Ρε, σεις, το ξέρατε ότι είμαι ο Ρασπούτιν, ο γητευτής των γυναικών της Bloggόσφαιρας??? Εγώ, όχι !!! Κι όμως.

Χθες πήρα μια πληροφορία που με κατέπληξε.

Ένας blogger έφτιαξε το πορτραίτο μου 

και το ανάρτησε στο blog του.

Η ανάρτηση που αναφέρομαι βρίσκεται εδώ.
Αλλά επειδή, μετά την αναδημοσίευση μου, μπορεί να κατεβεί ή να τροποποιηθεί την μεταφέρω αυτούσια εδώ όπως ήταν την στιγμή που έκανα την ανάρτηση.

-----------------------------

Κυριακή, 26 Δεκεμβρίου 2010

Ο Blogγητευτής!!

Ο Blogγητευτής!!

Άριστε γητευτή των λέξεων και των αντιθέσεων!

Εσύ που τόσα λες, χωρίς να λες και κάτι,

θαυμάσια επιλογή το τρίπτυχο-Θρησκεία-Σύμπαν-Έρωτας,

που έχεις επιλέξει.

Γεμάτες με χρυσόσκονη,αστερόσκονη και ροδοζάχαρη

οι αναρτήσεις σου,τραβάνε μελισσούλες ένα σορό,

που αρέσκονται να  χαϊδεύουν τ'αυτάκια τους,

παμπόνηροι γητευτές κι αμπελοφιλόσοφοι, σαν την αφεντιά σου!

Φυσικά,δηλώνεις ευθαρσώς, πως είσαι ανοιχτός 

σε κάθε είδους διάλογο.

Μα μόλις κάποιος,ευγενικά, αμφισβητήσει τα λεγόμενά σου,

ποιος είδε τον διανοούμενο προοδευτικάριο και δεν τον φοβήθηκε!!

Αισχρέ,μηδαμινέ και Υβριστή, blogγητευτή,

διόρθωσε πρώτα τον εαυτό και τη ζωή σου,

κι ύστερα παίξ'το Καθοδηγητής και Μέντορας,

σε κάθε είδους άπορες κορασίδες!!

 Ανταίος

Οποιαδήποτε ομοιότητα με υπαρκτά πρόσωπα

και καταστάσεις, είναι εντελώς πραγματική!!

--------------------------------------

Πραγματικά εντυπωσιάζομαι για το πως μπορεί να φαίνομαι στα μάτια κάποιων.
Ξέρετε, όσοι με παρακολουθείτε, ότι ποτέ δεν αναφέρομαι στα "εσώψυχά" μου.
Το blog το θεωρώ μια τοποθεσία όπου μπορώ να βάζω τις ιδέες μου (πολιτικές, κοινωνικές, θεολογικές), κριτική για διάφορα θέματα της επικαιρότητας και την μουσική που μου αρέσει, διανθισμένη με τις εικόνες που μου αρέσουν.

Δεν προπαγανδίζω κόμματα, ομάδες, θρησκείες ή οικονομικά (και μη) συμφέροντα.

Τώρα, θα περάσω στην ταμπακιέρα.
Λοιπόν, ναι, μου αρέσουν οι Γυναίκες. Νομίζω ότι είναι η μεγαλύτερη προσφορά που έκανε στους άντρες ο Θεός στη Γη. Χωρίς αυτές η Ζωή θα ήταν πολύ άχαρη.

Αλλά ...

Ποτέ δεν προσπάθησα, με πλάγιο τρόπο, υποχθόνια, να "ρίξω" κάποια γυναίκα "στο κρεββάτι".
Γενικά θεωρώ τον εαυτό μου αρκετά ρομαντικό έως και αφελή σε αυτό το ζήτημα.

-----------------------
Μερικοί, λοιπόν (εδώ και στην Βιόσφαιρα) βλέπουν ότι "έχω πέραση στις γυναίκες" και με θεωρούν "γητευτή".
Ωστόσο δεν είμαι. Τι ακριβώς συμβαίνει? Μόνο τρία πράγματα.
- Ναι, κολακεύω τις γυναίκες. Αλλά μόνον σε ότι διαθέτουν. Αν έχουν όμορφα μάτια θα τους πω μόνον αυτό. Τίποτα παραπάνω. Όμορφα πόδια επίσης. Ποτέ, όμως, δεν θα τις κολακέψω σε κάτι που δεν έχουν.
- Έχω χιούμορ. Δεν προσβάλλω. Δεν ειρωνεύομαι με την κακή έννοια. Απλά, πειράζω.
- Μου αρέσει να εξιτάρω αλλά δεν χρησιμοποιώ ποτέ ύπουλους τρόπους (ποτό, ψεύτικες υποσχέσεις κ.α)

--------------------------------
Ας αφηγηθώ λοιπόν ένα περιστατικό από την πραγματική ζωή μου που νομίζω ότι με χαρακτηρίζει.

"Όταν τέλειωσα τον στρατό (μερικούς μήνες μετά) ένοιωσα την επιθυμία να ξεδώσω.
Άρχισα λοιπόν να πηγαίνω σε κοσμικές εκδηλώσεις (χορούς, εκδρομές, πολιτιστικά.κ.α)
Γνώριζα γυναίκες πάνω στο χορό, έδινα τηλέφωνο και ο στόχος ήταν ο γνωστός.


Κάποια φορά, γνώρισα μια κοπέλα περίπου τριάντα χρονών (εγώ ήμουν μικρότερος).
Χορέψαμε, ένοιωσα ότι "τσίμπησε", βγήκαμε βόλτα, ήταν καλοκαίρι, ζεστή όμορφη βραδιά, της έλεγα αστεία, γέλαγε συνέχεια, της πρότεινα καφέ, πήγαμε σε καφετέρια, έπεσε το σχετικό χάδι, πρότεινα ξενοδοχείο, δέχτηκε αμέσως χωρίς δισταγμό.
Η διαδικασία ήταν η συνήθης: Χορός, καφές, κρεββάτι.
Καθώς προχωρούμε προς το ξενοδοχείο, ένοιωθα τον εαυτό μου να τρέχει. Δεν έβλεπα τίποτα γύρω. Όλα είχαν χαθεί και το μοναδικό κεφάλι που υπήρχε ήταν το "κάτω".
Σε μια στιγμή την ένοιωσα να πιάνει το χέρι. Το ξενοδοχείο φαινόταν στην άκρη του δρόμου.
- Περίμενε, μου λέει
- Τι συμβαίνει, ρωτάω
- Ξέρεις ..., μου λέει, ... ήθελα να σε ρωτήσω κάτι.
- Τι θέλεις? της είπα (δεν με ένοιαζε τι θα με ρώταγε. Θα της έδινα μια όποια απάντηση και θα συνεχίζαμε την διαδρομή)
- Πριν πάμε εκεί ... ήθελα να μου πεις ... υπάρχει κάποια προοπτική?
Ξαφνιάστηκα.
- Προοπτική? Τι προοπτική δηλαδή?
- Να ... σχέση ... γάμος ...
"Γάμος!!!" η λέξη περόνιασε κυριολεκτικά το μυαλό μου. "Εγώ ήθελα να πάω τουλάχιστον με εκατό γυναίκες, μετά τον στρατό, για νάρθω στα ίσια μου" σκέφτηκα "και μετά, ίσως νοιαζόμουνα για μια σχέση κάποιας διάρκειας, και μόνο αυτή, όχι ... γάμο!!!!"
Ήμουνα σε φοβερή ερωτική υπερδιέγερση. Το ξενοδοχείο φαινόταν. Όλα ήταν έτοιμα ή σχεδόν έτοιμα. Αρκούσε μια αόριστη απάντηση: "Πάμε τώρα και μετά βλέπουμε"
Γύρισα και κοίταξα τα μάτια της. Ήταν ικετευτικά. Ικέτευαν κάτι, την Αλήθεια? την Ελπίδα?
Ένοιωσα σαν να είμαι ανάμεσα σε δυο καταρράκτες. Όπως μέσα σε μία πρέσα.
Ο μισός εαυτός μου έλεγε "πες της, βρε, μια μαλακία και ξεμπέρδευε να τελειώνουμε" ενώ ο άλλος μισός έβλεπε τα μάτια της. Η κοπέλλα ήθελε να κάνει κάτι σοβαρό. Δεν ήθελε να κάνει κάτι που αύριο θα το μετάνοιωνε. Εγώ ήθελα μόνον εκείνο το βράδυ. Τίποτα παραπάνω.
Πήρα την απόφαση σε μερικά δευτερόλεπτα.
- Πάμε να φύγουμε. Δεν είμαι έτοιμος για αυτά που ζητάς. Ας πάρει ο καθένας τον δρόμο του. Καλό βράδυ.
- Ωχ ... μήπως σε τρόμαξα ... δεν το ήθελα... ας πάμε ... δεν πειράζει, μου είπε.
Ο άλλος μου εαυτός κυριάρχησε. Δεν με ένοιαζε πια ο αρχικός στόχος. Όλα εξατμίστηκαν. Θα έκανα κάτι "εσωτερικά ανήθικο"? Θα εκμεταλλευόμουν μια γυναίκα που ήθελε να παντρευτεί για να περάσω ένα βράδυ? Ε, όχι.. αυτό δεν θα μπορούσα να το αντέξω μετά.
Εκείνη την στιγμή, ήρθε μια εικόνα στο μυαλό μου. Όλος ο αντρικός Πληθυσμός της Γης είχε σηκώσει τα χέρια και με μούντζωνε.
- Να, μαλάκα, έφτασες μέχρι το ξενοδοχείο και πέταξες την ευκαιρία στα σκουπίδια!! Ρε τι βλήμα είσαι εσύ!!!!!!!
- Ε και λοιπόν, σκέφτηκα. Δεν με νοιάζει τι θα πει το Κοινωνικό Περιβάλλον. Ας με πουν βλαμμένο, ηλίθιο, μαλάκα ακόμα και πούστη.
Σημασία έχει η δική μου ψυχική ισορροπία. Να αισθάνομαι εγώ "εσωτερικά τίμιος".
Να μην ξεγελάσω κανέναν. Να μην επωφεληθώ από την δύσκολη θέση του άλλου για να κερδίσω. Ας μην κερδίσω ποτέ."

(Υπάρχει, βέβαια, και ο φιλοσοφικός αντίλογος.
Θα είχα κάνει το ίδιο αν ήμουν π.χ. Αφγανός και αυτή ήταν η μοναδική ευκαιρία να κάνω σεξ στην ζωή μου? Θα σκεφτόμουνα τότε την "εσωτερική τιμιότητα"? Δεν ξέρω, ίσως όχι.
Αλλά ήμουνα τυχερός, δεν ήμουν Αφγανός. Ήμουν, απλά, ο Ionn και ήξερα ότι αύριο, μεθαύριο την άλλη βδομάδα, τον άλλο μήνα έστω θα γνώριζα μια άλλη γυναίκα που θα δεχόταν σεξ, χωρίς να τεθούν ηθικά διλήμματα.)

Ίσως να καταλάβατε από το παραπάνω περιστατικό πόσο αφελής, ρομαντικός, τραγικά ευαίσθητος και ευσυγκίνητος, είμαι.
Και τελικά, πόσο λίγο μοιάζω του Ρασπούτιν!!!!