Γίλγαμος - Μέρος 2γ: Ταξίδι στην Σουμερία - Κατακλυσμός

Χρόνος: 2.698 π.Χ. (περίπου 5700 έτη πριν το παρόν)

Τόπος: Ωρύγεια (Uruk), Σουμερία, Νότια Μεσοποταμία (σημερινό Νότιο Ιράκ)

Το καραβάνι, μετά την συνάντηση με τους Σημίτες νομάδες της ερήμου, ξεκίνησε πάλι.
Αφού βγήκε από την έρημο, συνέχισε νότια με κατεύθυνση προς την Ερύθεια (Eridu), την πρώτη Σουμεριακή πόλη που θα στάθμευαν στο μακρύ τους ταξίδι.

Ο ιερέας της Κυλλάβειας, καθισμένος αναπαυτικά στην άμαξά του, συνέχιζε να παρατηρεί την διαδρομή.
Κινούνταν παράλληλα σε ένα κανάλι του Ευφράτη που, πριν τον Κατακλυσμό, πριν 200 χρόνια, περνούσε από την πόλη.
Τώρα είχε μπαζωθεί από τις προσχώσεις. Ο Κατακλυσμός είχε μεταφέρει απίστευτες ποσότητες λάσπης από τις πηγές του Ευφράτη ποταμού, στα όρη της Αρμενίας. Η πρόσχωση του καναλιού αυτού οδήγησε στην παρακμή της Ερύθειας, επ'ωφελεία της Ωρύγειας.

Για έναν αιώνα πριν τον Κατακλυσμό (3000 - 2900 π.Χ) η Σουμερία γνώρισε εποχή της μεγάλης ξηρασίας. Τότε η στάθμη του ύδατος στον ποταμό Ευφράτη είχε πέσει υπερβολικά, τα κανάλια στέρεψαν, οι αγροί ξεράθηκαν, οι καλλιέργειες αφανίστηκαν και οι άνθρωποι πέθαιναν μαζικά.

Ο ποταμός Ευφράτης και τα κανάλια του
διέσχιζαν πόλεις και αγρούς της Σουμερίας.

Όλα αυτά ήταν καταγεγραμμένα στις ιερές πινακίδες και ο ιερέας της Κυλλάβειας τις είχε διαβάσει όλες. Δεν ήταν άδικο που θεωρούταν ο πιο μορφωμένος άνθρωπος της Οικουμένης.

Βέβαια, όλα αυτά ήταν προειδοποιήσεις των Θεών στους ανθρώπους ώστε να μην διαμαρτύρονται κατά των αρχόντων τους. Αυτοί όμως δεν πήραν το θεϊκό μήνυμα. Συνέχισαν να διαμαρτύρονται και να εξεγείρονται. Οπότε, τελικά, οι Θεοί έστειλαν τον Κατακλυσμό (2.900 π.Χ).

Ω, ο Κατακλυσμός! Πόσες χιλιάδες φορές δεν είχε διηγηθεί την ιστορία του στο Λευκό Ναό του θεού Άνου (An) στην Ωρύγεια (Uruk) !!!! Πάντα το ακροατήριό του ήταν πολυπληθέστατο. Ακόμη και έμποροι από άλλες πόλεις έρχονταν να τον ακούσουν!

Πολλοί έλεγαν διάφορες λανθασμένες παραλλαγές. Αλλά, αυτός, έλεγε την ιστορία όπως ακριβώς την περιέγραφαν οι ιερές πινακίδες.

Πως ξεκίνησαν όλα? Ο ιερέας έφερε άλλη μια φορά την μεγάλη ιστορία στο μυαλό του.

Ένυλλος (Enlil)

ο Θεός της πόλης

Νιππύρειας (Nippur)

"Εξεγέρσεις, διαμαρτυρίες, γογγυσμοί, βλασφημίες των απλών ανθρώπων κατά θεών, ηγεμόνων και ιερατείων είχαν εκνευρίσει σε αφάνταστο βαθμό τους Θεούς. Οι Θεοί ήθελαν την ησυχία τους. Όλη αυτή η οχλαγωγία που ακουγόταν, από κάτω, τους ενοχλούσε αφάνταστα.

Οπότε, κάποια στιγμή, ο Ένυλλος (Enlil) (ο Ζεύς της Ολυμπιακής Θρησκείας) συγκάλεσε θεϊκό συμβούλιο.

- Δεν αντέχονται, πια, αυτοί οι άνθρωποι, είπε. Η οχλαγωγία τους δεν υποφέρεται. Δεν μ' αφήνουν πια ούτε να κοιμηθώ.
- Ούτε εγώ, συμπλήρωσε η Νινύλλεια (Ninlil) (η Ήρα της Ολυμπιακής Θρησκείας), η σύζυγός του, προκειμένου να  υποστηρίξει τον άντρα της.
- Είμαι έξαλλος μαζί τους, ούρλιαξε ο Νέργαλος (Nergal) (ο Άρης της Ολυμπιακής Θρησκείας). Ούτε το πρωινό ρόφημα δεν με αφήνουν να πιώ από την φασαρία τους.

Ο Ένυλλος (Enlil) βλέποντας την οργή όλων των Θεών έλαβε την μεγάλη απόφαση.
- Αυτοί, από προειδοποιήσεις, δεν καταλαβαίνουν. Λέω να τους στείλουμε τον Κατακλυσμό να τους ξεπαστρέψουμε.
- Ναι, να πεθάνουν όλοι! είπαν με ένα στόμα, η Ινάννεια (Inanna) (η Αφροδίτη της Ολυμπιακής Θρησκείας) και η Νινοχαρσάγεια (Ninhursag) (η Δήμητρα της Ολυμπιακής Θρησκείας).
- Να μην μείνει ρουθούνι από δαύτους, ούρλιαξε ο Νίνυρδος (Ninurta) (ο Κρόνος της Ολυμπιακής Θρησκείας).

Μόνον δύο διαφοροποιήθηκαν από το γενικό κλίμα:
- Ο Έγκις (Enki) (ο Ποσειδών της Ολυμπιακής Θρησκείας)
- Ο Άνος (An) (ο Ουρανός της Ολυμπιακής Θρησκείας)

Ο Άνος (An) έμεινε ουδέτερος ενώ ο σοφός Έγκις (Enki) ήταν ο μόνος που είχε αντιρρήσεις αλλά δεν τόλμησε να τα βάλει με το σύνολο των εξοργισμένων Θεών.

Η απόφαση είχε πλέον παρθεί. Αμέσως ο Ένυλλος (Enlil) κάλεσε τον θεό Ίσκυρο (Ishkur) (τον Αίολο της Ολυμπιακής Θρησκείας) να εξαπολύσει τους ανέμους του, να συγκεντρώσει τα σύννεφα ώστε να αρχίσει η μεγάλη βροχή. Ταυτόχρονα, διέταξε το ιερό του πτηνό, τον Άνδο (Anzu), τον λεοντόμορφο αετό του, να σχίσει με τα νύχια του τον ουρανό ώστε να βγουν από τις σχισμές οι φοβερές αστραπές του.
Γρήγορα η Οικουμένη μετατράπηκε σε κόλαση.

Ο Ευφράτης, ο Τίγρις και οι άλλοι ποταμοί άρχισαν να κατεβάζουν τόνους ύδατος αλλά και λάσπης από τα όρη των πηγών τους. Βαθμιαία υπερχείλισαν συμπαρασύροντας όλα τα αρδευτικά και διακαναλικά έργα των πόλεων της Σουμερίας. Γέφυρες, φράγματα όλα καταστράφηκαν.

Το ορμητικό νερό εισόρμησε στις πόλεις παρασύροντας τα πάντα.
Οικίες πλημμύρισαν, άνθρωποι και ζώα πνίγηκαν και η λάσπη τα σκέπασε όλα.

Επτά μέρες και επτά νύκτες, έβρεχε και φυσούσε ασταμάτητα
Τελικά, όταν όλα είχαν καταστραφεί ο μεγάλος Κατακλυσμός τερματίστηκε.

Ινάννεια (Inanna)
η Θεά της πόλης
Ωρύγειας (Uruk)

Ο Ένυλλος (Enlil), ο Νέργαλος (Nergal) και ο Νίνυρδος (Ninurta) έτριψαν τα χέρια τους ικανοποιημένοι από το αποτέλεσμα που επέφερε η δύναμή τους.

Όμως οι θεές, με προεξάρχουσες την η Ινάννεια (Inanna) και την Νινοχαρσάγεια (Ninhursag), όταν είδαν τα πτώματα των χιλιάδων ανθρώπων και των ζώων που επέπλεαν στα φουσκωμένα νερά της πλημμύρας, συγκινήθηκαν.

Πρώτη η Ινάννεια (Inanna) ξεκίνησε την αντίδραση.
- Πω, πω τι ήταν αυτό που έγινε, άρχισε να λέει.Πως δέχτηκα να καταστρέψω τους ανθρώπους που με λατρεύανε.


Στην συνέχεια όλες οι θεές ξέσπασαν σε λυγμούς και κλάμματα για την μεγάλη καταστροφή.

Άνος (An)
ο Θεός της πόλης 
Ωρύγειας (Uruk)

Τότε παρενέβη και ο Άνος (An) που άφησε την ουδέτερη στάση του και επιτέθηκε φραστικά στον κυρίαρχο θεό και γιό του, τον Ένυλλο (Enlil).
- Καλά, Ένυλλε, του είπε. Πως πήρες τέτοια απόφαση να καταστρέψεις τους ανθρώπους? Τώρα ποιοί θα δουλεύουν για μας?
- Στην καταστροφή όλοι συμφωνήσαμε, απάντησε κοφτά ο Ένυλλος (Enlil). Όσο για το ποιοί θα δουλεύουν φαντάζομαι ότι όλοι το ξέρουν. Θα δουλεύουν αυτοί που δούλευαν και πριν φτιάξουμε τους ανθρώπους. Οι μικρότεροι θεοί, οι Ώγυγες.

Όταν οι Ώγυγες (Igigi) [ήταν ο λαός που κατασκεύασε τον αρδευτικό διακαναλικό σύστημα στο Δέλτα του Ευφράτη και οι μεταγενέστεροι Σουμέριοι τους θεοποίησαν] πληροφορήθηκαν την απόφαση του Ένυλλου (Enlil), να ξαναδουλέψουν, ξεσηκώθηκαν.
- Εμείς δεν ξαναδουλεύουμε, άρχισαν να φωνάζουν. Γι αυτό είχαμε φτιάξει τους ανθρώπους. Δεν θα πληρώσουμε εμείς, τώρα, τα σπασμένα. Να πληρώσουν αυτοί που φταίνε.

Και ενώ οι Θεοί βρισκόταν σε αμηχανία και φιλονικούσαν μεταξύ τους, ξαφνικά, κάποιος παρατήρησε ότι στην πεδιάδα κάτι κινούνταν.

Κοίταξαν καλύτερα και είδαν στην κορυφή ενός όρους,  σε ένα μικρό πλοιάριο,  μια οικογένεια ανθρώπων.
Έξαλλος, ο Ένυλλος (Enlil) στράφηκε στους υπόλοιπους Θεούς με άγριο βλέμμα.
- Ποιός από σας ήταν αυτός που έσωσε αυτήν την οικογένεια?
- Ποιός άλλος? Αυτός ο Έγκις (Enki) που από ανέκαθεν αντιδρά στις αποφάσεις της Θεϊκής Ολομέλειας, φώναξε εξοργισμένος ο Νίνυρδος (Ninurta).

Έγκις (Enki)
ο Θεός της πόλης

Ερύθειας (Eridu)

Τότε ο σοφός Έγκις (Enki) βγήκε μπροστά και μίλησε ανοικτά σε όλους.
- Ήξερα ότι η απόφασή σας ήταν λάθος. Είστε άμυαλοι, παρορμητικοί και κάνετε λάθη. Ήσασταν εξοργισμένοι και δεν καταλαβαίνατε το συμφέρον μας. Οι άνθρωποι πρέπει να υπάρχουν για να δουλεύουν για μας.

Και, βλέποντας τους άλλους να τον κοιτούν παγωμένοι, συνέχισε.
- Γνωρίζοντας, λοιπόν, ότι αργά ή γρήγορα θα συνερχόσασταν από την πλάνη σας και θα καταλαβαίνατε το λάθος σας, αποφάσισα να παραβώ την κοινή απόφαση, να πάω στην Συροππάγεια  (Shuruppak) και να ειδοποιήσω με όνειρο τον ευσεβή, νεαρό βασιλέα της Ωτονάπιστο (Utnapishtim, Atrahasis, Ζiusudra, Xisuthros, Ξίσουθρο) να φτιάξει μια κιβωτό, να βάλει μέσα την οικογένειά του, τους υπηρέτες του και όλους τους φίλους του, καθώς και ζώα και φυτά ώστε να συνεχιστεί η ζωή στην Οικουμένη.

Ωτονάπιστος (Utnapishtim)
(Σύγχρονη αναπαράσταση)

Ο Ένυλλος (Enlil), αν και εξοργισμένος με τον Έγκιδα (Enki) που για μια ακόμη φορά αμφισβήτησε την εξουσία του και παρέβη τις διαταγές του, βλέποντας και την μεταλλαγή των περισσότερων Θεών, αποδέχθηκε το ορθό της ενέργειας και κατέβηκε στην κιβωτό για να ευλογήσει την διασωθείσα οικογένεια.

Εκεί, βλέποντας τον Ωτονάπιστο (Utnapishtim) να του προσφέρει θυσία, ως πρώτη πράξη μετά την σωτηρία του (όπως του είχε διαμηνύσει ο προνοητικός Έγκις (Enki) στο όνειρό του), συγκινήθηκε, για πρώτη φορά, τόσο πολύ που αποφάσισε να του χαρίσει "αθανασία και αιώνια νεότητα" και σε αυτόν και στην σύζυγό του. Τους πήρε μάλιστα από την Σουμερία και τους εγκατέστησε στην νήσο Τύλο (Dilmun) (κοντά στο σημερινό Κατάρ) όπου θα ζούσαν την υπόλοιπη ζωή τους ονειρικά."

- Φτάνουμε στην Ερύθεια !!!
- Ναι, κοιτάξτε, φαίνεται!!!


Οι κραυγές των ανθρώπων του καραβανιού συνέφεραν τον ιερέα της Κυλλάβειας από την ονειροπόλησή του.

Κοίταξε, μακριά στο νότο, και είδε να προβάλλουν τα τείχη της όμορφης Ερύθειας (Eridu), της πρώτης πόλης που δημιουργήθηκε στον Κόσμο.

Σε αυτόν τον πολύ μεταγενέστερο χάρτη
 (μια χιλιετία μετά)
φαίνεται ότι όλες οι Σουμεριακές πόλεις ήταν κτισμένες
στις όχθες παραποτάμων και καναλιών
του ποταμού Ευφράτη (και όχι του Τίγρητα).
Ο Τίγρις σταματούσε πολύ βορειότερα
καθώς η θάλασσα, τότε, σχημάτιζε μικρό κόλπο
μπροστά στην κοίτη του που έφθανε
στο ύψος της Nippur!!!

Συνεχίζεται...