη υπέρμετρη αλαζονία,
μια λεπτομέρεια που θα καθορίσει απόλυτα το μέλλον.
15. Οι Νικηφόροι Πόλεμοι
Η φήμη ότι το Βουργουνδικό βασίλειο κατέχει αμύθητο θησαυρό
διαχέεται ταχύτατα στο περιβάλλον και έτσι
Σάξονες αλλά και διάφοροι φιλόδοξοι γειτονικοί ηγεμόνες
εισβάλλουν στην Βουργουνδία για να τον αποκτήσουν.
Ακολουθεί σειρά πολέμων κατά τους οποίους
ο άτρωτος ήρως Ζειγφρείδος (Siegfried)
αναλαμβάνει την ηγεσία του Βουργουνδικού στατού.
Οι εχθρικές Γερμανικές φυλές συντρίβονται.
Οι Βουργούνδιοι μαχητές του ακολουθούν τον ρού του Ρήνου
και υποτάσσοντας τους παρόχθιους λαούς.
Όταν φθάνουν στην χώρα των "δίδυμων βασιλέων",
ο Ζειγφρείδος (Siegfried) τους φονεύει ιδιοχείρως,
μετά από συναφθείσα μονομαχία,
εκδικούμενος τον θάνατο των γονέων του.
Κατά τα έτη που ακολουθούν,
μετά την υποταγή των γειτονικών Γερμανικών φύλων,
ο Ζειγφρείδος (Siegfried) στρέφει τα όπλα κατά της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Το σχέδιο του Όδινου (Odin) αρχίζει να αποκτά σάρκα και οστά.
Οι Ρωμαίοι, οδυνηρά, διαπιστώνουν το ακαταμάχητο του νέου εχθρού τους.
Οι διάσημες Ρωμαϊκές λεγώνες κατακερματίζονται και διαλύονται
καθώς ο Βουργουνδικός στρατός εισβάλλει στην Βελγική,
την πλησιέστερη Ρωμαϊκή επαρχία.
Τίποτε, πλέον, δεν φαινόταν ικανό να αποτρέψει
την δημιουργία μίας "Βουργουνδικής Αυτοκρατορίας",
σε υποκατάσταση της φθίνουσας Ρωμαϊκής.
Στην Ασγαρδία (Asgard), οι εξελίξεις αυτές προκαλούν "ντελίριο" ενθουσιασμού.
Η παραγωγή της αμβροσίας, που είχε ελαττωθεί επικίνδυνα τους τελευταίους αιώνες,
(καθώς η πρώτη ύλη της, η ανθρώπινη πίστη, είχε σημειώσει απότομη κάμψη),
σημειώνει κάθετη αύξηση
καθώς οι στρατιωτικές επιτυχίες του Ζειγφρείδου (Siegfried)
αυξάνουν ταχύτατα τον αριθμό των πιστών στους Άριους θεούς,
μειώνοντας, αντίστοιχα, την εξάπλωση του επικίνδυνου Χριστιανισμού.
Από την Βαλκαλλία (Valhalla), ο Όδινος (Odin)
παρακολουθεί τα διαδραματιζόμενα γεγονότα με απερίγραπτη ευχαρίστηση.
Η ευδαιμονία των Αρίων θεών τροφοδοτεί και την δική του ευτυχία.
Με φανερή ικανοποίηση παρατηρηρεί ότι η ρυτίδα και οι μαύροι κύκλοι
στα πρόσωπα της Φρείας και της Φρίγγειας, αντίστοιχα, εξαφανίσθηκαν ενώ
ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί η ενθουσιώδης συμπεριφορά του υιού του Θωρ (Thor).
Η απερίγραπτη χαρά του είναι τόση που συμμετείχε ακόμη και σε μάχη,
στο πλευρό του Ζειγφρείδου (Siegfried).
Ο Όδινος (Odin) ενθυμείται ότι την τελευταία φορά
που ο υιός του είχε συμπεριφερθεί ανάλογα,
ήταν κατά την εποχή του Τρωικού Πολέμου,
όταν, με την υπόσταση του Ολύμπιου Άρεως,
συνέτριβε τους Αχαιούς εισβολείς έξω από τα τείχη της Τροίας,
στο πλευρό του ήρωα Έκτορος.
Όμως στην Εξώσφαιρα, η φοβερή Ειμαρμένη καραδοκεί.
Δείχνοντας απίστευτη υπομονή αναμένει την κρίσιμη στιγμή
που το σχέδιο των Αρίων θεών θα μετατρεπόταν
σε ένα χάρτινο "τεμάχιο" σε κάδο απορριμάτων.
Ο Ρωμαϊκός στρατός είχε εξουδετερωθεί.
Όλοι, πλέον, περίμεναν την μεγάλη Βουργουνδική εισβολή στην Γαλατία,
που θα σήμαινε και την αρχή του τέλους της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Αλλά, εντελώς αιφνιδιαστικά,
ο Βουργουνδός βασιλέας Γυνθάριος (Guntharius) διέταξε την αναστολή της.
Αυτό ήταν, βέβαια, ένα αναπάντεχο γεγονός
αλλά η είδηση "που έσκασε ως βόμβα" σε όλη την Δυτική Ευρώπη
ήταν η αναγγελία του Γυνθάριου (Guntharius) ότι
αποφάσισε να συζευχθεί την διασημότερη ηγεμονίδα της εποχής
που ήταν, φυσικά, η Ισλανδή βασίλισσα, Βρυγχίλδη (Brünnhild)!
Καθώς οι στρατιωτικές επιτυχίες διαδέχονταν άλληλες,
προσκομίζοντας στον Ζειγφρείδο (Siegfried) τεράστια δόξα,
ο Βουργουνδός βασιλέας αναζητούσε έναν τρόπο αναβάθμισης
και του δικού του κύρους.
Προφανώς, ένας γάμος με την διάσημη Ισλανδή βαλκυρία
θα του προσέδιδε τους αναγκαίους "πόντους".
Έτσι, ανέβαλε τις στρατιωτικές επιχειρήσεις και
διέταξε την ναυπήγηση στολίσκου που θα μετέφερε αυτόν και την συνοδεία του
στην μακρυνή Ισλανδία.
Στο μεταξύ στην Ισλανδία, η Βρυγχίλδη (Brünnhild)
αναμένοντας τον θεόσταλτο Ζειγφρείδο (Siegfried)
υποβάλλει τους επίδοξους μνηστήρες σε αγώνες πελέκεων εναντίον της.
Όλοι όσοι συμμετέχουν, ηττώνται και φονεύονται.
H συμπεριφορά της θυμίζει τις Αχαιές πριγκίπισσες της Μυκηναϊκής Περιόδου
- η Αταλάντη, στην Αρκαδία, φόνευε τους μνηστήρες
που δεν την νικούσαν στο τρέξιμο,
- η Ιπποδάμεια, στην Ηλεία, φόνευε, ως συνεργός του πατέρα της,
αυτούς που έχαναν σε αγώνα αρματοδρομίας ενώ
- η Πηνελόπη απλά τους καθυστερούσε, στην Ιθάκη, πλέκοντας
μέχρι να τους αφανίσει ο επιστρέψας Οδυσσεύς.
Ωστόσο, η βασίλισσα αναμένει τον νικητή της.
Αυτός, με βάση την ρητή, παλαιά, διαβεβαίωση του Όδινου (Odin),
αποκλείεται να είναι άλλος από τον εκλεκτό των θεών, Ρηνανό πρίγκηπα.
Γνωρίζοντας τους θεσμοθετημένους αυτούς αγώνες,
ο Βουργουνδός βασιλέας ζητεί από τον Ζειγφρείδο (Siegfried)
να τον αντιπροσωπεύσει στην αναμέτρηση.
Αυτό απαιτούσε πλαστοπροσωπία η οποία όμως ήταν εφικτή
επειδή ο Ζειγφρείδος (Siegfried) κατείχε το Αλλομορφικό Κράνος.
Ο Ζειγφρείδος (Siegfried), αρχικά, αντιδρά αλλά,
καθώς ο Γυνθάριος (Guntharius) προβάλλει δεσμούς φιλίας και μελλοντικής συγγένειας,
κάμπτεται.
Στην Ασγαρδία (Asgard), οι Άριοι θεοί έμειναν άναυδοι.
Επί σειρά ετών, είχαν συνηθίσει στην ιδέα ότι η Ειμαρμένη
είχε αποδεχθεί την διαμορφωθείσα πραγματικότητα και
αδυνατούσαν να πιστεύσουν ότι τα πράγματα θα έπαιρναν αυτήν την τροπή.
Όλοι άρχισαν να κατηγορούν τον Λόκιδα (Loki)
για την υπερβολική αλαζονεία που εμφύτευσε στον Γυνθάριου (Guntharius).
Η επαναφορά, στο προσκήνιο, της εγκαταλειφθείσης Βρυγχίλδης (Brünnhild)
δεν προμήνυε τίποτα καλό.
Τελικά, η Φρίγγεια (Frigga)
αναλαμβάνει να χειρισθεί κατάλληλα την Ισλανδή βαλκυρία.
Στην Εξώσφαιρα, οι Νόρνες κοίταξαν με δέος την Ειμαρμένη.
Ναι, ο τρόπος της να καταστρέφει το σχέδιο των Αρίων θεών
ήταν αριστοτεχνικός.
Αλλά, το βαθυκύανο βλέμμα της συνέχιζε
να παραμένει απόκοσμο και ανέκφραστο.
καταπλέει στην Ισλανδία όπου η βασίλισσα αναγνωρίζει τον Ζειγφρείδο (Siegfried)
αλλά μένει άναυδη καθώς αντί για αυτόν δέχεται
την γαμήλια πρόσκληση από τον άγνωστο βασιλέα που τον συνοδεύει.
Επακολουθεί η θεσμοθετημένη αναμέτρηση και
ο νεαρός ήρως με την μορφή του Γυνθάριου (Guntharius) την καταβάλλει.
Η βασίλισσα αναγκάζεται να αποδεχθεί το αποτέλεσμα και
να ακολουθήσει τον μέλλοντα σύζυγο στην Παραρρήνια Βουργουνδία.
Από την Βαλκαλλία (Valhalla), οι θεοί παρακολουθούν τα γεγονότα με έκδηλη αγωνία.
Ωστόσο, καθώς η Βρυγχίλδη (Brünnhild) βρίσκεται σε απορία και πλήρη σύγχιση,
δέχεται τις παραινέσεις της Φρίγγειας (Frigga)
να μην προβάλλει αντιρρήσεις και να δεχθεί την εξέλιξη των γεγονότων
χωρίς αντίδραση.
Σάξονες αλλά και διάφοροι φιλόδοξοι γειτονικοί ηγεμόνες
εισβάλλουν στην Βουργουνδία για να τον αποκτήσουν.
Ακολουθεί σειρά πολέμων κατά τους οποίους
ο άτρωτος ήρως Ζειγφρείδος (Siegfried)
αναλαμβάνει την ηγεσία του Βουργουνδικού στατού.
 |
| Ο άτρωτος Ζειγφρείδος επικεφαλής του Βουργουνδικού στρατού συντρίβει κάθε στρατιωτική δύναμη που τολμά να του αντιπαρατεθεί. |
Οι εχθρικές Γερμανικές φυλές συντρίβονται.
Οι Βουργούνδιοι μαχητές του ακολουθούν τον ρού του Ρήνου
και υποτάσσοντας τους παρόχθιους λαούς.
Όταν φθάνουν στην χώρα των "δίδυμων βασιλέων",
ο Ζειγφρείδος (Siegfried) τους φονεύει ιδιοχείρως,
μετά από συναφθείσα μονομαχία,
εκδικούμενος τον θάνατο των γονέων του.
Κατά τα έτη που ακολουθούν,
μετά την υποταγή των γειτονικών Γερμανικών φύλων,
ο Ζειγφρείδος (Siegfried) στρέφει τα όπλα κατά της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Το σχέδιο του Όδινου (Odin) αρχίζει να αποκτά σάρκα και οστά.
Οι Ρωμαίοι, οδυνηρά, διαπιστώνουν το ακαταμάχητο του νέου εχθρού τους.
Οι διάσημες Ρωμαϊκές λεγώνες κατακερματίζονται και διαλύονται
καθώς ο Βουργουνδικός στρατός εισβάλλει στην Βελγική,
την πλησιέστερη Ρωμαϊκή επαρχία.
 |
| Ο πάλαι ποτέ πανίσχυρος Ρωμαϊκός στρατός αδυνατεί πλέον να αναχαιτίσει τις επιθέσεις κατά της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας |
Τίποτε, πλέον, δεν φαινόταν ικανό να αποτρέψει
την δημιουργία μίας "Βουργουνδικής Αυτοκρατορίας",
σε υποκατάσταση της φθίνουσας Ρωμαϊκής.
Στην Ασγαρδία (Asgard), οι εξελίξεις αυτές προκαλούν "ντελίριο" ενθουσιασμού.
Η παραγωγή της αμβροσίας, που είχε ελαττωθεί επικίνδυνα τους τελευταίους αιώνες,
(καθώς η πρώτη ύλη της, η ανθρώπινη πίστη, είχε σημειώσει απότομη κάμψη),
σημειώνει κάθετη αύξηση
καθώς οι στρατιωτικές επιτυχίες του Ζειγφρείδου (Siegfried)
αυξάνουν ταχύτατα τον αριθμό των πιστών στους Άριους θεούς,
μειώνοντας, αντίστοιχα, την εξάπλωση του επικίνδυνου Χριστιανισμού.
 |
| Συμπόσιο των Θεών |
Από την Βαλκαλλία (Valhalla), ο Όδινος (Odin)
παρακολουθεί τα διαδραματιζόμενα γεγονότα με απερίγραπτη ευχαρίστηση.
Η ευδαιμονία των Αρίων θεών τροφοδοτεί και την δική του ευτυχία.
Με φανερή ικανοποίηση παρατηρηρεί ότι η ρυτίδα και οι μαύροι κύκλοι
στα πρόσωπα της Φρείας και της Φρίγγειας, αντίστοιχα, εξαφανίσθηκαν ενώ
ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί η ενθουσιώδης συμπεριφορά του υιού του Θωρ (Thor).
Η απερίγραπτη χαρά του είναι τόση που συμμετείχε ακόμη και σε μάχη,
στο πλευρό του Ζειγφρείδου (Siegfried).
Ο Όδινος (Odin) ενθυμείται ότι την τελευταία φορά
που ο υιός του είχε συμπεριφερθεί ανάλογα,
ήταν κατά την εποχή του Τρωικού Πολέμου,
όταν, με την υπόσταση του Ολύμπιου Άρεως,
συνέτριβε τους Αχαιούς εισβολείς έξω από τα τείχη της Τροίας,
στο πλευρό του ήρωα Έκτορος.
Όμως στην Εξώσφαιρα, η φοβερή Ειμαρμένη καραδοκεί.
Δείχνοντας απίστευτη υπομονή αναμένει την κρίσιμη στιγμή
που το σχέδιο των Αρίων θεών θα μετατρεπόταν
σε ένα χάρτινο "τεμάχιο" σε κάδο απορριμάτων.
16. Η μοιραία Στιγμή
Ήταν άνοιξη του 435 μ.Χ.Ο Ρωμαϊκός στρατός είχε εξουδετερωθεί.
Όλοι, πλέον, περίμεναν την μεγάλη Βουργουνδική εισβολή στην Γαλατία,
που θα σήμαινε και την αρχή του τέλους της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Αλλά, εντελώς αιφνιδιαστικά,
ο Βουργουνδός βασιλέας Γυνθάριος (Guntharius) διέταξε την αναστολή της.
Αυτό ήταν, βέβαια, ένα αναπάντεχο γεγονός
αλλά η είδηση "που έσκασε ως βόμβα" σε όλη την Δυτική Ευρώπη
ήταν η αναγγελία του Γυνθάριου (Guntharius) ότι
αποφάσισε να συζευχθεί την διασημότερη ηγεμονίδα της εποχής
που ήταν, φυσικά, η Ισλανδή βασίλισσα, Βρυγχίλδη (Brünnhild)!
Καθώς οι στρατιωτικές επιτυχίες διαδέχονταν άλληλες,
προσκομίζοντας στον Ζειγφρείδο (Siegfried) τεράστια δόξα,
ο Βουργουνδός βασιλέας αναζητούσε έναν τρόπο αναβάθμισης
και του δικού του κύρους.
Προφανώς, ένας γάμος με την διάσημη Ισλανδή βαλκυρία
θα του προσέδιδε τους αναγκαίους "πόντους".
Έτσι, ανέβαλε τις στρατιωτικές επιχειρήσεις και
διέταξε την ναυπήγηση στολίσκου που θα μετέφερε αυτόν και την συνοδεία του
στην μακρυνή Ισλανδία.
Στο μεταξύ στην Ισλανδία, η Βρυγχίλδη (Brünnhild)
αναμένοντας τον θεόσταλτο Ζειγφρείδο (Siegfried)
υποβάλλει τους επίδοξους μνηστήρες σε αγώνες πελέκεων εναντίον της.
Όλοι όσοι συμμετέχουν, ηττώνται και φονεύονται.
 |
| Η βασίλισσα Βρυγχίλδη αναμένει στην Ισλανδία την άφιξη του Ζειγφρείδου εξοντώνοντας στο μεταξύ κάθε επίδοξο μνηστήρα |
H συμπεριφορά της θυμίζει τις Αχαιές πριγκίπισσες της Μυκηναϊκής Περιόδου
- η Αταλάντη, στην Αρκαδία, φόνευε τους μνηστήρες
που δεν την νικούσαν στο τρέξιμο,
- η Ιπποδάμεια, στην Ηλεία, φόνευε, ως συνεργός του πατέρα της,
αυτούς που έχαναν σε αγώνα αρματοδρομίας ενώ
- η Πηνελόπη απλά τους καθυστερούσε, στην Ιθάκη, πλέκοντας
μέχρι να τους αφανίσει ο επιστρέψας Οδυσσεύς.
Ωστόσο, η βασίλισσα αναμένει τον νικητή της.
Αυτός, με βάση την ρητή, παλαιά, διαβεβαίωση του Όδινου (Odin),
αποκλείεται να είναι άλλος από τον εκλεκτό των θεών, Ρηνανό πρίγκηπα.
Γνωρίζοντας τους θεσμοθετημένους αυτούς αγώνες,
ο Βουργουνδός βασιλέας ζητεί από τον Ζειγφρείδο (Siegfried)
να τον αντιπροσωπεύσει στην αναμέτρηση.
Αυτό απαιτούσε πλαστοπροσωπία η οποία όμως ήταν εφικτή
επειδή ο Ζειγφρείδος (Siegfried) κατείχε το Αλλομορφικό Κράνος.
Ο Ζειγφρείδος (Siegfried), αρχικά, αντιδρά αλλά,
καθώς ο Γυνθάριος (Guntharius) προβάλλει δεσμούς φιλίας και μελλοντικής συγγένειας,
κάμπτεται.
Στην Ασγαρδία (Asgard), οι Άριοι θεοί έμειναν άναυδοι.
Επί σειρά ετών, είχαν συνηθίσει στην ιδέα ότι η Ειμαρμένη
είχε αποδεχθεί την διαμορφωθείσα πραγματικότητα και
αδυνατούσαν να πιστεύσουν ότι τα πράγματα θα έπαιρναν αυτήν την τροπή.
Όλοι άρχισαν να κατηγορούν τον Λόκιδα (Loki)
για την υπερβολική αλαζονεία που εμφύτευσε στον Γυνθάριου (Guntharius).
Η επαναφορά, στο προσκήνιο, της εγκαταλειφθείσης Βρυγχίλδης (Brünnhild)
δεν προμήνυε τίποτα καλό.
Τελικά, η Φρίγγεια (Frigga)
αναλαμβάνει να χειρισθεί κατάλληλα την Ισλανδή βαλκυρία.
Στην Εξώσφαιρα, οι Νόρνες κοίταξαν με δέος την Ειμαρμένη.
Ναι, ο τρόπος της να καταστρέφει το σχέδιο των Αρίων θεών
ήταν αριστοτεχνικός.
Αλλά, το βαθυκύανο βλέμμα της συνέχιζε
να παραμένει απόκοσμο και ανέκφραστο.
17. Η μετάβαση στην Ισλανδία
Έτσι, ο Βουργουνδός βασιλέας με πολυπληθή συνοδείακαταπλέει στην Ισλανδία όπου η βασίλισσα αναγνωρίζει τον Ζειγφρείδο (Siegfried)
αλλά μένει άναυδη καθώς αντί για αυτόν δέχεται
την γαμήλια πρόσκληση από τον άγνωστο βασιλέα που τον συνοδεύει.
Επακολουθεί η θεσμοθετημένη αναμέτρηση και
ο νεαρός ήρως με την μορφή του Γυνθάριου (Guntharius) την καταβάλλει.
Η βασίλισσα αναγκάζεται να αποδεχθεί το αποτέλεσμα και
να ακολουθήσει τον μέλλοντα σύζυγο στην Παραρρήνια Βουργουνδία.
Από την Βαλκαλλία (Valhalla), οι θεοί παρακολουθούν τα γεγονότα με έκδηλη αγωνία.
Ωστόσο, καθώς η Βρυγχίλδη (Brünnhild) βρίσκεται σε απορία και πλήρη σύγχιση,
δέχεται τις παραινέσεις της Φρίγγειας (Frigga)
να μην προβάλλει αντιρρήσεις και να δεχθεί την εξέλιξη των γεγονότων
χωρίς αντίδραση.
18. Ο διπλός γάμος
Μετά την επιστροφή στην Βουργουνδία οργανώνεται, με κάθε επισημότητα,ο ταυτόχρονος γάμος
- του Γυνθάριου (Guntharius) με την Βρυγχίλδη (Brünnhild) καθώς και
- του Ζειγφρείδου (Siegfried) με την Κρειμχίλδη (Kriemhild).
Ήταν το τελευταίο ευτυχές γεγονός για την Βουργουνδία.
 |
| Οι ταυτόχρονοι γάμοι της Βουργούνδιας πριγκίπισσας Κρειμχίλδης και της Ισλανδής βασίλισσας Βρυγχίλδης |
Ταχύτατα, μεταξύ των δύο ηγεμονίδων αναπτύσσεται έντονη εχθρότητα.
Η Βρυγχίλδη (Brünnhild) δείχνει απροκάλυπτη εύνοια πρός τον ήρωα
και η Κρειμχίλδη (Kriemhild) αρχίζει να την υποπτεύεται.
Το πρώτο αλλά καίριο πρόβλημα εμφανίζεται την πρώτη νύκτα του γάμου.
Η Βρυγχίλδη (Brünnhild) έχει καταληφθεί, ήδη, από απόλυτη απελπισία.
Έχοντας πιστεύσει, απόλυτα, την ρητή διαβεβαίωση του Όδινου (Odin)
για το λαμπρό μέλλον της, συναισθάνεται, τώρα, ότι
ο ρόλος που προορίζεται για αυτήν είναι απλά
να αποτελέσει την "υποτακτική σύζυγο" ενός αδύναμου σωματικά
και αλαζόνα πνευματικά, Μεσευρωπαίου ηγεμόνα.
Έτσι, προ της επικείμενης συνεύρεσης, αντιδρά βίαια.
Επιτίθεται στον βασιλέα σύζυγό της και
διαπιστώνει έμπρακτα την μυική του αδυναμία.
Υποψιαζόμενη, αμέσως, κάποια απάτη
δεν δέχεται την συνουσία και τον δένει στην βασιλική κλίνη.
Από την Βαλκαλλία (Valhalla),
οι θεοί παρακολουθούν την όλη εξέλιξη αμήχανοι.
Η ηρέμηση της Βρυγχίλδης (Brünnhild) αποτελεί βασική προϋπόθεση
ώστε να επανεκκινήσει ο πόλεμος και να ενεργοποιηθεί το θεϊκό σχέδιο.
Και αυτό πρέπει να γίνει με κάθε τρόπο.
19. Η μεγάλη αποπλάνηση
Την επόμενη ημέρα, μετά την απροσδόκητη αυτή εξέλιξηο Γυνθάριος (Guntharius) ζητά και πάλι την βοήθεια του Ζειγφρείδου (Siegfried).
Συγκεριμένα, του ζητά να τον αντικαταστήσει για το επόμενο βράδυ
στο συζυγικό δωμάτιο, φορώντας το Αλλομορφικό Κράνος,
και να αποσπάσει με την δυναμή του, την ζώνη από την Βρυγχίλδη (Brünnhild),
ώστε να μπορέσει μετά αυτός να επιτύχει την πολυπόθητη συνεύρεση.
Παρά τις αντιρρήσεις του, ο Ζειγφρείδος (Siegfried) αναγκάζεται να υποχωρήσει.
Το σχέδιο εκτελείται με επιτυχία.
Η ζώνη της Βρυγχίλδης (Brünnhild) αφαιρείται από τον μεταμορφωμένο ήρωα,
ο οποίος στην συνέχεια αποχωρεί, προσωρινά, και
ο εισερχόμενος, αμέσως μετά, βασιλέας επιτυγχάνει, επιτέλους,
τον πολυπόθητο σκοπό του.
Στην Βαλκαλλία (Valhalla), οι Άριοι θεοί ανάσαναν, ανακουφισμένοι,
με την νέα παραπλάνηση της Βρυγχίλδης (Brünnhild).
Επιτέλους, το θέμα διευθετήθηκε και οι πόλεμοι θα επαναρχίσουν.
Όμως, και πάλι συνέβη μία μικρή απρόβλεπτη λεπτομέρεια.
Εντελώς, τυχαία, μία υπηρέτρια της Κρειμχίλδης (Kriemhild)
γίνεται αυτόπτης μάρτυς της μοιραίας σκηνής.
Βλέπει τον Ζειγφρείδο (Siegfried) να εγκαταλείπει, μέσα στο μεσονύκτιο,
το δικό του δωμάτιο και να εισέρχεται στο βασιλικό,
το οποίο είχε λίγο ενωρίτερα εγκαταλείψει ο βασιλέας.
Την πρωία αναφέρει το περιστατικό στην κυρία της.
 |
| Ο Ζειγφρείδος με τις δύο γυναίκες, Κρειμχίλδη και Βρυγχίλδη, που σημάδευσαν, καταλυτικά, τον βίο του |
Στην απώτατη Εξώσφαιρα, οι υποψιασμένες Νόρνες
κοίταξαν και πάλι την ξανθή Ειμαρμένη.
Στο πρόσωπό της δεν υπήρχε κανένας μορφασμός.
Ωστόσο, οι γλαυκοί οφθαλμοί της είχαν μία περίεργη λάμψη
που υποδήλωνε υπολανθάνοντα θρίαμβο.
20. Η διπλή οργή
Η επόμενη ημέρα ήταν εκρηκτική.Πεπεισμένη για την επιτελεσθείσα απάτη,
η πριγκήπισσα Κρειμχίλδη (Kriemhild)
καταλαμβάνεται από υστερία.
Αναζητεί την βασίλισσα Βρυγχίλδη (Brünnhild),
της επιτίθεται φραστικά και
την κατηγορεί για μοιχεία, αναφέροντας τα συμβάντα.
Η Ισλανδή βαλκυρία την αντιμετωπίζει σκαιότατα,
όμως ταυτόχρονα,
αντιλαμβάνεται ότι υπάρχει κάτι περίεργο
έχει συμβεί και οι παλαιές υποψίες της,
για ενδεχόμενη πλεκτάνη, επανέρχονται.
Στην συνέχεια, η πριγκήπισσα Κρειμχίλδη (Kriemhild)
ζητά έξαλλη από τον σύζυγό της εξηγήσεις.
Ο Ζειγφρείδος (Siegfried) δεν έχει άλλες επιλογές.
Αναγκάζεται να αποκαλύψει το σχέδιο παραπλάνησης
της βασίλισσας Βρυγχίλδης (Brünnhild),
στο οποίο τον ενέπλεξε ο βασιλέας αδελφός της.
Η συνέχεια είναι καταλυτική.
Ο θυμός της πληγωμένης πριγκίπισσας εξανεμίζεται και
την θέση του καταλαμβάνει η ενοχή.
Η χριστιανική της συνείδηση αφυπνίζεται και
οι τύψεις για τις συνεχόμενες απάτες σε βάρος της ανταγωνίστριάς της
αρχίζουν να την κατακλύζουν.
Καθώς, οι δραματικές εναλλαγές στην ψυχή της κορυφώνονται,
η Κρειμχίλδη (Kriemhild) αποφασίζει να συναντήσει την Ισλανδή βαλκυρία
και να της ζητήσει συγγνώμη,
αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα την πλαστοπροσωπία που έγινε σε βάρος της.
Στην Βαλκαλλία (Valhalla), οι Άριοι θεοί που παρακαλουθούν την όλη εξέλιξη,
βρίσκονται σε κατάσταση αλλοφροσύνης.
Σε μία ύστατη προσπάθεια αποστέλλονται οι δύο Άριες θεές
Φρίγγεια (Frigga) και Φρεία (Freya)
να αποτρέψουν την συναισθηματική φόρτιση των δύο γυναικών.
Όμως, όπως είναι αναμενόμενο, οι προσπάθειές τους συναντούν τοίχο.
Οι χριστιανοί και οι άθεοι δεν επηρεάζονται.
Η βασίλισσα Βρυγχίλδη (Brünnhild) έχει γίνει έξαλλη.
Ζητά ηθική ικανοποίηση με τίμημα τον θάνατο του Ζειγφρείδου (Siegfried).
 |
| Βρυγχίλδη μαινόμενη |
Αναπολώντας την αγέρωχη ζωή της στην Ισλανδία,
συνειδητοποιεί ότι αδυνατεί να υποστεί αυτήν την υποβάθμιση.
Επιπλέον, αντιλαμβάνεται την ματαιότητα της απίστευτης καταπόνησής της
στις παγωμένες Ισλανδικές κοιλάδες
για την απόκτηση της εντυπωσιακής μυικής και πολεμικής δύναμής της.
Όλα τα γεγονότα συντείνουν, πλέον, σε ένα και μοναδικό συμπέρασμα:.
"Ο θεός Όδινος (Odin), στον οποίο πίστευε απόλυτα, την πρόδωσε!".
Η οργή της γίνεται καταρρακτώδης.
21. Η δολοφονία του Ζειγφρείδου
Μετά την φοβερή αποκάλυψη η θέση του Βουργούνδιου βασιλέα γίνεται απελπιστική.Σε σύσκεψη των στενών συμβούλων του αναζητά την λύση
που θα ηρεμήσει την υστερική πλέον Βρυγχίλδη (Brünnhild)
και θα τον λυτρώσει από την χλευασμό των υπηκόων του.
Όμως, η λύση είναι μία. Ο θάνατος του ανταγωνιστή ήρωα.
Ο βασιλέας έχει γίνει ψυχικό ράκος.
Ωστόσο, αποδέχεται ως μόνη λύση την δολοφονία,
που του προτείνουν η οργισμένη Ισλανδή βασίλισσα και οι σύμβουλοί του.
Έτσι σκηνοθετείται κυνηγετική εξόρμηση στην διάρκεια της οποίας
ο Ζειγφρείδος (Siegfried) πλήττεται, ως άλλος Αχιλλεύς, με βέλος,
στο τρωτό του ώμο.
 |
| Ο θάνατος του άτρωτου Ζειγφρείδου |
Στην Βαλκαλλία (Valhalla), οι κλαίοντες, γοερά, θεοί
δεν μπορούν πλέον ούτε να παρατηρούν τις εξελίξεις.
Η οδύνη τους είναι ανυπέρβλητη.
22. Η αυτοκτονία της Βρυγχίλδης
Ο φόνος του Ζειγφρείδου (Siegfried) συγκλονίζει την Κρειμχίλδη (Kriemhild). Απόλυτα καταβεβλημένη, αναζητά την πρώην αντιζηλό της
και της αποκαλύπτει και το τελευταίο θανάσιμο μυστικό της.
"Ότι χρησιμοποίησε μαγεία για να εμφυσήσει έρωτα στον ήρωα".
Όταν, η απόλυτα δυστυχής, πλέον, ημίθεη βαλκυρία
μαθαίνει την πλήρη αλήθεια αισθάνεται ότι αδυνατεί να συνεχίσει την ζωή της.
Πλήρης αηδίας, για οτιδήποτε έμβιο την περιβάλλει, αποφασίζει να αυτοκτονήσει.
Έτσι, κρύβεται στην "ταφική λέμβο" του νεκρού και,
όταν οι τοξότες, κατά την νεκρική τελετή του ήρωα,
εκτοξεύουν τα φλεγόμενα βέλη τους,
αυτοκτονεί με το μυθικό ξίφος του νεκρού Ζειγφρείδου (Siegfried).
Η πυρά βρίσκει τα νεκρά πτώματα του ημιθεΐκού ζεύγους
να κείτονται σε έναν ύστατο εναγκαλισμό στο πάτωμα του τιμητικού πλοίου
και τα αποτεφρώνει ανελέητα.
 |
| Η καύση των νεκρών ηρώων στο νεκρικό πλοιάριο |
Στην Βαλκαλλία (Valhalla) ο οδυρμός γίνεται ανεξέλεγκτος.
Οι κραυγές οδύνης και πόνου των Αρίων θεών είναι ουρανομήκεις.
Η κατάρα οδηγεί την κατάσταση στα άκρα.
Καθώς, η φλεγόμενη ταφική λέμφος χάνεται στην θάλασσα,
η οργή της Κρειμχίλδης (Kriemhild) κατά του βασιλέα αδελφού της
εκτοξεύεται ασυγκράτητη.
Τον κατηγορεί δημοσίως για δολοφονία.
Οι ευγενείς διχάζονται.
Η εμφύλια σύγκρουση είναι αναπόφευκτη.
Η δυστυχής Βουργουνδία χάνει τους καλύτερους μαχητές της
στις αιματηρές διαμάχες που επακολουθούν μεταξύ των ευγενών της.
23. Η καταστροφή της Βουργουνδίας
Τα γεγονότα της εμφύλιας διαμάχης στο Βουργουνδικό κράτοςδιαδίδονται ταχύτατα στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία
που είχε αρχίσει να ανησυχεί έντονα από την ισχυροποίηση του πλούσιου γείτονα.
Ο Αέτιος έρχεται σε συμφωνία με τον Αττίλα, τον φιλόδοξο βασιλέα των Ούννων.
Η ευκαιρία είναι ιστορική.
Η φημολογία του αμύθητου θησαυρού σε ένα ανίσχυρο βασίλειο
αποτελεί το απόλυτο κίνητρο.
 |
| Η επίθεση των Ούννων |
Ο ταπεινωμένος βασιλέας με τον ανίσχυρο στρατό του προσπαθεί μάταια να τους ανακόψει.
Αυτός και οι στενοί συνεργάτες του βάφουν πρώτοι με το αίμα τους το πεδίο της μάχης.
Αλλά, αυτή είναι μόνον η αρχή.
Οι άγριοι Ούννοι ιππείς εξορμούν, λάβροι, για τον περιώνυμο θησαυρό.
Η σφαγή του Βουργουνδικού πληθυσμού είναι ανελέητη.
20.000 άνδρες και γυναίκες σφαγιάζονται χωρίς οίκτο.
Το άφθονο αίμα του δράκοντα Fafnir είναι απλά ένας μικρός ρύακας
συγκρινόμενος με τους βαθυέρυθρους ποταμούς
που αναβλύζουν από τις λόγχες των ανελέητων Ούννων.
Το τέλος της Ρηνανικής Βουργουνδίας είναι ανατριχιαστικό (436).
|
| Η καταστροφή της Ρηνανικής Βουργουνδίας |
Μέσα στους καπνούς της λεηλασίας,
οι ομιχλώδεις Νιβελύγγοι (Nibelungen) κινούνται αθόρυβα.
Συγκεντρώνουν τον μυθικό θησαυρό και βυθίζονται στο Ρήνο.
Είχαν προειδοποιήσει. Δεν είναι για τους ανθρώπους ...
Στην Βαλκαλλία (Valhalla), η θλίψη των θεών είναι απερίγραπτη.
Τραγικές φιγούρες του παλαιού εαυτού τους θρηνούν, απεριόριστα.
Το τέλος της Βουργουνδίας είναι και το δικό τους.
Η περιώνυμη φράση των ανθρώπων ήχησε και πάλι στα ώτα του Όδινου (Odin):
"Είπατε τω βασιλεί,
χαμαί πέσε Δαίδαλος αυλά,
ουκέτι Φοίβος έχει καλύβην,
ού μάντιδα δάφνην,
ού παγάν λαλαίουσαν,
αποσβέτω και λάλον ύδωρ...
Και εις την σκοτιάν βαθείαν,
εις το απέραντον διάστημα,
τα φώτα σιγαλέα
κινώνται των αστέρων λελυπημένα."
24. Η Τελευταία Σύσκεψη στην Βαλκαλλία
Στην Βαλκαλλία (Valhalla), όταν οι Άριοι θεοί καλούνται σε μία ακόμη σύσκεψηείναι απόλυτα εξουθενωμένοι.
Δεν θέλουν, πλέον, να ακούσουν σχέδια.
Αλλά και ο Όδινος (Odin) δεν έχει κάποιο άλλο να τους ανακοινώσει.
Όλα πλέον έχουν κριθεί.
Απλά, τους ζητά να δείξουν αξιοπρέπεια στον θάνατο.
Να αποθάνουν πολεμώντας αλληλοφονευόμενοι με τους Γίγαντες.
Έτσι, θα σώσουν τουλάχιστον τους ανθρώπους.
Όλοι αναχωρούν κατηφείς για τα ανάκτορά τους.
Να προετοιμασθούν για την ύστατη μάχη του βίου τους.
 |
| Η μελλούμενη καταστροφή της Βαλκαλλίας |
Ο Όδινος παραμένει μόνος.
 |
| Ο Όδινος απέραντα λυπημένος |
Η υπερθέρμανση του περιβάλλοντος μόλις αρχίζει.
Ο Όδινος (Odin) το γνωρίζει.
Το πρώτο θύμα της περιβαλλοντικής αλλαγής θα είναι τα κρυστάλλινα θεϊκά ανάκτορα.
Αλλά, πλέον, ούτε αυτό δεν έχει σημασία.
Το τέλος των Αρίων θεών πλησιάζει, τάχιστα.
Καθώς, ο τριγμός επαναλαμβάνεται ένα κάδρο, από τον κρυστάλλινο τοίχο,
πίπτει στο πάτωμα.
Είναι το "Ιερό Χρυσόβουλλο" με το οποίο η Κοσμική Νομοτέλεια, πριν 5000 έτη,
του παρέδιδε την ευθύνη της ανάπτυξης του Ανθρώπινου Πολιτισμού της Οικουμένης.
Ο Όδινος (Odin) σπεύδει να το σηκώσει και τότε βλέπει στο οπίσθιο μέρος
το χειρόγραφο μήνυμα των Νορνών:
"Ματαιότης Ματαιοτήτων, τα πάντα Ματαιότης."
Ώστε, οι Νόρνες τον είχαν μυστικά προειδοποιήσει, από τότε, για το επερχόμενο τέλος!
Αλλά, τότε, αυτός είχε προσέξει μόνον την απαστράπτουσα εμπρόσθια πλευρά.
Με αργές κινήσεις τοποθέτησε και πάλι το χρυσόβουλλο στον τοίχο.
Στην Εξώσφαιρα, οι τρείς Νόρνες παρακολουθούσαν θλιμμένες
τον πόνο των Αρίων θεών.
Η Ειμαρμένη είχε νικήσει κατά κράτος.
Ένα δάκρυ σχηματίσθηκε στα βλέφαρά τους.
Το εξαφάνισαν, αστραπιαία.
Όμως, η πανόπτιδα Ειμαρμένη ήταν ταχύτερη και από το φως.
Πρόλαβε!
Οι Νόρνες πάγωσαν.
Η συμπάθεια και ο έρωτας για τις Μοίρες, όπως και κάθε άλλο συναίσθημα,
ήταν απόλυτα απαγορευμένα.
Αμέσως, κατάλαβαν.
Το τέλος των Αρίων θεών θα ήταν και δικό τους!
 |
| Η τελεολογική Ειμαρμένη |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου