Lotus-Eaters

Λωτοφάγοι

Στην Οδύσσεια του Ομήρου

όλοι διαβάσαμε για την

ευδαίμονα χώρα των Λωτοφάγων

που όποιος πήγαινε

δεν ήθελε να επιστρέψει στην πατρίδα του

Που ήταν όμως αυτή?

Στην Ελλάδα της Κλασσικής Εποχής
είχε χαθεί πλέον η ταυτότητά της
και κανείς δεν ήξερε που ήταν.
Οι αρχαίοι Γεωγράφοι την τοποθετούσαν
σε μία ερημική παραλία της Λιβύης.

Προφανώς, όμως,
κανείς δεν θα ήθελε να μείνει σε ερημική περιοχή (!)
Το λογικό είναι οι Λωτοφάγοι
να ζούσαν στην πλουσιότερη και ειρηνικότερη περιοχή
της τότε Εποχής. 

Και αυτή η περιοχή δεν μπορεί
να ήταν άλλη άλλη από το Δέλτα του Νείλου
που οι ίδιοι οι Αιγύπτιοι το αποκαλούσαν "λωτό".
Στην περιοχή υπήρχε εντατική καλλιέργεια λωτού
και ο ίδιος ο λωτός ήταν περιώνυμο σύμβολο
του Αιγυπτιακού πολιτισμού.  

----------------------------
Όμως πως προέκυψε τόση
μεγάλη παρανόηση???
Η εξήγηση είναι μία:
Το "ταξίδι του Οδυσσέα"
έγινε στην Ανατολική Μεσόγειο (2η χιλιετία π.Χ.)
και οι μυθοπλάστες αργότερα (1η χιλιετία π.Χ.)
το μετέφεραν στην Δυτική
αφού πλέον η Ανατολική έγινε αρκετά γνωστή
στον Ελλαδικό χώρο
οπότε δεν προκαλούσε έξαψη της φαντασίας
(όπως το νεο-ανακαλυφθέν Δυτικό τμήμα)
κάτι που επεδίωκαν οι ποιητές της Εποχής.
-------------------------
Επομένως
όλες οι περιπέτειες του Οδυσσέα
μεταφέρθηκαν στην Δυτική Μεσόγειο
οπότε και η χώρα των Λωτοφάγων
είχε την ίδια τύχη
Άλλωστε, το Δέλτα του Νείλου
δεν αποτελούσε πλέον
την "ευδαίμονα" περιοχή
καθώς η αιχμή του Πολιτισμού
είχε μεταφερθεί πια
στην Νότια Ευρώπη
---------------------------

Τι ήθελε όμως ο Οδυσσέας στην Αίγυπτο??
Εδώ βρίσκεται η μεγάλη ανατροπή.
...
Μετά την πτώση της Τροίας (1209 π.Χ.)
τα πλήθη μισθοφόρων-λεηλατητών
που είχαν συγκεντρωθεί εκεί
περιμένοντας την πτώση της
δεν θέλησαν να επιστρέψουν στις πατρίδες τους
καθώς
η Κλιματική Αλλαγή (ξηρασία)
που είχε πλήξει την περίοδο εκείνη την Γη
είχε υποβαθμίσει δραματικά
το επίπεδο διαβίωσης.
Μετατράπηκαν πλέον στους περίφημους Λαούς της Θάλασσας

....
Οπότε το ενδιαφέρον όλων
στράφηκε στην μόνη χώρα
που παρέμενε αλώβητη
Το Δέλτα του Νείλου !
...
Έχοντας έναν τεράστιο (για την εποχή) στόλο
έφθασαν στην "χώρα της επαγγελίας"
και καθώς ήταν απροστάτευτη από την θάλασσα
(οι Αιγύπτιοι δεν είχαν στόλο)
σκέφτηκαν ότι θα ήταν εύκολο
να την κατακτήσουν
Όμως, αυτό δεν θα ήταν εφικτό
αν δεν καταλαμβανόταν
η Μέμφις (το σημερινό Kairo)
(δηλ. η "Τηλέπυλος" της Οδύσσειας) ....
Διέπλευσαν, λοιπόν, τα στόμια του Νείλου
και πολιόρκησαν τα τείχη της
Τότε όμως
οι Αιγύπτιοι
( = οι Λαιστρυγόνες της Οδύσσειας)
εκτόξευσαν βράχους
(όπως έκαναν πάντα, για άμυνα,
και περιγράφεται στα Αιγυπτιακά κείμενα
του φαραώ Merneptah,
του Αντιφάτη της Οδύσσειας)
και παγίδευσαν και κατέστρεψαν
τα πλοία των εισβολέων
Στην μάχη αυτή, του Perire (1208 π.Χ.)

(ή αλλιώς, μάχη της Βουτικής Λίμνης)
διάσημη στην Εποχή της,
ο "πονηρός" Οδυσσέας,
προφανώς, ενταγμένος στην οπισθοφυλακή
διαβλέποντας την μεγάλη σφαγή,
δεν έκατσε να το παίξει "ήρωας"
αλλά θεωρώντας ότι :
"καλύτερα άσημος ζωντανός
παρά ένδοξος νεκρός"
απέπλευσε, ταχύτατα,
και επέστρεψε στην Ελλάδα.
.....
Όμως,
καθώς, αργότερα,
τα πραγματικά περιστατικά ξεχάστηκαν
οι μυθοπλάστες των επόμενων γενεών
μετέτρεψαν τον τυχερό Οδυσσέα,
- σε "ευφυή ήρωα" ενός πολέμου
που, πιθανώς, δεν ήταν πρωταγωνιστής, και
- σε ταξιδευτή της Δυτικής Μεσογείου
που, προφανώς, ποτέ δεν αντίκρυσε.