Φυσική Θεωρία της Αθανασίας
-05-
Έτσι ξεκίνησε η πρώτη μεγάλη αναζήτηση ...
1) Επιβίωση
2) Διατροφή
3) Στέγαση
4) Υγεία
5) Ασφάλεια
6) Διασκέδαση
τότε μόνον μπορεί να σκεφτεί την διαιώνισή του
και κατά συνέπεια την αθανασία.
Είναι εντυπωσιακό ότι η αναζήτηση της Αθανασίας
εμφανίσθηκε πολύ πρόωρα, ήδη, στα πρώτα γραπτά κείμενα
που δημιούργησε το Ανθρώπινο Γένος
και συγκεκριμένα στο "Γιλγάμειο Έπος" (Epic of Gilgamesh)
Είναι πράγματι πολύ όμορφος ο σχετικός μύθος που πλάσθηκε γύρω από
τον θρυλικό Σουμέριο βασιλέα της Ωρύγειας (Uruk),
τον θεοειδή Γίλγαμο (Gilgamesh) (2570 - 2550 π.Χ.).
 |
| H Ωρύγεια (Uruk), η διαπρεπέστερη πόλη της Σουμερίας |
Ας καταγράψουμε εδώ, λοιπόν, τον διαβόητο αυτό μύθο.
Η Ωρύγεια (Uruk) ήταν μία από τις 12 μεγάλες πόλεις-κράτη της Σουμερίας
που ανταγωνιζόταν με τις υπόλοιπες για την κυριαρχία της χώρας,
μεταξύ 3000 - 2000 π.Χ.
όπως, αντίστοιχα, Αθήνα, Σπάρτη, Άργος, Θήβα, στην Κλασσική Ελλάδα.
Η Οικουμένη την εποχή αυτή αποτελούταν από τα τέσσερα γνωστά μέρη:
1) Νότος (πράσινο). Όποιος ηγεμόνας πόλης κυρίευε την Νότια Μεσοποταμία (Σουμερία, Sumer), στεφόταν αυτοκράτορας (lugal)
2) Ανατολή (κίτρινο). Όποιος ηγεμόνας κυρίευε και την Ελυμαΐδα (Elam) θεωρούταν "ήρωας"
3) Βορράς (ερυθρό). Όποιος ηγεμόνας κυρίευε και την Βόρεια Μεσοποταμία (Subartu) θεωρούταν "ημίθεος"
4) Δύση (κυανό). Τέλος όποιος ηγεμόνας θα κυρίευε και την Συρία (Martu) λογικό ήταν να θεωρούταν "ισόθεος" (δηλ. αθάνατος)
 |
| Τα τέσσερα μέρη της Οικουμένης |
Ο Γίλγαμος μόλις κληρονόμησε τον θρόνο της Ωρύγειας άρχισε τις κατακτήσεις.
Πρώτα κυρίευσε την Σουμερία και έγινε αυτοκράτορας.
Μετά, με την σύμπραξη του Έγκινδου (Enkidu), που έγινε στρατηγός του,
προσάρτησε την Ελυμαΐδα (Elam)
Στην συνέχεια προσάρτησε την Βόρεια Μεσοποταμία (Subartu) και έτσι
ονομάσθηκε "θεός κατά τα 2/3"
 |
| Ο αυτοκράτορας Γίλγαμος (δεξιά) και ο στρατηγός του Enkidu (αριστερά) |
έναν άθλο που κανείς δεν είχε ποτέ επιτύχει πριν από αυτόν.
Οργάνωσε, μαζί με τον Enkidu,
την μεγαλύτερη, μέχρι τότε, εκστρατεία, στην Ιστορία του Κόσμου
και κατέκτησε την Δύση (δηλ. την Συρία)
(αυτό το γεγονός έκανε τόση εντύπωση στην εποχή του
όση η εκστρατεία του Μ. Αλέξανδρου, δυο χιλιάδες έτη αργότερα)
 |
| O Gilgamesh και ο Enkidu καταβάλλουν την Συρία που στο μύθο παριστάνεται ως ένα ανθρωπόμορφο τέρας |
δικαιολογημένα θεώρησε τον εαυτό του "αθάνατο".
Ήταν ο εκλεκτός της Ειμαρμένης και επομένως η αθανασία του ανήκε.
 |
| Ο Γίλγαμος στην αποκορύφωση της δόξας |
αιφνίδια ο στρατηγός του Έγκινδος ασθένησε και πέθανε!
Ο Γίλγαμος εξεπλάγη!
Τον θεωρούσε και αυτόν αθάνατο
αφού μαζί κατέκτησαν την περιθρύλητη Δύση (δηλ. την Συρία)
Τότε, άρχισε να υποψιάζεται το ενδεχόμενο της θνητότητάς του.
Δεν ήταν, λοιπόν, η κατάκτηση της Οικουμένης
που θα τον καθιστούσε αθάνατο.
Η Κυριαρχία του Κόσμου, η απόλυτη κυριότητα της Γης,
η απόλυτη στρατιωτική δύναμη
δεν οδηγούσε, δυστυχώς, στην αθανασία.
Άρα ήταν κάτι άλλο. Τι, όμως?
Μήπως κατείχε το μεγάλο μυστικό η Θρησκεία?
Έτσι ο Γίλγαμος απευθύνθηκε στα Ιερατεία
των 12 μεγάλων πόλεων της Σουμερίας
και ζήτησε να θέσουν το ερώτημα στους θεούς τους.
Μερικοί από αυτούς είναι:
- Ένυλλος (Enlil), αντίστοιχος του Δία
- Έγκις, (Ea, Enki) αντίστοιχος του Ποσειδώνα
- Νινοχαρσάγεια, (Ninhoursag) αντίστοιχη της Δήμητρας
- Νινύλλεια (Ninlil), αντίστοιχη της Ήρας
- Ινάννεια (Inanna), αντίστοιχη της Αφροδίτης
- Νινύρδης (Ninurta), αντίστοιχος του Άρη
Οι ιερείς του απάντησαν ότι οι θεοί τους είναι εξοργισμένοι μαζί του
τον θεωρούν αλαζόνα και αχάριστο καθώς
ενώ τον έκαναν Κοσμοκράτορα της Οικουμένης
(ένα αξίωμα που ποτέ, πριν, δεν είχαν δώσει
και δεν θα ξανάδιναν ποτέ, στο μέλλον, σε κανέναν άνθρωπο)
αυτός αντί να τους ευγνωμονεί, ζητούσε κι άλλα.
Αλλά και ο Γίλγαμος εξοργίσθηκε με τους θεούς:
- «Ότι είχε κερδίσει το είχε κερδίσει με κόπους, αγώνες, σκληρές πορείες
πολυάριθμους κινδύνους και αναρίθμητες μάχες.
Αυτός κοπίασε. Και έρχονται τώρα αυτοί "να του το παίξουν" δωρητές!
Όχι, πάει πολύ.»
Μόνον, ένας από τους θεούς, ο Ώτος (Utu), ο αντίστοιχος του Απόλλωνα,
είδε το ζήτημα διαφορετικά.
Καθώς, σκόπευε να ανοίξει μαντεία παντού στον Πλανήτη
είδε ως χρυσή ευκαιρία να στείλει έναν βασιλέα, ως πελάτη,
στο πρώτο του Μαντείο
γεγονός που θα αποτελούσε παράδειγμα προς μίμηση
για όλους τους απλούς ανθρώπους στο Μέλλον.
Αυτό βρισκόταν στο Μάσιο όρος (το "όρος με τις δύο κορυφές")
(στα σύνορα Αρμενίας και Μεσοποταμίας).
[Ουσιαστικά, το Σουμεριακό αντίστοιχο του "Μαντείου των Δελφών".
Πιθανότατα, πρόκειται περί πραγματικής εκστρατείας του Γίλγαμου
που οι μυθοπλάστες την προσάρμοσαν, κατάλληλα, στο μυθικό πλαίσιο]
Έτσι, ο Γίλγαμος πορεύθηκε στο βόρειο σύνορο της Οικουμένης
και έθεσε το αίτημά του στους μάντεις.
Αυτοί βρέθηκαν σε δύσκολη θέση.
Έπρεπε να βρουν μία πειστική απάντηση
για να σώσουν την ζωή τους
Του πρότειναν, λοιπόν, το περίφημο "ελιξήριο της Αθανασίας"
Τι ήταν, όμως, αυτό?
Ορθά σκεπτόμενοι, το προσδιόρισαν ως ένα σπάνιο φυτό, ένα βότανο.
(Λογικό, καθώς οι άνθρωποι είχαν παρατηρήσει ότι πολλά βότανα
πρόσφεραν σε ιάσεις ασθενειών και υγεία
άρα γιατί όχι και να υπήρχε κάποιο
που να πρόσφερε αθανασία)
Έτσι η Αθανασία εξοβελίστηκε από τα κάδρα
της Πολιτικής, της Θεολογίας και της Μαντικής
και έγινε πλέον αντικείμενο της Βοτανικής.
Όμως, όλα τα βότανα που υπήρχαν στην Μεσοποταμία
ήταν γνωστά. Πρόσφεραν ίαση και υγεία αλλά όχι αθανασία.
Έτσι οι ιερείς σκέφθηκαν κάτι πιο πρωτότυπο
Ένα θαλάσσιο φυτό, ένα φύκος
που θα ευδοκιμούσε μόνον στην "Πικρή Θάλασσα"
(δηλ. στον Περσικό Κόλπο)
 |
| Θαλάσσιος βυθός Χιλιάδες είδη φυτών Άντε να βρεις πιο είναι το ελιξήριο |
Ο Γίλγαμος δεν έχασε χρόνο.
Πορεύθηκε στο νότιο σύνορο της Οικουμένης
που ήταν η ακτή του Περσικού Κόλπου.
Ήταν αποφασισμένος να αφιερώσει την υπόλοιπη ζωή του
στην αναζήτηση του ελιξήριου της πραγματικής αθανασίας.
[Πιθανότατα, πρόκειται περί πραγματικής ναυτικής εκστρατείας του Γίλγαμου
που οι μυθοπλάστες την προσάρμοσαν στο μυθικό πλαίσιο]
Όταν έφθασε στην παραλία,που οι μυθοπλάστες την προσάρμοσαν στο μυθικό πλαίσιο]
συνάντησε μία θέαινα, τη Σιδώρα (Siduri) αντίστοιχη της Κίρκης.
 |
| Σιδώρα (Siduri) Όντως, χρειάζεται πολλή αυτοσυγκράτηση για να αρνηθεί κανείς τις προτάσεις της |
- «Βασιλέα Γίλγαμε, τρελλάθηκες? Άδικα ψάχνεις την αθανασία.
Ματαιότης, ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης»
Ο Γίλγαμος κοντοστάθηκε και η θέαινα συνέχισε:
- «Γίλγαμε, έχεις τα πάντα. Την κυριαρχία όλης της Οικουμένης,
τεράστια πλούτη, είσαι ακόμα νέος και όμορφος.
Έλα, λοιπόν, να επιστρέψουμε μαζί στον θρόνο σου, στην Ωρύγεια
και να ζήσουμε μαζί τον χρόνο της ζωής που σου απομένει
μέσα στην χλιδή, την ηδονή και την ευζωία»
Και καθώς ο Γίλγαμος δίσταζε, η Σιδώρα συμπλήρωσε:
- «Άντε λοιπόν πάμε στο ανάκτορό σου.
Ξέχνα την αθανασία. Είσαι άνθρωπος. Οι άνθρωποι πεθαίνουν,
Για αυτό: Φάγε, πίε και ευφραίνου, όσο μπορείς να το κάνεις.».
Αλλά ο Γίλγαμος σκέφτηκε:
- «Όλα τα γνώρισα και όλα τα γεύτηκα.
Τι νόημα έχει να ζήσει κανείς λίγο περισσότερο, αν πρόκειται να πεθάνει?
Τουλάχιστον, ας πεθάνω πάνω στον αγώνα για την αθανασία
παρά γέρος, ασθενής και ανήμπορος, έστω και σε βασιλική κλίνη.»
Χωρίς δεύτερη σκέψη, έσπρωξε την θέαινα
και πήδηξε στο πλοίο και κωπηλατώντας με δύναμη,
ξανοίχτηκε στην απέραντη θάλασσα.
 |
| Ο Γίλγαμος σαλπάρει για την μεγάλη αναζήτηση... |
Συνεχίζεται...
----
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου