Γίλγαμος - Μέρος 2β: Ταξίδι στη Σουμερία

Χρόνος: 2.698 π.Χ. (περίπου 5700 έτη πριν το παρόν)

Τόπος: Ωρύγεια (Uruk), Σουμερία, Νότια Μεσοποταμία (σημερινό Νότιο Ιράκ)

Το καραβάνι ξεκίνησε αργά.
Βγήκε από της νότια πύλη της επτάπυλης Ωρύγειας και κατευθύνθηκε νότια.
Αφού διήνυσε μερικά χιλιόμετρα βρέθηκε στην αρχή της ερήμου. Εκεί σταμάτησε.

Ήταν το σημείο συνάντησης με τους Σημίτες Martu νομάδες της γειτονικής όασης που δεν άργησαν να καταφθάσουν πάνω στις καμήλες τους. Αφού ανταλλάχθηκαν οι καθιερωμένοι χαιρετισμοί άρχισαν οι εμπορικές ανταλλαγές προϊόντων.
Ο ιερέας της Κυλλάβειας είχε ξαναβγεί πολλές φορές από τα τείχη της πόλης του αλλά ήταν η πρώτη φορά που βρισκόταν στην έρημο. Την είχε δει μόνον από μακριά. Δεν προχώρησε ποτέ μέσα σ'αυτήν. Ένοιωθε βαθιά περιφρόνηση τόσο γι' αυτήν όσο και για τους νομάδες κατοίκους της. Ήταν τόσο αγροίκοι και άξεστοι συγκριτικά με τους πολιτισμένους Σουμέριους!

Όμως, τώρα, για πρώτη φορά τους είδε διαφορετικά. Κάποια οικογένεια από αυτούς τους Σημίτες νομάδες είχε αναλάβει να μεγαλώσει τον γιό του, σε κάποια όαση κάπου στην έρημο. Τους κοίταζε από την άμαξά του καθώς έκαναν τις συναλλαγές με τους εμπόρους του καραβανιού και για πρώτη φορά δεν ένοιωσε αντιπάθεια. Άνθρωποι ήταν κι αυτοί όπως και οι Σουμέριοι.

Σε κάποια στιγμή ακούστηκε η λέξη "Kemet". Ήταν το όνομα μιας ανύπαρκτης χώρας (σημ. Αίγυπτος) στα δυτικά που την διέρρε ένας επίσης ανύπαρκτος ποταμός (σημ. Νείλος).
O ιερέας της Κυλλάβειας αναρρίγησε. Η λέξη αυτή ήταν απαγορευμένη σε ολόκληρη την Σουμερία.
Ο νομάδας, που την ανέφερε, εννοούσε ότι πουλούσε κάποιο προϊόν που προερχόταν από αυτήν. Όμως, αυτό ήταν απόλυτα ψευδές.

--------
Όλοι οι Σουμέριοι ήξεραν ότι η Οικουμένη (Εδέμ) αποτελούταν μόνον από δύο μέρη.
Την Kiengir (δηλ. Σουμερία) και το Elam (δηλ. Ελυμαΐδα).

Στον χάρτη αυτόν
- η Σουμερία (Sumer) σημειώνεται με ανοικτό καφέ
και η Ελυμαΐδα (Elam) με σκούρο καφέ.
Βορειότερα από αυτές
όλη χώρα δηλώνεται ως Subar, μέχρι το όρος Αραράτ (Aratta)
και τίποτα άλλο από τα αναγραφόμενα δεν ήταν γνωστό
στην εποχή που αναφερόμαστε (2700 π.Χ)

Αυτή διαρρεόταν από τέσσερεις ποταμούς:
- Buranun (δηλ. Ευφράτης),
- Idigna (δηλ. Τίγρις),
- Gihon (Γεών, Χοάσπης, σημ. Karkheh),
- Pishon (Φισών, Πασίτιγρις, σημ. Karun).

Περιφερειακά της Οικουμένης ζούσαν οι "βάρβαροι".
- Στα ανατολικά της Οικουμένης ήταν η οροσειρά Zi-kur (δηλ. Ζάγρος, Zagros).
- Στα δυτικά της Οικουμένης ήταν η έρημος Martu (σημ. Συρία) που τέλειωνε στην "Άνω Θάλασσα του Δύοντος Ηλίου" (Upper Sea of  Setting Sun, σημ. Μεσόγειος Θάλασσα).
- Στα νότια της Οικουμένης ήταν η "Κάτω Θάλασσα του Ανατέλλοντος Ηλίου" (Lower Sea of  Rising Sun, σημ. Περσικός Κόλπος).
- Στα βόρεια της Οικουμένης ήταν η λοφώδης χώρα Subar (Συβαρτία, σημ. Βόρεια Μεσοποταμία) και μετά από αυτήν η ορεινή χώρα Aratta (Αραράτ, σημ. Αρμενία), (η χώρα των λευκών Αρείων).

Αυτή ήταν όλη η Γη που οι Θεοί είχαν παραδώσει στους ανθρώπους για να κατοικήσουν.

Στον χάρτη αυτόν φαίνονται οι χώρες και οι λαοί
που οι Σουμέριοι γνώριζαν την 3η χιλιετηρίδα π.Χ.
Ως "Martu",
χαρακτηριζόταν όχι μόνον οι Σημίτες Αμορραίοι της ερήμου
αλλά και όλες οι χώρες της Δύσης, ακόμα και αυτή η ίδια η Δύση.

---------
Αν ο νομάς, αυτός, είχε προφέρει την λέξη αυτή μέσα στην πόλη της Ωρύγειας, θα είχε διατάξει αμέσως την θανάτωσή του. Εκατοντάδες νομάδες της ερήμου είχαν εκτελεστεί, στις Σουμεριακές πόλεις, κατά καιρούς, με την κατηγορία αυτή.

Το να ισχυρίζεται κάποιος ότι υπάρχει και άλλη πολιτισμένη χώρα, εκτός από την Σουμερία, πέραν της απάτης, σήμαινε ύβρη σε βάρος των Θεών. Οι Θεοί είχαν δώσει καλλιεργήσιμη χώρα, διαρρεόμενη από ποταμούς, μόνον στους Σουμέριους και σε κανέναν άλλον. Αυτοί ήταν ο "εκλεκτός λαός" τους. Όλοι οι γύρω βάρβαροι λαοί ήταν προορισμένοι, απλά, να είναι δούλοι τους ή να τους παρέχουν εμπορικές υπηρεσίες.

Πολλοί θεωρούσαν υπερβολική την θανάτωση των εμπόρων νομάδων που ανέφεραν ως υπαρκτή την χώρα Kemet. Αλλά ο ιερέας της Κυλλάβειας ήταν ανένδοτος.
Η φήμη της ύπαρξης μιας "δεύτερης εύφορης χώρας" θα κλόνιζε την πίστη των Σουμέριων στην θρησκεία.
Αυτό, όχι μόνον θα κατέστρεφε την συνοχή των Σουμεριακών κρατών αλλά, το κυριότερο, θα προκαλούσε την οργή των Θεών. Και οι Θεοί διέθεταν ένα καταλυτικό όπλο! Τον Κατακλυσμό. Τον είχαν εξαπολύσει πριν δύο αιώνες και είχαν αφανίσει το Ανθρώπινο Είδος. Δεν έπρεπε, λοιπόν, οι άνθρωποι να τους δώσουν την αφορμή να τον ξαναχρησιμοποιήσουν.

------
ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΗ ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η αιτία που οι Σουμέριοι ονόμαζαν τον Περσικό Κόλπο "Θάλασσα του Ανατέλλοντος Ηλίου" (ενώ σήμερα είναι στα νότια) ήταν γιατί ο Περσικός Κόλπος την εποχή εκείνη, σχημάτιζε έναν νέο μικρότερο κόλπο που έμπαινε βαθιά μέσα στην ξηρά μέχρι να συναντήσει την κοίτη του ποταμού Τίγρητα. Δυτικά του κόλπου αυτού ήταν η Σουμερία που αποτελούσε ουσιαστικά "Δέλτα του Ευφράτη" και ανατολικά η Ελυμαΐδα (Elam). Οπότε οι Σουμεριακές πόλεις έβλεπαν τον Ήλιο να ανατέλλει από την θάλασσα.

Συνεχίζεται...