Τετάρτη 29 Ιουλίου 2015

A Physical Theory of Immortality -06-


Φυσική Θεωρία της Αθανασίας
-06-


Έτσι τέλειωσε η πρώτη μεγάλη αναζήτηση ...


Η "Πικρή Θάλασσα" (δηλ. ο Περσικός Κόλπος) ήταν
μία πολύ επικίνδυνη θάλασσα για τα πλοία της εποχής (3η χιλιετία π.Χ.)
Η πιθανότητα προσάραξης σε ακτή χωρίς πηγές ύδατος ήταν εξαιρετικά μεγάλη.


Πρέπει να σημειωθεί ότι τότε ο κόλπος εισχωρούσε σε μεγάλο βάθος στην ξηρά
και μία τεράστια έκταση που ενώ είναι ερημική σήμερα τότε ήταν θάλασσα.
Στην θαλάσσια αυτή έκταση υπήρχαν πολλές νησίδες
με μεγαλύτερη την Τύλο (Dilmun).
H νήσος Τύλος ήταν το παγκόσμιο εμπορικό κέντρο της εποχής
αφού σε αυτήν κατέληγαν τα προϊόντα από την Ινδία και την Αίγυπτο
και μεταφέρονταν στις αγορές της Μεσοποταμίας.
Ο πλούτος της ήταν παροιμιώδης καθώς η νήσος ήταν η μόνη
που δεν επηρεάσθηκε από τον Μεγάλο Κατακλυσμό
που έπληξε την Μεσοποταμία (2900 π.Χ)
και κατέστρεψε τις πόλεις της και τους λαούς της.

Ο χάρτης δείχνει
την τεράστια διαφορά
της σύγχρονης παραλίας από την αρχαία.
Οι σύγχρονες προσχώσεις
των ποταμών Τίγρητα και Ευφράτη
έχουν μετατρέψει σε ξηρά
μία τεράστια θαλάσσια έκταση.
Σύμφωνα με τον μύθο, το πλοίο του Γίλγαμου έφθασε στην νήσο Dilmun
όπου ο Γίλγαμος πληροφορήθηκε από τον βασιλέα της
ότι οι θεοί δέχθηκαν τελικά να του αποκαλύψουν το μέγα μυστικό
περιγράφοντάς του επακριβώς την μορφή
του φυτού της "Αιώνιας Νεότητας" (και μαζί αθανασίας)
που υπήρχε στο βυθό αυτής της θάλασσας.

Έφυγε, λοιπόν, από την νήσο και ξεκίνησε μία πολυετή αναζήτηση
βουτώντας συνεχώς στο βυθό της ρηχής αλλά επικίνδυνης αυτής θάλασσας.

Ο Γίλγαμος
κατάκοπος, αναμαλλιασμένος αλλά πεισμωμένος
συνεχίζει την μεγάλη αναζήτηση
στην Πικρή Θάλασσα.
Μετά από πολυετείς αναζητήσεις, αναρίθμητους κινδύνους και άπειρο κόπο
ο Γίλγαμος κατάφερε να βρει και να κόψει το πολύτιμο φυτό-ελιξήριο
και να το φέρει στην ακτή.

Ο Γίλγαμος
βρίσκει επιτέλους
το φυτό της "Αιωνίας Νεότητας"
Όμως, ενώ ήταν έτοιμος να το βάλει στο στόμα του
έκανε μία δεύτερη σκέψη
- Πως μπορώ να έχω εμπιστοσύνη στους θεούς?
   Που ξέρω ότι είναι φίλοι μου και όχι εχθροί μου?
   Κι αν αντί για το ελιξήριο της Αθανασίας μου πρόσφεραν
   ένα δηλητηριώδες φυτό ώστε να απαλλαγούν από μένα?
   Άσε. Ας γυρίζω στην Ωρύγεια, να δώσω πρώτα ένα μέρος του
   να το δοκιμάσει ένας γέροντας,
   κι αν δεν πεθάνει τρώω το υπόλοιπο


Εξαντλημένος κοιμήθηκε στην ακτή.
Όταν ξύπνησε ... έμεινε άναυδος!
Ένας όφις έτρωγε το πολύτιμο φυτό,
συντρίβοντας ταυτόχρονα όλα τα όνειρά του!

Η τραγικότερη στιγμή για την Ανθρωπότητα
Ο μοχθηρός όφις
κλέβει και βιβρώσκει το ελιξήριο της Νεότητας και Αθανασίας
από την χείρα του κοιμώμενου Γίλγαμου.
Αμέσως, ο όφις απεκδύθηκε το παλαιό δέρμα του
απέκτησε νέο και έρποντας ζωηρά, χάθηκε μέσα στην χλόη.
[Την εποχή εκείνη οι άνθρωποι πίστευαν ότι τα φίδια ήταν αθάνατα.
Έβλεπαν τις αλλαγές του δέρματός τους και τις θεωρούσαν
αναγεννήσεις σώματος.
Με τον μύθο αυτό η ιδιότητά τους αυτή, της "αθανασίας",
αποδόθηκε σε "κλοπή" από τον άνθρωπο
οπότε θεωρήθηκαν θανάσιμοι εχθροί του ανθρώπινου είδους
εξ ου και η "κακοπροαίρετη" παρουσία τους 

στον μεταγενέστερο Βιβλικό Παράδεισο]

Η απέκδυση (αλλαγή δέρματος) των όφεων
Ένα "κοινό" βιολογικό φαινόμενο που οι αρχέγονοι άνθρωποι
το εξέλαβαν ως "αναγέννηση" και "αθανασία"

Ο Γίλγαμος δεν μπόρεσε να αντέξει την φοβερή καταστροφή.
Είχε γεράσει πρόωρα από την πολύχρονη παραμονή
στην θάλασσα και τον καυτό ήλιο
και όταν επιτέλους επέτυχε τον απίστευτο στόχο του
έχασε τα πάντα σε μερικά δευτερόλεπτα.

Σύρθηκε με αργές κινήσεις στους παράπλευρους θάμνους
και πέθανε, λίγο αργότερα, από απόγνωση.
Στα αυτιά του ηχούσαν ακόμη τα λόγια της Σιδώρας
- "Ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης"
- "Φάε, πίε, ευφραίνου, όσο ακόμα μπορείς"

Αλλά ήταν πολύ αργά πλέον για αναθεωρήσεις.

Μαζί με τον Γίλγαμο, ενταφιάσθηκε μια πολυαιώνια πίστη της Ανθρωπότητας
ότι η Κατάκτηση της Οικουμένης, η στρατιωτική και πολιτική ισχύς
και η φυσική ανθρώπινη ρώμη
θα μπορούσαν να είναι ο δρόμος
προς την απόκτηση της επίζηλης Αιώνιας Νεότητας.

Αναρίθμητοι άγνωστοι ηγεμόνες της Νεολιθικής Εποχής
έχοντας κατακτήσει την δική τους Μικρο-Οικουμένη
(εφόσον οι περισσότερες κρατικές οντότητες που υπήρχαν στην Γη
μεταξύ 10.000 - 3.000 π.Χ.) ήταν απομονωμένες
και αγνοούσε η μία την ύπαρξη της άλλης)
κυριεύοντας την ευρύτερη περιοχή τους
ένοιωσαν "Κατακτητές της Οικουμένης"
και επομένως αυτοδίκαιοι κάτοχοι της πολυπόθητης Αθανασίας.
Όμως οι ελπίδες όλων αυτών διαψεύσθησαν με τον θάνατό τους.

Η αναζήτηση όμως για την Αθανασία δεν εξέλιπε
Απλά η Ανθρωπότητα έπρεπε να εξεύρει νέους τρόπους για την επίτευξή της.

----

Δεν υπάρχουν σχόλια: